نجوم و اختر شناسی

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

ويروس‌ها در خدمت صفحات خورشيدي امروزه استفاده از انرژي‌هاي پاك، بخصوص استفاده از نور خورشيد بسيار مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به رشد جمعيت و كاهش منابع سوخت‌هاي فسيلي و همچنين روند روزافزون آلودگي‌هاي زيست‌محيطي كه ازنتايج مستقيم سوخت‌هاي فسيلي است، استفاده از انرژي‌هاي پاك مانند نور خورشيد در حال افزايش است تا آنجا كه همه روزه شاهد فناوري‌هايي هستيم كه درصددند تا بر كارايي تجهيزات و تكنولوژي‌هاي به كار رفته در اين زمينه بيفزايند و ميزان بهره‌وري را بالا ببرند. اين روزها از باكتري‌ها و ويروس‌ها كه تا پيش از اين فقط جنبه بيماريزايي آنها شناخته شده بود، در بسياري از حوزه‌هاي علم و تكنولوژي استفاده مي‌شود و اين جانداران كوچك و تك‌سلولي در خدمت توليد فناوري‌هاي جديد قرار گرفته‌اند و همه روزه ابعاد وسيع‌تري از ويژگي‌ها و فوايد اين موجودات ميكروسكوپي شناخته مي‌شود كه در جاي خود بسيار جالب است.
در اين راستا بتازگي محققان روشي را ابداع كرده‌اند تا با استفاده از لايه نازكي از ويروس‌ها بر كارايي صفحات و سلول‌هاي خورشيدي بيفزايند و ميزان ذخيره‌سازي و توليد انرژي را دراين سلول‌ها بالا ببرند.
به طور كلي يك سلول خورشيدي، انرژي خورشيد را گرفته و ذخيره مي‌كند و سپس اين انرژي را به اشكال ديگر انرژي مثل نور و گرما و... تبديل مي‌كند. اما اين سلول‌هاي خورشيدي هنوز به كارايي مورد نظر محققان نرسيده‌اند. نور خورشيد به نوعي براي سلول‌ها و صفحات خورشيدي مشكل‌زاست، زيرا سبب پراكنده شدن الكترون‌هايي مي‌شوند كه مسوول مهاركردن نور و توليد انرژي هستند. اين مشكل سبب شده است تا دانشمندان از نانولوله‌هاي كربن، براي افزايش كارايي سلول‌هاي خورشيدي بهره ببرند. اما با گذشت زمان مشخص شد كه استفاده از نانولوله‌ها نيز با مشكلاتي مواجه است. اول آن‌كه درساخت نانولوله كربن از 2 بخش متفاوت استفاده مي‌شود. يك نانولوله كربن تركيبي از يك بخش نيمه‌رساناست كه اين نيمه‌رساناها گاهي جريان انرژي را عبور مي‌دهند و گاهي هم عبور نمي‌دهند. بخش ديگر نانولوله‌ها استفاده از فلزات كاملا رسانايي است كه براحتي جريان انرژي را از خود عبور مي‌دهند.
در تحقيقات اخير مشخص شد تركيب اين دو بخش در كنارهم در نانولوله‌ها اثرات متفاوتي دارند و سبب كاهش كارايي آنها مي‌شوند. قرارگرفتن اين دو بخش كنار هم گاه مشكل‌زاست به طوري كه مثلا نانولوله‌هاي نيمه‌رسانا مي‌توانند سبب بهبود عملكرد در صفحات شوند در حالي كه قسمت فلزي و رسانا در نانولوله‌ها اثر عكس دارد. مشكل ديگر اين كه اين دو بخش گرايش به دسته‌شدن و به هم چسبيدن دارند كه اين امرنيز از كارايي آنها خواهد كاست. اين دلايل سبب شد تا محققان روش‌هايي براي افزايش كارايي نانولوله‌ها پديد آورند تا اين مشكلات را برطرف كنند. به دنبال تحقيقات فراوان آنها در نهايت موفق شدند از ويروس‌ها كمك بگيرند. در اين روش آنها از ويروسي به نام MI3 استفاده كردند. اين ويروس به نوعي سبب عفوني‌شدن باكتري‌ها مي‌شود و همچنين قادر است ترتيب و نظم را در سطح نانولوله‌ها حفظ كند.
