ليست شهداي دفاع مقدس (ن)

محمد حسين نخبه روستا در سال 1334 در خانواده‌اي مذهبي در ساوجبلاغ متولد شد.تحصيلاتش را همراه با کار و تلاش و کمک به خانواده با موفقيت به پايان رساند، و به خدمت سربازي رفت، او با پايان يافتن دوران خدمت سربازي در آموزش و پرورش مشغول به کار شد، و چندي بعد به ياري برادران غيورش در جبهه‌هاي نبرد شتافت. محمدحسين سرانجام در تاريخ 19/10/1365 در شلمچه به درجه رفيع شهادت نائل آمد.

منبع:كتاب يادياران

زمستان سال 1343 به دنيا آمد؛ نامش را " ظهراب " گذاشتند و او در روستاي باجگاه (قلعه بجي ) از توابع شهرستان ممسني بزرگ شد و در ميان خانواده‌اي صبور و مهربان اخلاق اسلامي را فرا گرفت.
هر گاه پدر را ايستاده به نماز مي‌ديد، در كنارش قرار مي‌گرفت و با شيرين زباني‌اش دل آنان را شاد مي‌كرد.
ظهراب به علت وضع نابسامان اقتصادي نتوانست از مرحله‌ي راهنمايي به بالا ادامه‌ي تحصيل دهد و در دغدغه‌ي تأمين معاش، آن پيكر نحيف را به كارگري وا داشت. سرانجام پس از پايان خدمت نظام وظيفه به عضويت سپاه پاسداران درآمد و در گردان امام رضا (ع) فرماندهي يكي از گروهان‌هايش را پذيرفت.
نجفي قبل از آن نيز در تظاهرات‌ها، ياري‌رسان ياوران امام (ره) بود. بعد از پيروزي انقلاب نيز در جرگه‌ي دلاورمران لشكر اسلام قرار گرفت. وي سرانجام در عمليات والفجر 10 در سال 1366 بر اثر اصابت تركش در سنّ 23 سالگي به بيكران آسمان بال گشود.

منبع:كتاب ستاره هاي زميني   -  صفحه: 295

علي نجفي در سال 1341 دفتر زندگي‌اش در بابامنير ممسني گشوده شد.
او نيز چون كودكان پاك‌سرشت آن ناحيه پا به عرصه‌ي دنيا گذاشت. به دليل بافت عشايري و حاكم بودن روحيه‌ي سلحشوري و غيرت بر منطقه او نيز روحيه‌اي قوي و غيرتمند يافت و آن صداقت و پاكي را به نور ايمان زينت داد.
علي آموختن را در سنّ 7 سالگي آغاز كرد و تا اول دبيرستان به تحصيل پرداخت. در محيط مدرسه نيز شاگردي منضبط، باهوش و خوش اخلاق بود.
هرگاه دوستي با او وداع مي‌كرد و راهي جبهه‌ها مي شد، يا هنگامي كه پيكري غرق در خون بر شانه‌هاي مردم تشييع مي‌گرديد اسلحه افتاده بر خاک آن دوست را برمي‌داشت و پرمي‌کشيد به سوي جبهه.
در همان سال‌ها دختري متديّن و مذهبي را به همسري برگزيد كه ثمره‌ي اين پيوند آسماني تنها دختر اوست. علي در سال 1362 وارد طلائيه شد و در رزم بي‌امان عاشقان شهادت در مقابل بعثيون قرار گرفت و در روز چهارم اسفندماه سال 1362 در عمليات خيبر بر اثر اصابت تركش در سنّ 21 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب ستاره هاي زميني   -  صفحه: 292

