روی دیوار قبر من با گِل،بنویسید السلام و علی

 حَجَةٌ الاغنیاءِ و الفقرا، انت فی قلبنا امام رضا

بنویسید عاشقش بوده، در خیالش ضریح می دیده

 صحن ها را مرور می کرده، هر شب از شوقِ وصل تا فردا

آوای قشــــــنگ یا رضــــــا می آید

آهــــــنگ غریب الغـــــــربا می آید

در گوشه به گوشه های این آبادی

انگار که از عـــــرش صــدا می آید

السلام علیک یا ایها الرئوف

در صف محشر خدا مشتری اشک اوست

هر که در اینجا کند گریه برای رضا

آستان تو بود کعبه امید رضا

نشود سائل درگاه تو نومید رضا

به امیدی که بگیرم زکفت خط امان

در برت آمدم ای کعبه ی امید رضا

السلام علیک یا ایها الرئوف

از خــــــــواب وقتی که صـــــبح برمی خیزم

چشــــمم به آفتاب نگاه تو روشـــــن است

بهر وضو کفایت است مرا قطره ای ز عشق

زیرا که جوششش از آب هم فزون تر است

با یک توجــــهی شروع می شود نماز من

اینجا اذان صــــبح زمانــش افـــق تر است

خــــوش باش ای دلم کنار حـــریم عشق

در این دیار خـــــزان هم چو گلشن است

توروخواب دیدم ,تورویادمه
دلم کفتراتو بغل کرده بود
یه گوشه توی دفتر حاجتش
یه شاعر هواتو غزل کرده بود

دل همیشه غریبم هوایتان كرده است

هواى گریه پایین پایتان كرده است

تو ابر رحمتی که به هر گوشه سر زدی

باران گرفت دور و برت أیها الغریب

باید غبار صحن تو را طوطیا کنند

 « آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند»

دارم میرسم ,میرسه گنبدت
مسیر حرم باز بارونیه
چراحال اینجا یه جوره دیگه ست؟
چرا عشق کم نیست ؟ارزونیه ؟
 

هر چند حال و روز زمین و زمان بـد است

یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است

حتـــی اگر به آخر خـط هم رســــیده ای

آنجا برای عشـــق شروعی مجـدد است

حتی فرشــــته ای کــــه به پابوس آمده

انگار  بین رفـــتن و مانــدن مــــردد است

هــــرجا دلــــی شکست به اینجا بیاورید

اینجا بهشت؛شهرخدا؛شهرمشهد است

 تو آن نماز غریب همیشه ‏ها هستى

كه كوچه ‏هاى خراسان قضایتان كرده است

تا به دستِ كرم تو به نوایی نرسد

از سر ِ راه محال است گدا برخیزد

در قطره جود و کرمت بحر چه باشد
در تابش وجهِ قمرت بدر چه باشد
در جلوه نور نظرت فجر چه باشد
در شمّه بخشش ز کَفَت اَبر چه باشد
میلاد امام رضا علیه السلام مبارک باد
 

دست رد بر سینه ‏ام مولا مزن گر چه بدم‏
توشه ‏ای بر من عنایت کن که هستم بی‏ معین‏
شاعر «ژولیده» را مانند دعبل کن قبول‏
تا نگوید مدح کس را غیر آل طاهرین‏