امام علی علیه السّلام فرمودند:
إِنَّ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِيلَانِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْيَا وَ تَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا وَ هُمَا بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَيْنَهُمَا كُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ؛
دنيا و آخرت دو دشمن متفاوت و دو راه گوناگونند، پس كسي كه دنيا را دوست بدارد و بدان دل بندد، آخرت را دشمن دارد و از آن بدش آيد. و آن دو چونان خاور و باخترند، و آن كه بين آن دو جهت حركت كند به هر يك نزديك شود از ديگري دور گردد، و اين دو چون دو همسر يك شوهرند.
نهج البلاغه، حکمت 100