جعفر روز چهارم ارديبهشت ماه سال 1340 در شهر آشتيان پا به عرصه گيتي نهاد. دوران پر شور کودکي را در دامان پر مهر مادري متدين و مهربان و زير سايه لطف پدري فداکار گذراند و از سرچشمه زلال وحي و معارف ناب اسلامي سيراب گشت. جعفر تحصيلات خود را تا پايان دوره راهنمايي ادامه داد، در همين دوران بود که نداي ظلم ستيز و حق‌طلبانه رهبر کبير انقلاب اسلامي امام خميني (ره) ملت رنج‌کشيده ايران را به جوش و خروش درآورد و سيل خروشان مردم به راه افتاد جعفر نيز همچون ساير جوانان پرشور اين ميهن به صف مبارزين راه حق پيوست و به مبارزه با عمال دست‌نشانده رژيم پرداخت.او که عشق به معارف اسلامي را از کودکي در سينه خود جاي داده بود براي آشنايي بيشتر با اسلام با ورود به دبيرستان در آزمون ورودي حوزه نيز شرکت کرد و در حوزه علميه و در مدرسه حقاني قم مشغول به تحصيل شد و افتخار شاگردي در محضر شهداي بزرگواري همچون شهيد بهشتي و شهيد قدوسي و آيت‌الله جنتي را به دست آورد. پس از پيروزي باشکوه انقلاب اسلامي به عضويت سپاه پاسداران درآمد و با شروع جنگ تحميلي در پست‌هاي مهمي مانند فرماندهي ديده‌باني لشگر27 حضرت رسول (ص) و قرارگاه نجف اشرف با خدمت مشغول شد تا اينکه سرانجام روز بيست و هشتم آبانماه سال 1362 در منطقه عملياتي 1866 کاني‌مانگا پنجوين عراق در سن 22 سالگي به آرزوي هميشگي‌اش رسيد و عاشقانه دعوت معبود را با خون سرخ خويش لبيک گفت مزار پاکش در گلزار شهداي آشتيان واقع است.

منبع:كتاب آئينه حماسه

محمود نجفي فرزند ابراهيم در تاريخ 14/4/1332 در برازجان ديده به جهان گشود.
در خانواده‌اي مذهبي كودكي خويش را سپري كرد و وارد مدرسه گرديد. محمود در عنفوان جواني خويش در تظاهرات عليه رژيم منحوس پهلوي شركت مي‌كرد و در برپايي تظاهرات نقش ويژه‌اي از خويش ايفا مي‌نمود.
در بعد از پيروزي انقلاب نيز ايشان در بسيج مستضعفين فعاليت خويش را آغاز نمود و در پايگاه محله و شهر خويش به نگهباني و حراست مي‌پرداخت. وي تحصيلات خود را تا اخذ مدرك فوق ديپلم از مركز تربيت معلم ادامه داد و بعد از آن به حرفه‌ي مقدس معلمي مشغول گرديد.
ايشان با شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران به ميادين نبرد حق عليه باطل شتافت.
نجفي فردي وارسته و عاشق امام خميني بود و هميشه به نماز جماعت و جمعه اهميت مي‌داد. ايشان نه تنها در شغل مقدس معلمي به فعاليت مي پرداخت و دانش‌آموزان را با افكار مقدس خويش آشنا مي‌نمود، بلكه مردم و اقوام و خويشاوندان نيز متأثر از افكار معنوي ايشان بودند.
ايشان در نهايت با توجه به حس پاسداري از كيان انقلاب اسلامي بار ديگر عازم جبهه‌ي نبرد حق عليه باطل گرديد و در ساعت 9 صبح در تاريخ 7/4/1360 در مريوان بر اثر اصابت گلوله به پهلو در سنّ 28 سالگي به فيض عظماي شهادت نايل گشت.
مزار پاكش در بهشت سجاد (ع) برازجان قرار دارد.

منبع:كتاب سرگذشت عروج   -  صفحه: 94

عباس در سال 1342 در روستاي كنار تخته متولّد شد؛ مدتي بعد به روستاي نورآباد مهاجرت كرد و آموختن علم را تجربه نمود. عباس در سنّ 7 سالگي به مدرسه رفت و تا اخذ مدرك ديپلم ادامه داد.
او ورزش‌كاري متعهّد و با اخلاق بود و دوستان زيادي را مجذوب اخلاق خود كرد.
وي در جريان جنگ تحميلي در جرگه‌ي رزمندگان اسلام قرار گرفت و با سمت بي سيم چي در تيپ المهدي در خط مقدم به رزم پرداخت و هدايت گروهان را نيز بر عهده گرفت.
اين پاسدار رشيد اسلام در غروب روز سوم اسفندماه سال 1363 در سنّ 21 سالگي در منطقه‌ي عملياتي جفير بر اثر اصابت تركش راكت به شهادت رسيد.

