مقالات روانشناسی

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش تعيين رابطه سطح آگاهي از مهارت هاي زندگي با باورهاي خودکارآمدي در دانشجويان بود. در اين راستا 384 نفر از دانشجويان دانشگاه شـهيد بهشتي با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي باورهاي خودکارآمدي شرر (1982)، ميزان آگاهي از مهارت هاي زندگي احدي (1386) و اطلاعات جمعيت شناختي استفاده شد. نتايج در سطح 95 درصد اطمينان نشان داد که از ميان ابعاد مهارت هاي زندگي، مهارت هاي خودآگاهي، ارتباطي، حل مساله، تصميم گيري، تفکر انتقادي و مقابله با استرس و از ميان سطوح مهارت هاي زندگي، سطح دانش و بکار بستن با خودکارآمدي دانشجويان رابطه معنادار دارد. اما بين مهارت هاي همدلي، بين فردي، تفکر خلاق، مقابله با هيجانات و سطح فهم با خودکارآمدي دانشجويان رابطه اي مشاهده نشد. همچنين از ميان ابعاد مهارت هاي زندگي تنها مهارت هاي خودآگاهي، ارتباطي، تصميم گيري، تفکر انتقادي و مقابله با استرس پيش بيني کننده هاي خوبي براي خودکارآمدي بودند. از ميان مشخصه هاي جمعيت شناختي، تاثير سن به صورت مستقيم و محل زندگي، تاهل، دانشکده، مقطع تحصيلي و نمره کل مهارت هاي زندگي به صورت تعاملي با خودکارآمدي معنادار بود.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

خانواده به گونه هاي مختلف مي تواند جهت گيري انگيزشي نوجوان را در راستاي اهدافش متاثر سازد. ترک تحصيل، افت تحصيلي، گريز از مدرسه از جمله پديده هايي است که توجه نظام آموزشي - تربيتي جامعه را به خود معطوف مي سازد. به اين لحاظ پژوهش حاضر با هدف تحليل روابط ساختاري متغيرهاي کارکرد خانواده و عزت نفس فرد با پيشرفت تحصيلي دختران نوجوان انجام گرفت.
اين مطالعه به روش پس رويدادي (علي - مقايسه ايي) در جامعه پژوهشي دانش آموزان دختر دبيرستاني شهر اصفهان در سال 88-87 و در نمونه اي تصادفي به حجم 360 نفر که به شيوه خوشه بندي چندمرحله اي انتخاب گرديدند انجام شد. کليه آزمودني ها در دو گروه «با پيشرفت تحصيلي مستمر و دچار افت تحصيلي» قرار گرفته، و با دو مقياس 1ـ عزت نفس اليس پوپ و 2ـ طرح ارزيابي خانواده (FAD) مورد پرسشگري قرار گرفتند. در نهايت رابطه متغيرهاي اصلي پژوهش (کارکرد خانواده) و ساير متغيرهاي زمينه اي با هر يک از ابعاد عزت نفس، در هر يک از گروه ها به تفکيک از طريق مدل رگرسيون چندگروهي متغيرهاي پنهان مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
نتايج حاکي از رابطه معني دار کارکرد خانواده با هريک از ابعاد عزت نفس (تحصيلي، اجتماعي، خانوادگي، جسماني) در هر دو گروه بود (0.05>P) که اين ارتباط در گروه داراي افت تحصيلي بيانگر رابطه کارکرد ضعيف خانواده با عزت نفس پايين بود. همين طور متغير سطح تـحصيلات والدين با ابـعاد عزت نفس تحصيلي، خانـوادگي و اجتماعـي (0.01>P) و با بعد عزت نفس جسماني (0.05>P) ارتباط معني داري داشت. از ديگر متغيرها، سن دانش آموز، رتبه تولد و تعداد فرزندان خانواده نيز در سطح ده درصد با متغير عزت نفس ارتباط معني دار داشتند.
با تکيه بر اين يافته ها مي توان دريافت، نوجوان برخوردار از حمايت خانوادگي مطلوب از فرصت و امکانات بيشتري براي خودمختاري، خودبيانگري، خودآگاهي، خودگرداني و خودافزايي برخوردار بوده که اين سازه هاي روان شناختي بر انگيزش و عملکرد تحصيلي فرد تاثير مي گذارد.