اين ويروس مي‌تواند 2 بخش متفاوت را در نانولوله‌ها از هم جدا نگه‌دارد و از برخورد و تراكم آنها در كنار هم جلوگيري كند. در نهايت اين ويروس با تأثيراتي كه بر نانولوله‌ها دارد، مي‌تواند سبب افزايش كارايي سلول‌ها و صفحات خورشيدي شود. پژوهشگران در اين آزمايش از يك سلول خورشيدي به نام Dye -sensitized استفاده كردند؛ يك سلول خورشيدي ارزان‌قيمت و سبك وزن كه به جاي سيليكون در آن از لايه‌هاي فعال دي‌اكسيد تيتانيوم براي ذخيره‌سازي انرژي خورشيد استفاده مي‌شود. البته مي‌توان از انواع ديگري از سلول‌هاي خورشيدي نيز بهره برد. محققان سپس درادامه ساختارهاي ساخته شده از ويروس‌ها را به اين صفحات اضافه كردند و توانستند ميزان ذخيره‌سازي انرژي را از8 به 6/10 درصد افزايش دهند. افزودن لايه‌هاي نازكي از ويروس‌ها به اين سلول‌ها تأثيري در وزن اين صفحات ندارد و تنها يك درصد به وزن اين صفحات مي‌افزايد.
الكترون‌ها در يك سلول خورشيدي طي اولين مرحله در ذخيره‌سازي و توليد انرژي از هم دور شده و فاصله مي‌گيرند، سپس اين الكترون‌ها بايد توسط يك جمع‌كننده ،جمع و متمركز شوند. درست مانند زماني كه در ميان 2 قطب يك باتري قرار مي‌گيرند و تجمع مي‌يابند. بعد از اين مرحله الكترون‌ها دوباره از هم دور مي‌شوند و به مرحله اول برمي‌گردند. مي‌توان گفت عملكرد تكنولوژي جديد و تأثير ويروس‌ها بيشتر روي مرحله دوم متمركز است، زيرا سبب مي‌شود الكترون‌ها بخوبي مسير خود را يافته و متمركز شوند؛ در حقيقت مسير مستقيم‌تري را براي جريان الكترون‌ها فراهم مي‌كنند و از اين طريق سبب افزايش كارايي و بهبود بهره‌وري در صفحات مي‌شوند. ويروس‌ها با توليد پروتئين‌هايي به نام پپتيدها مي‌توانند از حركت اجزاي نانولوله‌هاي كربن جلوگيري كنند و سبب مي‌شوند آنها درجاي خود بمانند و به هم برخورد نكنند و از هم جدا بمانند تا كارايي سلول خورشيدي پايين نيايد. ويژگي ديگر ويروس‌ها در اين روش آن است كه آنها پوششي از دي‌اكسيدتيتانيوم را براي اجزا و عناصر صفحات خورشيدي Dye-sensitized ايجاد مي كنند. در واقع با ايجاد اين پوشش در سطح سلول خورشيدي در كنار نانولوله‌ها اجزايي شبيه به سيم‌هايي براي حركت الكترون‌ها پديد مي‌آورند. عملكرد ديگر اين ويروس‌ها جانشيني سريع آنها به جاي يكديگر است. در واقع آنها با تغيير اسيديته محيط خود اين قابليت را دارند تا بسرعت جانشين هم شوند. اين ويژگي نيز به بهبود كارايي اين ويروس‌ها و سلول خورشيدي مي‌افزايد.
علاوه بر اين استفاده از اين ويروس‌ها سبب حل شدن نانولوله‌ها در آب مي‌شود. اين ويژگي باعث مي‌شود تا بتوان از نانولوله‌ها در فرآيندهاي بر مبناي آب نيز بهره برد. همچنين اين ويروس‌ها سبب شده‌اند تا به كمك آنها محققان بتوانند ارتباط بهتري بين ذرات مختلف نانوكربن برقرار كنند. بهبود ارتباط ميان ذرات نانو بسيار ضروري است، زيرا سبب مي‌شود ويروس‌ها بتوانند بسرعت و به نحو موثرتري الكترون‌هاي سطح صفحات را جمع‌آوري و متمركز كنند.
در حال حاضر تكنولوژي صفحات خورشيدي براساس نانوتكنولوژي در بسياري از كشورها بخصوص كشورهايي مانند ژاپن، كره و تايلند بسيار رو به گسترش و پيشرفت است و استفاده از ويروس‌ها در اين روش‌ها مي‌تواند به نحو چشمگيري بر بهبود كارايي اين فناوري‌ها اثرگذار باشد. البته قبلا محققان از اين ويروس‌ها در شيوه‌هايي متفاوت براي افزايش عملكرد باتري‌ها و مواردي ديگر استفاده كرده‌اند، ولي اين اولين‌بار است كه از ويروس‌ها درنانوتكنولوژي و سلول‌ها و صفحات خورشيدي استفاده مي‌شود. پژوهشگران اميدوارند بزودي بتوانند ازاين فناوري در ديگر سلول‌هاي خورشيدي و ديگر حوزه‌هاي فناوري بهره ببرند.

science daily / مترجم: آزاده سيدميرزايي
www.jamejamonline.ir

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

اين نوترينوهاي ناقلا!

