ليست شهداي دفاع مقدس (ن)

مهرداد نورالهي درسال 1345 ه.ش در شهر تهران متولد شد. در سن 6 يا 7 سالگي پدرش را از دست داد و مادربزرگش از طريق کار در هتل امرار معاش مي‌کرد. مهرداد تحصيلات خود را تا سوم راهنمايي ادامه داد و آنقدر هوشيار و آگاه به محيط اجتماعي خود بود که سه سال مانده به پيروزي انقلاب اسلامي، کتاب‌ها و اعلاميه‌هايي را به خانه مي‌آورد و معتقد بود که آن‌ها عاقبت همه ملت ايران را به روشنايي مي‌رساند. او در خانه با کتاب‌ها و اعلاميه‌ها کتابخانه‌اي را درست کرده بود و مردم را آگاه مي‌کرد. پس از پيروزي انقلاب در مسجد صاحب‌الزمان به فعاليت پرداخته و در مسجد به تبليغ کتب مذهبي و ديني مبادرت مي‌ورزيد. با کوشش فراوان از طرف مسجد عازم جبهه سومار در غرب شد، سپس به تهران بازگشت و همراه گروهي براي تبليغ و اشاعه انقلاب اسلامي عازم سوريه شد و پس از بازگشت به جبهه جنوب رفت و مجروح شد.
در بيمارستان پزشک قلب گفت که در کنار قلب مهرداد ترکشي نشسته و بايد استراحت مطلق کند اما مهرداد به مادر گفت مگر نمي‌بيني جنگ است اگر شما هم جبهه را مي‌ديدي از همين حالا و از همين‌جا عازم مي‌شدي تا با کفار بعثي ستيز کني و پس از يکي دو روز عازم جبهه شد و در تاريخ 22/5/62 در جبهه کردستان در سن 17 سالگي بعد از شرکت در عمليات والفجر 2 شباهنگام شربت شهادت نوشيد و به لقاالله پيوست.

منبع:يادنامه5600 شهيد دانش آموز و شهيد فهميده  

محمدرضا نورآبادي در سال 1330 در شهرستان نيشابور و در خانواده‌اي متديّن و مذهبي ديده به جهان گشود.
تحصيلات ابتدايي را به دليل عدم بضاعت مالي خانواده نتوانست طي كند و لذا به كار و تلاش پرداخت.
با اوج‌گيري انقلاب شكوهمند اسلامي در تظاهرات و راهپيمايي‌ها فعالانه شركت نمود. پس از پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي در كلاس‌هاي نهضت سوادآموزي شركت كرد و سواد را در حد خواندن و نوشتن فرا گرفت سپس به استخدام اداره‌ي منابع طبيعي درآمد.
شوق حضور در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل او را راهي مناطق عملياتي كرد و در سال 1365 از طريق بسيج سپاه عازم جبهه‌ها شد و در تاريخ 31/2/1365 در منطقه‌ي مهران بر اثر اصابت تركش خمپاره به ناحيه‌ي گردن در سنّ 35 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
مزار پاكش در گلزار شهداي مشهد قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 358

در كوچه‌پس‌كوچه‌هاي تهران صداي گريه نوزادي پيچيد و خانواده اي متدين در آذرماه سال 1342 تولد او را جشن گرفتند و او را محسن ناميدند. ضعف توان جسمي، محسن را بارها تا پاي مرگ پيش برد اما خواست خداوند آن بود كه محسن بماند. دوران شيرين كودكي را با شور و حال خاص خود سپري نمود و تحصيلات ابتدايي را در مدرسه يغمائي جندتي تهران گذراند. او كه اسلام در وجودش ريشه دوانيده بود با حضور در مساجد حلاوت دين در كامش ريخته شد و جانش با دم مسيحايي امام (ره) روحي تازه گرفت. محسن كه نوجواني آگاه بود در صف مبارزين رژيم طاغوت قرار گرفت و با انجام فعاليت‌هاي گوناگون در اين جهاد عظيم شركت نمود. پس از پيروزي انقلاب اسلامي محسن چون ديگر دانش‌آموزان به هنرستان بازگشت و به تحصيل مشغول شد. جرقه‌هاي توطئه از گوشه و كنار ايران جنايت آفريد و نوراني هم در تابستان سال 1359 پس از گذراندن دوره آموزشي در پادگان امام‌حسين (ع) عازم كردستان شد و با حضور در تيپ 27 محمد رسول‌الله (ص) يگان ذوالفقار شروع به خدمت نمود و در عمليات بيت‌المقدس شركت نمود. مدتي بعد محسن به همراه حاج احمد متوسليان عازم سوريه و لبنان شد و به كمك شيعيان لبنان كه به مقابله با اسرائيل مي‌پرداختند شتافت. پس از پايان عمليات والفجر مقدماتي فرماندهي تيپ ذوالفقار را بر عهده گرفت. محسن نوراني در خرداد ماه سال 1362 طبق سنت حسنه نبوي با خواهر شهيد عليرضا ناهيدي (فرمانده قبلي تيپ ذوالفقار ) ازدواج نمود و زندگي مشترك خويش را در كنار سفير خمپاره‌ها و به دور از آرامش در اسلام‌آباد غرب آغاز نمود. مدتي بعد لذت لقاء پروردگار در كامش شيرين‌تر آمد و ندايي از عرش او را فرا خواند و در 21/5/1362 بر اثر اصابت چندين گلوله به شهادت رسيد.