 نسخه قابل چاپ

هدف مطالعه حاضر بررسي تاثير آموزش نوروفيدبک بر عملکرد و ويژگي هاي الکتروانسفالوگرام در ورزش تيروکمان بود. 45 دانشجوي دختر به طور تصادفي به سه گروه نوروفيدبک واقعي (آموزش نوروفيدبک بر اساس امواج مغزي خود فرد)، گروه نوروفيدبک ساختگي (عدم ارايه فيدبک ها بر اساس امواج مغزي فرد) و گروه کنترل (بدون آموزش نوروفيدبک) تقسيم شدند. 20 جلسه نوروفيدبک شامل 10 دقيقه آموزش تقويت موج آلفا در ناحيه T₃ بوده و 20 دقيقه بعدي به پروتکل آلفا-تتا در ناحيه Pz اختصاص يافت. قبل و بعد از دوره 20 جلسه اي آموزش تيروکمان، افراد در پيش آزمون و پس آزمون (رکورد تيروکمان و متغيرهاي الکتروانسفالوگرام) شرکت کردند. نتيجه تحليل کوواريانس يک طرفه افزايش معني دار ميانگين رکوردها را در گروه نوروفيدبک واقعي در مقايسه با ديگر گروه ها نشان داد (p<0.05). همچنين تحليل کوواريانس چندمتغيره در موج آلفا ناحيه گيجگاهي چپ گروه نوروفيدبک واقعي تغيير معني داري را نشان داد. نتايج نشان دادند که آموزش نوروفيدبک مي تواند ويژگي هاي الکتروانسفالوگرام و رکورد عملکرد را در تيروکمان تغيير دهد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

از آن جا که در درمان بيماران ديابتي به استفاده از برنامه هاي مراقبتي تاکيد مي شود و توجه به ويژگي هاي شخصيتي بيماران، در تبعيت آن ها از برنامه هاي مراقبتي موثر خواهد بود، اين پژوهش ابعاد شخصيت و راه هاي مقابله افراد مبتلا به ديابت نوع 2 را در مقايسه با افراد غيرديابتي بررسي کرده است. آزمودني هاي پژوهش را 60 نفر از بيماران ديابت نوع 2 و 60 نفر از ساير بيماران بيمارستان امام خميني (ره) اردبيل تشکيل دادند که با رعايت معيارهاي ورود و خروج در مطالعه، انتخاب و بر اساس سن و جنسيت همتا شده بودند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه تجديدنظر شده شخصيت آيزنک (EPQ-R) و پرسشنامه راه هاي مقابله فولکمن و لازاروس (WCQ)، و براي تحليل داده ها از روش تحليل مميز استفاده شد. نتايج نشان داد که بين دو گروه از نظر ابعاد شخصيت و راه هاي مقابله با استرس، تفاوت هاي معني داري وجود دارد و تابع تشخيصي حاصل از ترکيب خطي راه هاي مقابله و ابعاد شخصيتي مي تواند 87.9 درصد اختلاف بين مبتلايان ديابت نوع 2 و افراد غيرديابتي را تبيين کنند. بر اساس نتايج اين تحقيق، مي توان با مدنظر قرار دادن ويژگي هاي روان رنجورخويي، روان پريش خويي و سطح پايين برون گرايي، همچنين غالب بودن مقابله هيجان مدار در بيماران ديابتي نوع 2، برنامه هاي مراقبتي مناسبي را تهيه کرد.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش نيمرخ هاي انگيزشي دانشجويان و تفاوت نيمرخ گروه هاي مختلف را از نظر عملکرد شناختي، عاطفي و اجتماعي مورد مطالعه قرار داد. جامعه آماري پژوهش دانشجويان دانشگاه تبريز بودند. 370 دانشجو از دانشکده هاي مختلف با روش نمونه گيري تصادفي چندمرحله اي انتخاب شدند. پرسشنامه انگيزش تحصيلي، پرسشنامه اهداف جامعه پسند، مقياس نگرش کلاسي و پرسشنامه راهبردهاي يادگيري به منظور جمع آوري اطلاعات استفاده شد. براي تحليل داده ها از روش تحليل خوشه اي سلسله مراتبي، تـحليل واريانس چـندمتغيره (MNOVA) و آزمون تعقيبي استفاده شد. نتايج پژوهش، چهار گروه از دانشجويان: (الف) داراي جهت گيري انگيزش دروني (ب) داراي جهت گيري هاي دروني و درون فکني شده (ج) جهت گيري انگيزشي چندگانه بالا (د) جهت گيري بي انگيزشي را شناسايي کرد. از طرفي نتايج پژوهش نشان داد که دانشجويان خوشه «انگيزش چندگانه» از لحاظ شناختي، عاطفي و اجتماعي نسبت به سه گروه ديگر، عملکرد سازگارانه تري دارند.

 نسخه قابل چاپ

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش تعديل کننده خودکارآمدي بر رابطه بين ناگويي هيجاني، شدت درد و ناتواني ناشي از درد در بيماران مبتلا به درد مزمن انجام گرفت. 100 آزمودني (67 زن و 33 مرد) در اين پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد که مقياس هاي ناگويي هيجاني تورنتو (TAS-20)، پرسشنامه خودکارآمدي درد مزمن (CPSEQ)، مقياس ديداري شدت درد (VAS) و پرسشنامه ناتواني ناشي از درد (PDQ) را تکميل کنند. داده ها با استفاده از روش تحليل رگرسيون تحليل شد. نتايج پژوهش نشان داد که خودکارآمدي در رابطه بين ناگويي هيجاني، شدت درد و ناتواني ناشي از درد نقش تعديل کننده دارد. بر اساس نتايج اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت که رابطه بين ناگويي هيجاني، شدت درد و ناتواني ناشي از درد در بيماران مبتلا به درد مزمن تحت تاثير نقش تعديل کننده خودکارآمدي قرار دارد.