دانشمندان براي دومين بار نوترينوهايي سريع تر از نور را مشاهده کردند

هر چند تاکنون دانشمندان کمي پيدا شده اند که عليه اينشتين موضع بگيرند، اما نوترينوهاي شبح گون آشکارساز "اپرا" نيز همچنان غير قابل توضيح اند.
دو ماه پس از گزارش دانشمندان مبني بر مشاهده نوترينوهايي که سريع تر از نور جابه جا مي شوند، چيزي که باعث شگفتي و ابراز مخالفت بسياري از دانشمندان جهان شده بود، دانشمندان همان گروه که با عنوان اپرا شناخته مي شوند، اظهار داشتند که دوباره آزمايشي انجام داده اند که در آن، نتايج آزمايش اول در شرايطي تاييد شد که يکي از مواردي که ممکن بود به طور اساسي سبب نادرستي آزمايش بوده باشد، حذف شده بود.
با اين حال، اين گروه پذيرفتند که همچنان سوالات زيادي به قوت خود باقي است. "داستان هنوز به پايان نرسيده" جمله اي بود که توسط "آنترنيو اريديتاتو"از دانشگاه بم سوئيس و سخنگوي بي طرف گروه اپرا، در حالي بيان شد که وي در حال توضيح اين مسئله بود که دانشمندان جهان تا زماني که ساير گروه هاي تحقيقاتي به نتايج مشابهي دست پيدا نکنند، نمي توانند وجود نوترينوهايي سريع تر از نور با بپذيرند. او مي گويد:"نتايج به دست آمده، براي اعضاي گروه متقاعد کننده است، ولي جامعه علمي براي پذيرفتن اين مسئله نياز به شواهد بيشتري دارد."
ديگر دانشمندان مي گويند همچنان به اين مسئله که جهان واژگونه و عکس قوانين امروزي عمل کند، مشکوک هستند.
سرعت نور، به عنوان حد نهايي سرعت در جهان، دست کم براي ماده معمولي در فضاي معمول، در سال 1905 توسط نظريه نسبيت "آلبرت اينشتين" پيشنهاد شد (نظريه اي که اکنون با نام نظريه نسبيت خاص مي شناسيم). اين نظريه با آزمايش هاي متعدد به اثبات رسيد، و پذيرش آن به معناي نا ممکن بودن سفر به گذشته يا سفري سريع تر از نور به ساير ستاره هاست.
هر چند نوترينوها در بسياري از موارد شبح گون به نظر مي رسند- براي مثال آنها مي توانند از ميان سيارات و ديوارهاي سربي عبور کنند، درست همان طور که نور از پنجره عبور مي کند، و همچنين قادرند حالت فيزيکي خود را به سه حالت مختلف تغيير دهند- با اين حال آنها هم جزئي از اين جهان به شمار مي روند، و دليلي براي عدم تبعيت شان از نظريه اينشتين وجود ندارد.
اما در آزمايش هايي که اخيراً براي مشاهده تغيير وضعيت فيزيکي نوترينوها انجام گرفت، اين ذرات فاصله 730 کيلومتري از "سرن " ( مرکز اروپايي تحقيقات هسته اي) واقع در ژنو سوئيس تا آزمايشگاه ملي "گرن ساسو" در ايتاليا را 58 ميلياردم ثانيه سريع تر از پرتو نور طي کردند.
زماني که در ماه سپتامبر نتايج تحقيقات در همايشي در سرن ارائه شد، پس از خوابيدن شور و شوق شايعه پراکن هاي اينترنتي، گروه تحقيقاتي اپرا توسط دانشمندان شکاک در معرض سؤال هايي بي پايان قرار گرفتند. در ميان همه ابهامات، اين نکته از نظر دانشمندان مهم تر بود که ايجاد دنباله نوترينويي براي اين آزمايش، در حدود ده هزار ميلياردم ثانيه زمان برده، که اين عدد بسيار بزرگ تر از زماني است که نوترينوها زودتر از نور رسيده اند (58 ميلياردم ثانيه) و بنابر اظهار دانشمندان، امکان اين موضوع که اين مسئله سبب ايجاد اختلاف زماني بين پرتو نور و نوترينوها بوده باشد، وجود داشته است.
