خوشه منسجم ستارگان در حال چرخش به دور یک سیاه چاله فوق حجیم، پس از پرتاب بسیار شدید سیاه چاله به بیرون از مرکز کهکشان، نوع جدیدی از اجرام نجومی و یک اثر تاریخی از آن پرتاب را ارائه می دهند.
تصویر هنری نمایش داده شده مقابل، یک سیاه چاله را نشان می دهد که از مرکز دو کهکشان ترکیب شده به بیرون پرتاب شده است. یک خوشه از ستارگانی که از کهکشانها جدا شده اند به دور سیاه چاله در حال چرخش می باشند. با توجه به محاسبات جدید دیوید مریت از انستیتو تکنولوژی روچتر، جرمی شنیت ، جان هاپکینسون، و استفانی کوموسا از انستیتو فیزیک ماورای زمین مکس پلانک پیشنهاد می شود که صدها سیاه چاله حجیم در دوره شکل گیری کهکشان به کناری پرتاب شده و در گوشه ای از جهان منتظرند تا شناسایی شودند. (اعتبار تصویر: انستیتو علوم تلسکوپ فضایی)
در یک مقاله انتشار یافته در نسخه 10 جولای ژورنال اخترفیزیک در مورد جزئیات تئوریک «سیستم های ستاره ای شدیداً فشرده» بحث شده است. در این مقاله عنوان شده که باید صدها مورد از این خوشه های ستاره ای در محیط جهانی اولیه مان در طول موج نور مرئی شناسایی شوند. احتمالاً برخی از این اجرام در کاوش های نجومی شناسایی شده اند. این مقاله به گزارش دیوید مریت از انستیتو تکنولوژی روچتر، جرمی شنیت من از دانشگاه جان هاپکینسون، و استفانی کوموسا از انستیتو فیزیک ماورای زمین مکس پلانک در آلمان ، می باشد.
سیستم های ستاره ای شدیداً فشرده زمانی به وجود می آید که یک سیاه چاله فوق حجیم شدیداً از یک کهکشان به بیرون پرتاب شده و سپس با یک سیاه چاله فوق حجیم دیگر ترکیب شود. این سیاه چاله هانطور که خود به بیرون پرتاب شده است ستاره ها را از کهکشان جدا می کند. نزدیکترین ستاره ها به سیاه چاله به صورت همزمان در اطراف سیاه چاله به گردش در آمده و به عنوان نشانه ثابت و همیشگی از سرعتی که پرتاب در آن سرعت اتفاق افتاده باقی می ماند.
مریت، پروفسور فیزیک در RIT، می گوید: "با اندازه گیری سرعت ستارگانی که حال چرخش به دور سیاه چاله هستند می توانید بزرگی پرتاب را اندازه گیری کنید. تنها ستارگانی با سرعت بالاتر از سرعت پرتاب سیاه چاله، به صورت متصل با آن باقی می مانند. این ستارگان یک نوع اثر تاریخی از پرتاب را با خود حمل می کنند؛ حتی پس از اینکه سیاه چاله آرام شد. در اصل شما می توانید جزئیات پرتاب را دوباره بازسازی کنید، که این بسیار خوب است چراکه راه دیگری برای انجام آن وجود نخواهد داشت."
کوموسا اضافه نمود: "پیدا کردن این اجرام درست مثل کشف DNA از یک گونه منقرض شده در زمان های بسیار دور است." به نظر مولفین، بهترین مکان برای پیدا نمودن سیستم های ستاره ای شدیداً فشرده،؛ در خوشه های کهکشانها است که از جمله آن می توان به خوشه های نزدیک کوما Coma)) و ویرجو (Virgo) اشاره کرد. این نواحی متراکم از فضا حاوی صدها کهکشانی است که مدتها قبل با هم ترکیب شده اند. ترکیب کهکشهان ها منجر به ترکیب سیاه چاله ها می گردد، که یک پیش نیاز برای پرتاب آن خواهد بود.
مریت می گوید: "حتی اگر یک سیاه چاله از یک کهکشان به بیرون پرتاب شود باز هم به صورت جاذبه ای به کل خوشه کهکشان متصل خواهد بود. جاذبه کلی تمام کهکشان ها بر روی آن سیاه چاله اعمال می شود."
به نظر مریت و همکارانش،بسیاری از دانشمندان سیستم های ستاره ای شدیداً فشرده را دیده اند اما آن را تشخیص نداده اند. این اجرام به راحتی با سیستم های ستاره ای معمولی نظیر خوشه های کروی، اشتباه می شوند. علامت و نشانه اصلی که سیستم های ستاره ای شدیداً فشره رامنحصر به فرد می سازد سرعت داخلی بسیار بالای آنهاست که تنها از راه اندازه گیری سرعت های ستاره های در حال چرخش به دور سیاه چاله قابل شناسایی است. برای انجام این اندازه گیری مشکل و سخت، به تمرکز طولانی مدت با یک تلسکوپ بزرگ احتیاج است.
منبع : www.Noojum.com
ترجمه : نعیمه موحدی از سایت رسمیScienceDaily