 نسخه قابل چاپ

پرسشنامه سبك هاي دفاعي توسط باند (1983) و سپس آندروز و همكاران (1993) بر روي نمونه هاي باليني و غيرباليني وارسي هاي متعددي را تاكنون پشت سر نهاده است. يكي از موارد مرتبط با اين وارسي ها، تحليل عاملي مي باشد. بر اساس نتايج تحقيقات مختلف در كشورهاي متعدد، اين پرسشنامه در كشورهاي متعدد همنوا نبوده و در عين برخورداري از شباهت ها داراي نوساناتي در نتايج نهائي بوده است. هدف مطالعه فعلي تحليل عاملي مربوط به پرسشنامه سبك هاي دفاعي بر روي نمونه هاي دانش آموزي (n=666) و دانشحويي (n=401) به منظور كشف تعداد سبك هاي دفاعي در آنان مي باشد. نتايج به دست آمده در تحليل هاي عاملي ياد شده در دو گروه به طور مجزا و در كل نمونه (1067 نفر) با توجه به تحليل عاملي اكتشافي و موازي، بيانگر وجود سه عامل بوده است. گرچه دفاع هاي لانه گزيده در هر سبك با داده هاي اوليه آندروز و همكاران (1993) و نيز ساير محققان تفاوت هاي را دارد اما به طور كلي يافته هاي تحقيقي از نتايج اين مطالعه حمايت مي كند.

 نسخه قابل چاپ

هدف پژوهش حاضر پيش بيني تحول اخلاقي و ميزان نوعدوستي دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي بر اساس عامل هاي شخصيتي بود. به اين منظور 208 نفر (88 پسر و 120 دختر) از دانشجويان کارشناسي دانشگاه محقق اردبيلي به روش نمونه گيري تصادفي ـ نسبتي، انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه هاي جمعيت شناختي، پنج عامل شخصيتي (NEO-FFI) و پرسشنامه هاي تحول اخلاقي و نوعدوستي «ما»، استفاده شد. داده ها به کمک نرم افزار SPSS17 و با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي و رگرسيون همزمان، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
نتايج رگرسيون همزمان نشان داد که که از بين پنج عامل شخصيتي دو بعد روان رنجور خويي (به طور منفي) و انعطاف پذيري (به طور مثبت) سهم معني داري در پيش بيني تحول اخلاقي دارند، و در ادامه نتايج رگرسيون همزمان نشان داد که که از بين پنج عامل شخصيتي تنها بعد وجداني بودن قادر به پيش بيني ميزان نوع دوستي دانشجويان مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

در پژوهش حاضر، هدف تعيين تاثير استرس بر توجه انتخابي بينايي با در نظر گرفتن نقش عامل شخصيتي روان رنجورگرايي (N) بود. به اين منظور تعداد 60 نفر دانشجوي پسر به صورت نمونه گيري چندمرحله اي و با رعايت متغيرهاي کنترل غربالگري عصب روانشناختي از دانشجويان دانشگاه هاي شهر تهران انتخاب شدند (دو گروه آزمايشي و يک گروه کنترل؛ هر گروه 20 نفر). آزمودني هاي گروه هاي آزمايشي که از نظر افراشتگي در عامل N با هم متفاوت بودند، پس از انجام تکاليف استرس زاي شناختي مورد آزمايش توجه انتخابي و متمرکز بينايي قرار گرفتند. توجه انتخابي و متمرکز بينايي آزمودني هاي گروه کنترل بدون انجام اين تکاليف سنجيده شد. شاخص هاي سنجش توجه بينايي تعداد خطاهاي شمارش و خطاهاي طبقه بندي آزمودني ها بود. داده ها با استفاده از تحليل واريانس يکراهه (ANOVA) مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان دادند که استرس بـه افـزايش معـنادار خـطاي شمارش و خـطاي طبقه بنـدي منجر مي شود (p<0.001) و عامل روان رنجورگرايي (N) نيز به افزايش بيشتر خطاي شمارش و خطاي طبقه بندي (p<0.0001) در آزمودني ها منجر مي شود. نتايج پژوهش حاصل نشان دهنده اين است که استرس به کاهش توجه انتخابي و متمرکز بينايي به محرک هاي خنثي در افراد منجر مي شود و عامل روان رنجورگرايي (N) نيز اين اثر منفي را تشديد مي کند.

 نسخه قابل چاپ