منبع:كتاب حماسه ذوالفقار، مصاحبه با خانواده شهيد

عذرا سادات در سال 1306 در شهرستان محلات ديده به جهان گشود و در جمع خانواده‌اي از سلاله سادات پرورش يافت و 26 سال بعد بناي زندگي مشترک خود را با منصور ساروق فراهاني در شهر خمين، ديار نام‌آورترين مرد ايران بنيان نهاد.سالها بعد آفتابي از اين شهر طلوع کرد که گرماي جانبخشش نويد دل شيفتگان عدالت شد و همين شور بساط ظلم پهلوي را از ميهن برانداخت و جمهوري اسلامي حاکم بر دلهاي مردم ايران زمين گشت. در آن ايام عذرا و منصور داراي سه پسر و چهار دختر بودند که از ميان آنها مسعود در شهر سنندج به دست منافقين کوردل به شهادت رسيد و ديدگان عزيزان خود را اشکبار ساخت.سال 1366 از راه رسيد و بعثيان که ناجوانمردانه جنگ را به شهرها کشانده بودند با موشکباران خانه و کاشانه مردم بي دفاع، جناياتي ددمنشانه به نام خود ثبت مي‌کردند. بيست و پنجمين روز اسفندماه بود که عذرا سادات همراه با دخترش اقدس از منزل خارج شد تا در آستانه بهار سري به اقوام سفر کرده خود بزند.گورستان پر از کساني بود که به زيارت اهل قبور آمده بودند.ساعتي گذشت و موشکي سفيرکشان از بالاي سر جمعيت گذشت و کمي آن سوتر منفجر شد و عذاراسادات در سن 60 سالگي به همراه دخترش آسماني شد و به فرزندان شهيد خود پيوست. روحش شاد

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد1 صفحه 189

اسد نورپورحیدرباغی در سال 1342 در روستای حیدرباغی، از توابع شهرستان میاندوآب، پا به عالم هستی گذاشت. هفت ساله بود که خواندن جزء سی ام قرآن را آغاز نمود با علاقه ی زیادی که به قرآن داشت، در نه سالگی می توانست تمام قرآن را بخواند. تا ابتدایی درس خواند، اما به علت عدم حضور معلم در روستا، درس را رها کرد و همراه پدر در روستا به کشاورزی مشغول شد.
پس از مدتی که با برادرش به قم عزیمت نمود و در آن جا مشغول کار شد. در طول مدتی که با برادر بود، هیچ گاه موجب ناراحتی او نشد، بلکه یاری گر نیز بود.
سال 1360 به خدمت سربازی اعزام شد. دوره ی آموزشی را در اصفهان سپری کرد و سپس به یزد منتقل شد. طبع کمال جوی او تحمل رکود را نداشت، از این رو به صورت داوطلب به سردشت رفت تا بتواند در آن جا بهتر ایفای نقش کند. در پاک سازی جاده ها، تلاش مخفیانه و فداکارانه داشت. او که با قلبی سرشار از معرفت و عشق، به سوی شهادت قدم برمی داشت در تاریخ 2/3/62 در کردستان در سن 20 سالگی به حضرت دوست ملحق شد.
مزار پاکش در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) قرار دارد.