منبع:كتاب ستاره هاي زميني   -  صفحه: 288

محمد در روز سوم شهريورماه سال 1330 در روستاي بنداروز چشم به جهان هستي گشود.
وضعيت نامناسب اقتصادي پدر باعث شد از آموختن علم محروم باشد. او به منظور كمك به تأمين معاش خانواده به كار كشاورزي مشغول شد و در روز چهارم اسفندماه سال 1346 ازدواج كرد.
سال 1348 دوران آموزشي خدمت را در زاهدان سپري نمود سپس به شهرهاي شهرضا، ده بيد، خارك، قير كارزين و بوشهر رفت.
بعد از پايان خدمت با كشاورزي در مزرعه‌هاي مردم به صورت شراكتي مخارج زندگي خود را تأمين كرد. در اين مدت با پس‌اندازي كه داشت، توانست پولي را بابت خريد خانه فراهم كند تا اين كه به همراه دو نفر از دوستانش تصميم به خريد زمين كشاورزي گرفت و به حفاري كردن چاه و خريد لوازمش اقدام نمود.
با اوج‌گيري انقلاب، يكي از روحانيون قم را به روستاي محل سكونتش دعوت كرد و با پخش اعلاميه‌هاي امام سعي در افشاگري فساد رژيم حاكم داشت.
نجفي در زمان حمله‌ي رژيم بعثي به ايران به مصاف باطل رفت و با وجود موج گرفتگي، دست از تلاش و مبارزه بر نداشت.
برادرش در سال 1361 در جبهه‌هاي حق عليه باطل شهد شهادت نوشيد و در عمليات والفجر 2 در منطقه‌ي حاج عمران در تاريخ 29/4/1362 در سنّ 32 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد. مزار پاكش در بهشت سجاد (ع) ‌روستاي بنداروز قرار دارد.

منبع:كتاب سرگذشت عروج   -  صفحه: 231

گل وجود حاج كاظم رستگار در آغازين روزهاي شكوفايي بهار سال 1339، در شهر مذهبي ري، چون غنچه‌اي شكوفا گشت و در دامان پاك و مطهر مادر و با دسترنج پدري كشاورز، تكامل و تربيت يافت. از هفت سالگي، قدم در راه تحصيل علم گذاشت و با وجود سختيهاي زندگي تا كلاس سوم متوسطه با موفقيت به تحصيل پرداخت اما پس از آن از ادامه تحصيل باز مانده، وارد مبارزات و فعاليتهاي انقلابي گشت. او كه دوران نوجواني را با زمزمه‌هاي نهضت امام خميني (ره) آغاز كرده بود، در روزهاي اول پيروزي، با شروع غائله كردستان و تحريكات نيروهاي ضد انقلاب، همراه نيروهاي دكتر چمران راهي كردستان شد و آموزشهاي چريكي را در آنجا فرا گرفت. وي كه تربيت يافته بزرگاني چون شهيد دكتر چمران و حاج احمد متوسليان بود پس از بازگشت، در پادگان توحيد به عضويت رسمي‌ سپاه پاسداران درآمد و بعد از مدتي به فيروزكوه رفته، كلاسهاي احكام ديني و مسائل نظامي‌ را براي جوانان و نوجوانان برپا نمود. او را به عنوان فرمانده يكي از گردانهاي تيپ رسول الله (ص) به فرماندهي احمد متوسليان انتخاب كردند و بعد از 6 ماه فعاليت، مسئوليت واحد عمليات را در پادگان توحيد پذيرفت و تا شروع جنگ در اين سمت باقي ماند. حاج كاظم در اين زمان طي مأموريتي جهت توانمندسازي نيروهاي حزب‌الله به عنوان فرمانده گردان به جنوب لبنان اعزام گرديد. مسئوليت تعدادي از عملياتها را به عهده گرفت و در راه آماده‌سازي شيعيان لبنان از هيچ كوششي فرو گذار نكرد. بازگشت او، مصادف با تشكيل تيپ دوم سپاه تهران گشت كه اين تيپ به نام مبارك سيد الشهدا (ع) نام گرفت و با جمعي از ياران و دوستانش، فرماندهي عمليات تيپ را عهده‌دار شد. در مهرماه سال 1361 با دختري مؤمن و پارسا ازدواج كرد و چند روز بعد به جبهه رفت. شهيد رستگار كه تمام عمر خود را در جستجوي رستگاري ابدي گذرانده بود، در عمليات بدر، روز پنجشنبه 25 اسفند ماه 1363 هنگام اذان ظهر، در شرق دجله (منطقه هورالهويزه) در حال شناسايي منطقه، همراه چند نفر از فرماندهان تيپ سيد الشهدا (ع) به رستگاري بزرگ شهادت نائل آمد و آخرين آرزويش نيز محقق شد. گويي حاج كاظم فرمانده غريب لشگر سيدالشهدا (ع) به زيارت مولاي كاظمين رفته بود كه پيكر مطهرش بعد از 13 سال همچون سيد و سالار شهيدان، قطعه‌قطعه به وطن بازگشت.

