فکر ازدواج
روزی دوستی از میرزا نوروز پرسید: میرزا، آیا تا به حال به فکر ازدواج افتادی؟ میرزا در جوابش گفت: بله، زمانی که جوان بودم به فکر ازدواج افتادم. دوستش دوباره پرسید: خْب، چی شد؟ میرزا جواب داد: بر خّرم سوار شده و به هند سفر کردم، در آنجا با دختری آشنا شدم که بسیار زیبا بود ولی من او را نخواستم، چون از مغز خالی بود. به شیراز رفتم. دختری دیدم بسیار تیزهوش و دانا، ولی من او را هم نخواستم. چون زیبا نبود. ولی آخر به بغداد رفتم و با دختری آشنا شدم که هم بسیار زیبا و هم خیلی دانا و خردمند و تیزهوش بود. ولی با او هم ازدواج نکردم. دوستش کنجکاوانه پرسید: چرا؟ میرزا گفت: برای اینکه او هم به دنبال چیزی می گشت، که من می گشتم.
نتیجه: هیچ کس کامل نیست.
اینگونه نگاه کنیم:
مرد را به عقلش نه به ثروتش
زن را به وفایش نه به جمالش
دوست را به محبتش نه به کلامش
عاشق را به صبرش نه به ادعایش
مال را به برکتش نه به مقدارش
خانه را به آرامشش نه به اندازه اش
اتومبیل را به کارایی اش نه به مدلش
دانشمند را به علمش نه به مدرکش
مدیر را به عمل کردنش نه به جایگاهش
نویسنده را به باورهایش نه به تعداد کتاب هایش
شخص را به انسانیتش نه به ظاهرش