منبع:كتاب سبزقامتان صفحه 92

غلام‌رسول نورزائي در سال 1332 در بخش ميانکنگي شهرستان زابل ديده به جهان گشود. وي نيز چون ديگر همسالانش شروع به تحصيل کرد و در ضمن درس به پدر و مادر نيز کمک مي‌کرد. به دليل مشکلات مالي پس از اخذ مدرک سيکل ترک تحصيل نمود و مدتي بعد به خدمت مقدس سربازي فرا خوانده شد. سپس به استخدام ارتش درآمد و پس از ازدواج به همدان منتقل گشت. وي نسبت به اطرافيان مخصوصاً خانواده‌ي خويش بسيار احساس مسئوليت مي‌کرد. در همه حال سعي در حل مشکلات آن‌ها داشت. پس از پيروزي انقلاب و آغاز جنگ تحميلي به منظور دفاع از مرزهاي ميهن اسلامي داوطلبانه به منطقه جنگي اهواز اعزام شد و سرانجام در تاريخ 20/10/59 در منطقه عملياتي آبادان بر اثر اصابت ترکش در سن 27 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 5   -  صفحه: 151

سيدمحمدهادي نوربخش فرزند سيدحمزه در سال 1340 در شهرستان بيرجند در خانواده‌اي معتقد متولد شد. دوران طفوليت را در آغوش پدر و مادري مهربان و آگاه به مسايل ديني گذراند.
تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت به پايان رساند. سپس براي تحصيل در رشته‌ي رياضي به مشهد مقدس رفت اما به دلايلي تحصيل در مشهد را رها نمود. وي براي ادامه درس به تهران عزيمت نمود و در کنار برادر بزرگش به تحصيل پرداخت. سال‌هاي دوم و سوم دبيرستان را در تهران با موفقيت به پايان رساند و سال آخر دبيرستان به بيرجند آمد و سپس با رتبه‌اي ممتاز وارد دانشگاه صنعتي شريف گرديد.
بعد از پيروزي انقلاب اسلامي همزمان با ورودش به دانشگاه با حضور در جلسات فرهنگي و سياسي بر اندوخته‌هايش افزود. سال اول دانشگاه را که تمام کرد، دانشگاه‌ها به علت انقلاب فرهنگي تعطيل شد و بنا به امر رهبر کبير انقلاب در جهاد سازندگي مشغول خدمت گرديد. محمدهادي پس از گذراندن يک دوره‌ي بيست روزه در تهران براي خدمت به مردم محروم لرستان به اين منطقه عزيمت نمود و عاشقانه به خدمت محرومان کمر بست.
در سال 1359 به عضويت سپاه پاسداران درآمد. او جهت کسب مهارت‌هاي نظامي و گذراندن دوره‌هاي تخصصي به تهران رفت و پس از آموختن فنون تخصصي به بيرجند بازگشت. وي مدت 6 ماه صادقانه و به طور شبانه روزي در خدمت سپاه پاسداران بود. سپس به مرزهاي شرقي کشور مأمور شد و سرانجام در تاريخ دوازدهم بهمن ماه سال 1359 در حالي که مشغول جمع آوري مين از منطقه ي انار دره در مرز افغانستان بود در اثر انفجار مين در سن 19 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل گشت. پيکر پاکش پس از تشييع بر دوش امت حزب الله و هميشه در صحنه‌ي بيرجند در گلزار شهداي اين شهر به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد2   -  صفحه: 776

عقيل در سال 1339 در روستاي «اسير» شهرستان لامرد در خانواده‌اي مذهبي متولد شد. تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش به انجام رساند و در نوجواني براي کار کردن به کشور بحرين رفت.
در سال‌هاي پيروزي انقلاب، ساکن آبادان بود. در تظاهرات ضد رژيم طاغوت شرکت کرد و از ناحيه‌ي کتف مجروح شد. پس از پيروزي انقلاب براي خدمت به محرومان وارد جهاد سازندگي گرديد. با هجوم وحشيانه‌ي دشمن به مرزهاي ميهن، گام در راه جهاد في سبيل الله گذاشت و در سال 1360 به جمع جان برکفان سپاه پاسداران پيوست.
روحي لطيف و مهربان داشت و به فقرا و مستمندان کمک مي‌کرد. آن مجاهد راه خدا در آخرين لحظات شهادت چنان آماده‌ي پرواز شده بود که وقتي دوستانش به او مي‌گويند کجا مي‌روي؟
اشاره به آسمان مي‌کند و مي‌گويد: «اگر سفارشي داريد بگوييد.» سرانجام در منطقه‌ي شلمچه، روح بزرگش بر شاخسار جنان آشيان گرفت و در سن 26 سالگي در تاريخ 24/10/1365 در عمليات بزرگ کربلاي 5 به شهادت رسيد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 481