منبع:كتاب لاله‌هاي بي‌نشان- ستارگان آسمان گمنامي‌

سیدجواد در سال 1347 دیده بر دنیای خاکی گشود. روزهای پرنشاط کودکی را در سایه دستان نوازشگر خانواده گذراند. سپس به مدرسه رفت و آموختن علم را تا اخذ مدرک سوم راهنمایی ادامه داد.
نجفیان که شوق حضور در جبهه و دفاع از مرزهای ایران اسلامی را داشت داوطلبانه عازم مناطق جنگی شد و از تحصیل بازماند.
روزها و ماه ها از پی هم گذشتند تا این که او این بار جهت انجام خدمت نظام وظیفه به جبهه رفت. سال 1365 در حین رسیدگی به مجروحان بیمارستان آیت الله گلپایگانی پایش شکست. اما باز هم دست از تلاش برنداشت و سرانجام در سن 19 سالگی در روز بیست و هفتم شهریور ماه سال 1366 بر اثر اصابت ترکش خمپاره در شلمچه آسمانی گشت.
مزار پاکش در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) قرار دارد.

منبع:كتاب سبزقامتان صفحه 72

سال 1359 به دنيا آمد؛ نامش را حمدالله گذاشتند و از خداوند سلامت و سعادت فرزند را خواستار شدند.
حمدالله هنوز كودكي بيش نبود كه شمع وجودش رو به خاموشي گراييد و او بر اثر بمباران هوايي رژيم بعثي در منطقه‌ي ماربره در تاريخ 19/12/1363 در سنّ 4 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب لاله هاي افروختني   -  صفحه: 170

سال 1339 با صداي گريه نوزاد برق شادي در چشمان محزوم و خسته پدر درخشيد، اگرچه خانواده نجفي فقير بودند، اما حضور اين هديه الهي را برکتي از جانب خدا دانسته و به او توکل کردند. غلام‌عباس روزهاي کودکي را در شهرستان دزفول (استان خوزستان) سپري کرد، هنوز 8 سال بيشتر نداشت که داغ هجران پدر بر شانه‌هاي کوچکش نشست و او در سايه عنايات حضرت حجه‌بن‌الحسن (ع) رشد کرد. نجفي براي تأمين معاش خود در تابستان در کوره‌پزخانه کار کر و با تلاش شبانه‌روزي روزي حلال به دست آورد. وي در سال 1357 توانست با سعي و کوشش مدرک ديپلم خود را دريافت نمايد. در جريان مبارزات امت مسلمان ايران عليه حکومت پهلوي او نيز مردانه فرياد الله‌اکبر سر داد و از اين نهضت پرشور حمايت نمايد. تا اين‌که انقلاب اسلامي به پيروزي رسيد و غلام‌عباس به منظور دفاع از کيان اسلامي دوره‌ي آموزش نظامي را در کرمان گذراند و با شروع جنگ تحميلي داوطلبانه به مصاف باطل رفت و پس از ماه‌ها نبرد دلاورانه در روز بيست و نهم آذرماه سال 1359 در اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 20 سالگي جان به جان آفرين تسليم کرد.

منبع:كتاب شهداي دزفول

غلام‌حسين نخعي فرزند عباس در سال 1310 در روستاي درخت‌توت از توابع شهر سربيشه شهرستان بيرجند متولد شد. دوران کودکي را در کنادر پدر و مادري متدين و مهربان سپري نمود. چون در محل مدرسه‌اي نبود از تحصيل محروم ماند اما عشق او به يادگيري باعث شد تا در کودکي قرآن را فرا گيرد. سوادي که از اين راه کسب نمود او را وادار به مطالعه کرد. او هيچگاه از مطالعه بخصوص کتب ديني دست برنداشت.
وي فردي متدين و باصفا بود. ارادت خاصي به ائمه طهار (ع) داشت. مداح اهل بيت (ع) بود و در جلسات مذهبي به مرثيه‌سرايي و مداحي اهل بيت (ع) مي‌پرداخت.
او مقيد بود که نمازش را در اول وقت و در مسجد اقامه نمايد و هر روز حدود نيم ساعت قرآن مي‌خواند، غلام‌حسين راز و نياز شبانه با مولا را بسيار دوست داشت.
در امر حلال و حرام الهي بسيار مقيد بود. او عضو شوراي روستا بود و در يک مرتبه براي بازديد جبهه از طريق جهاد سازندگي اعزام شد، در برگشت عزمش را جزم کرد تا براي ياري رساندن به رزمندگان در صحنه‌هاي دفاع مقدس حضور يابد، لذا در بسيج ثبت نام کرد و پس از آموزش 45 روزه در تربت حيدريه از طريق بسيج سپاه پاسداران بيرجند عازم جبهه گرديد.
مدت شش ماه در جبهه حضوري دليرانه داشت و به عنوان تک تيرانداز در لشکر ويژه شهدا در منطقه شلمچه شرکت نمود. سرانجام در تاريخ چهارم دي‌ماه سال 1365 در عمليات کربلاي 4 در سن 55 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد. پيکر پاک و مطهر شهيد پس از سه ماه به بيرجند انتقال يافت و پس از تشييع در زادگاهش منتقل گرديد و به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد2   -  صفحه: 765

اميرعلي نخعي در روز دوم تيرماه سال 1350 در ايلام متولد شد. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت گذراند و با معدل خوب وارد دبيرستان شد. چند ماه پس از ورود به دبيرستان عازم جبهه گرديد. به علت بمبارا‌ن‌هاي هوايي مدارس ايلام، خانواده‌اش به زاهدان منتقل شدند.
بسيار مؤدب بود و هيچ‌گاه حرکت و يا سخن زشتي از او مشاهده نمي‌شد. اوقات فراغتش را با ورزش، مطالعه کتب سودمند و شرکت در کلاس‌هاي قرآن و نهج‌البلاغه و احکام مي‌گذراند. در دوره نوجواني گزارشگر موفق «برنامه دانش‌آموز» راديو ايلام بود. وي در سال 1365 به جبهه اعزام شد.
در جبهه، خبرنگار راديو مصاحبه‌اي طولاني با اين شهيد عزيز انجام مي‌دهد که نظر به اهميت آن از صداي جمهوري اسلامي ايران پخش مي‌گردد. سرانجام در منطقه فاو در سالروز تولدش يعني دوم تيرماه 66 در سن 16 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 3 صفحه 165

ابراهيم نخعي فرزند غلام‌رضا در سال 1347 در روستاي نوکند و در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف به دنيا آمد. دوران کودکي و تحصيلات ابتدايي را در روستا گذراند. سپس ترک تحصيل نمود و به کارهاي کشاورزي و دامداري پرداخت. پس از مدتي به شهر آمد و در کارگاه شيريني‌پزي مشغول به کار شد. علاقه‌ي خاصي به جبهه داشت و بارها جهت اعزام در بسيج ثبت‌نام کرد ولي کمي سن مانع پذيرش به جبهه مي‌شد.
هميشه به ياد خدا بود، نماز اول وقتش را در مسجد اقامه مي‌کرد و در جلسات عزاداري فعالانه شرکت مي‌‌نمود. با قرآن مأنوس بود و از تلاوت قرآن لذت مي‌برد، در کلاس‌هاي قرآن و جلسات دعاي توسل و کميل شرکت مي‌کرد. در راهپيمايي‌ها حضور داشت و عضو پايگاه مقاومت روستا بود. به کتابخواني و مداحي علاقه داشت.
به خدمت مقدس سربازي رفت و پس از پايان دوره آموزشي به جبهه اعزام شد. بزرگترين آرزويش شهادت بود و شهادت را قرب به خدا مي‌دانست. مسئوليتي که به او داده مي‌شد با دلسوزي و درايت انجام مي‌داد. اطاعت از فرمانده مافوق را از وظايف اصلي و مهم يک رزمنده مي‌دانست و خود در عمل آن را ثابت کرده بود.
سرانجام در تاريخ هفتم اسفند ماه سال 1365 در منطقه‌ي پدافندي شلمچه بر اثر اصابت ترکش در سن 18 سالگي به نداي حق لبيک گفته و به ديدار معبودش شتافت. پيکر مطهرش پس از تشييع در زادگاهش _ روستاي نوکند به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد2   -  صفحه: 764

غلام‌عباس در آغازين روز بهار سال 1335 در شهرستان اراک متولد شد. آموختن علم را از سن 7 سالگي آغاز کرد و در سال 1356 بعد از اتمام تحصيلات متوسطه، به دانشگاه کشاورزي کرج راه يافت.
غلام‌عباس علاقه زيادي به اسلام و آرمان‌هاي امام امت داشت؛ لذا با اتمام تحصيل در رشته ترويج کشاورزي و کسب مدرک کارشناسي در خردادماه سال 1359 روانه ميدان جنگ شد و در حين انجام خدمت نظام وظيفه در تاريخ 3/3/1359 به آسمان بيکران بال گشود و نامش در سن 24 سالگي بر تارک 7 رنگ اين سرزمين پاک ثبت گشت.

منبع:پرونده شهيد در دانشگاه تهران و كتاب روزشمار شهداي دانشگاه تهران در تقويم