يدالله نورمحمدي در سال 1337 در محله‌ي رهنان شهر اصفهان ديده به جهان گشود. با رسيدن به سن 7 سالگي به مدرسه رفت و تا پايان مقطع راهنمايي به تحصيل پرداخت. چندي بعد به خدمت سربازي فرا خوانده شد و از سربازان گارد شاهنشاهي گرديد اما با پيام امام خميني (ره) مبني بر ترک پادگانها به اصفهان بازگشت و به جمع انقلابيون پيوست. پس از پيروزي انقلاب براي اتمام خدمت نظام وظيفه به پادگان بازگشت و عازم کردستان شد. پس از پايان ايام خدمت نظام وظيفه ازدواج کرد و بعد از تولد اولين فرزندش از طريق جهادسازندگي به کردستان رفت و سرانجام به عضويت سپاه پاسداران درآمد. او مسؤوليت منطقه‌ي کرجوي کردستان را پذيرفت و در همان ايام دوبار زخم عشق بر جان نشانيد و پس از آن مسؤوليت محور سنندج را عهده‌دار شد و سرانجام در بيست و سومين روز از اسفندماه سال 1361 در سن 24 سالگي در کردستان به درجه‌ي رفيع شهادت نائل آمد. پيکر مطهر او را در گلزار شهداي رهنان به خاک سپردند.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد يك صفحه 339

در يکي از روستاهاي کاشمر در سال 1325 ديده به جهان گشود، و در همان اوان کودکي، از نعمت داشتن مادر محروم شد، و تحت سرپرستي خانواده‌اي مهربان قرار گرفت، و زندگي را با کمترين امکانات آغاز کرد.
خانواده‌ي وي براي بهتر شدن وضع زندگي‌شان، به شهرستان مشهد مهاجرت کردند، و او ناچار شد براي کمک به خانواده در سن کم به کار مشغول شود و تحصيلات خود را در کلاس هاي شبانه ادامه دهد. وي پس از پايان دوره ابتدايي به خدمت نظام وظيفه رفت و در بازگشت از خدمت سربازي به کار مشغول شد و در حين کار، تا سوم متوسطه هم ادامه‌ي تحصيل داد و آنگاه به استخدام شرکت پست استان خراسان درآمد. زمان شکوفايي انقلاب _ مرتباً _ در تظاهرات شرکت مي‌کرد، و پس از پيروزي انقلاب هم در مراسم نماز جمعه و تشييع پيکر پاک شهدا حضور فعال داشت. وي مدت 4 سال، از اداره‌ي پست به استانداري مأمور شد؛ و در همين موقع به طور داوطلب، عازم جبهه‌ گرديد؛ و در عمليات والفجر 8 شرکت کرد و در اين عمليات در تاريخ 24/11/1364 در سن 39 سالگي در سرزمين فاو به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
از او 4 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب منظومه ي ملكوت جلد يك صفحه 188

مهري در سال 1351 در تهران چشم بر جهان هستي گشود. کودکي را در دامان پاک مادر سپري کرد و فرائض دين اسلام را نزد او فرا گرفت. لذا کم‌کم به انجام امور ديني اسلام همت گماشت.
آموختن علم را تا اواسط سال اول دبيرستان ادامه داد. اما حمله رژيم بعثي در روز اول فرورين‌ماه سال 1367 او را به مرگ سرخ نويد داد. مهري، دو خواهر، دو برادر، پدر، خاله و پسرخاله‌اش در خون سرخ خود غلطيدند و خونين‌کفن به زيارت الله نايل شدند در اين حادثه همسر برادر و خواهر ديگرش نيز مجروح شدند.
هفده سالگي براي همه نوجوانان اوج زيستن است، اما مهري در اين سن به ديدار خدا شتافت.

منبع:كتاب آئينه و شقايق جلد 1 صفحه 157

مينا در سال 1364 در شهر تهران متولد شد، کودکي زيبا و مهربان که در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت؛ سه سال بود که غريو شوم مرگ اولين روز بهار سال 1367 را غرق در اندوه نمود.
بمباران هوايي رژيم بعثي باعث شد او به همراه 7 نفر از اعضاي خانواده‌اش، خاله و پسرخاله خود به شهادت رسيد. لحظه جان سپردن مينا، مادر بالاي سرش نشست تا آخرين دقايق حيات او در کنار فرزندش باشد.

منبع:كتاب آئينه و شقايق جلد 1 صفحه 155

منيژه در سال 1353 در شهر تهران متولد شد؛ کودکي او در هاله‌اي از نشاط و شادي سپري گشت. تحصيلات خود را از سن 7 سالگي آغاز کرد و تا اواسط سال سوم راهنمايي ادامه داد.
روز اول فرورين سال 1367 پدرش علي‌اکبر، برادرانش منصور و مسعود، خواهرانش مهري و مينا، خاله و پسرخاله‌اش در خانه جمع بودند. منيژه سراز پا نمي شناخت. اما موشک رژيم بعثي اين شادي را به غمي بزرگ تبديل ساخت و منيژه 14 ساله به همراه اعضاي خانواده (7 نفر) به شهادت رسيدند.
در اين حادثه خواهر و همسر برادرش نيز به شهادت رسيدند. بهشت زهراي تهران (س) اينک آرامگاه منيژه نورمحمدي است.

منبع:كتاب آئينه و شقايق جلد 1صفحه 154

سال 1332 بار ديگر جلوه‌اي از رحمانيت خداوند در يكي از خانه‌هاي شهر آبادان به منصه ظهور درآمد. رضا كه راضي به رضايت پروردگار بود، از همان كودكي با ظلم و ستمهاي شاه آشنا گشت و جهاد، فرياد عدالت خواهي را از حنجره‌اش برآورد، به طوريكه در دوران تحصيل هنگاميكه مدير مدرسه‌، دانش‌آموزي را به واسطه پوشيدن لباس كهنه كتك زده و از مدرسه اخراج كرد، رضا با كمك دوستانش براي او لباس خريده و مدير را مجبور كردند جلوي همه از او عذرخواهي نمايد و لباسها را به عنوان جايزه به اين دانش‌آموز فقير بدهد. او در دوران دبيرستان با نهضت خميني كبير (ره) آشنا شد و به خيل مبارزين طاغوت پيوست تا آنجا كه مورد تعقيب ساواك قرار گرفت و مجبور شد كتب خود را مخفي سازد. پس از پيروزي اين حركت توفنده مردمي‌ براي مبارزه با فتنه «خلق غرب» به همراه يك گروه دوازده نفره به «شادگان» رفت و از رفتن به هند براي ادامه تحصيل با انگيزه حفاظت از ميهن خودداري نمود. پس به عنوان نماينده كارگران و شوراي اسلامي‌ خرمشهر در كنگره تدوين قانون كار براي دو مرتبه انتخاب شد. همزمان با حمله رژيم بعثي به كشور عزيزمان، رضا مشتاقانه به جبهه رفت و در عملياتهاي بسياري شركت نمود. او در عمليات دفاع از آبادان و خرمشهر شركت داشت و با تلاش فراوان در مقابل نيروهاي رژيم بعث مقاومت نمود. پس از مدتي به نجف‌آباد به نزد خانواده‌اش رفت و در شركت ذوب آهن اصفهان استخدام شد ولي بار ديگر به جبهه بازگشت و مسئوليتهاي مختلفي از جمله: مسئول تيم خنثي‌سازي، فرمانده محور عملياتي و فرمانده گردان را به عهده گرفت. سرانجام فرمانده محور عملياتي لشگر زرهي 8 نجف‌اشرف در مرحله دوم عمليات بدر با آب دجله وضو ساخت و به سالار شهيدان پيوست.

منبع:كتاب پرندگان مهاجر

در دوازدهم بهمن ماه سال 1334 در خانواده نوروزي کودکي متولد شد که بعدها مجاهداتش براي هميشه در خاطره تاريخ انقلاب اسلامي باقي ماند. به خاطر ارادت به خاندان نبوت او را حسن ناميدند.
دوران کودکي را همزمان با تحصيل به کار و تلاش و کمک به پدر در امور دامداري پرداخت و پس از اخذ ديپلم، روستا، مزرعه و دامپروري را رها نکرد و در کنار پدر مشغول شد.
همچون ساير جوانان غيور انقلابي درگز همزمان با اوج‌گيري انقلاب اسلامي به فاليت‌هاي ضد رژيم ستم‌شاهي مي‌پرداخت بطوري که اين فعاليت‌هاي انقلابي يکبار منجر به دستگيري او و کشف اطلاعيه و عکس امام (ره) از منزلشان گرديد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي و يورش کوردلان بعثي به خاک پاک ايران در لبيک به نداي رهبر کبير انقلاب لباس سربازي وطن پوشيد و داوطلبانه به جبهه‌هاي نبرد شتافت و سرانجام در تاريخ 20/10/1359 در جاده ماهشهر _ آبادان بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 25 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل آمد و هيچ اثري از پيکر پاکش يافت نشد. خدايش او را با سالار شهيدان محشور فرمايد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد 10   -  صفحه: 73