در ماه گذشته، سرن ابزارهايش را بهينه کرد، طوري که زمان ايجاد يک دنباله نوترينويي به تنها سه ميلياردم ثانيه کاهش يافت؛ که اين مسئله، تطابق دادن نوترينوهاي "گرن ساسو" با نوترينوهاي "سرن" را بسيار راحت تر کرد و بدين ترتيب آزمايش قبل با پيچيدگي کمتري تکرار شد. نوترينوها باز هم سريع تر رسيدند، حدود 62 ميلياردم ثانيه زودتر، و نتايج آزمايش قبل را تاييد کردند و آن چنان که اعضاي گروه اپرا مي گويند، اين نکته را ثابت کردند که مدت زمان ايجاد دنباله نوترينويي هيچ تأثيري در نتايج اصلي آزمايش ندارد.
جزئيات هر دو مرحله از آزمايش ها در مقاله اي تنظيم و توسط مجله "فيزيک انرژي هاي بالا" در دسترس عموم قرار داده شد ( که از آدرس اينترنتي http://arxiv.org/abs/1109.4897 نيز قابل دسترس است). نکته جالب اينکه هر چند در نسخه اوليه اين مقاله که فقط شامل آزمايش اول بوده، بعضي از اعضاي اپرا از تاييد نتايج خودداري کرده بودند، ولي با انجام آزمايش دوم، بنابر گفته دکتر اريديتاتو؛ اين بار همه امضا کردند!"
فيزيکدان ها مي گويند مقاله جديد به بعضي از سوالات درباره آزمايش ها پاسخ مي دهد، اما بسياري از سوالات هنوز پاسخي ندارند: براي مثال، اينکه نحوه هم گام شدن ساعت هاي اندازه گيري در ژنو و گرن ساسو چگونه بوده است، و ديگر اينکه فاصله دقيق بين اين دو آزمايشگاه با چه روشي اندازه گيري شده است. "جان ليمد"، فيزيکدان نوترينوشناس از دانشگاه هاوايي که در آزمايش هاي انجام گرفته دخالتي نداشته، مي گويد:"کاملاً مشخص است که آنها يک آزمايش استثنايي را ترتيب داده اند، اما آيا احتمالاً خطايي هر چند جزئي در محاسبه زمان مورد انتظار براي پرتو نور رخ نداده است؟"
"آلوارو دو روجولا"، نظريه پرداز سرن، مي گويد دو تفسير براي اين آزمايش وجود دارد:" يکي اينکه اعضاي گروه بر حسب اتفاق توانسته اند موضوعي انقلابي در فيزيک را آشکار کنند؛ و ديگري، که نظر به هم بر روي آن است، اين که آنها توانسته اند يک "خطاي انقلابي" را ايجاد کنند که البته هر دو بسيار ارزشمند است."
بنابراين، اينشتين هنوز در آرامش به سر مي برد.
در پاسخ به اين پرسش که آيا تاکنون تفسير جالب توجهي در مورد توضيح تجاوز نوترينوها از سرعت نور در ميان مقالات، مقالاتي که اين روزها به سرعت و فراواني در اينترنت منتشر مي شود ديده شده يا خير، دکتر اريديتاتو گفت:"اين مسئله مربوط به ما نيست. يک آزمايشگر خوب، هميشه تلاش مي کند که خودنسرد و تا آنجا که مي شود بي طرف باشد."
دکتر ليمد و دکتر روجولا نيز گفتند که هيچ کدام تاکنون نظريه قانع کننده اي نديده اند. در پايان نيز دکتر ليمد اظهار داشت:" نکته جالب توجه اين مقالات، اين است که اگر نتايج آزمايش هاي اخير تاييد شود، جامعه علمي با ابهامات بي شمار تازه اي روبه رو خواهد شد که بايد براي پاسخ دادن به آنها آماده شويم."

منبع: نشريه دانشمند، شماره 580.
مترجم: محسن رجبي

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

آنجا دما 22 درجه سانتي گراد است!

گويا دانشمندان جهاني زيست پذير را پيرامون ستاره اي چون خورشيد کشف کرده اند
اگر بر سطح سياره کپلر-22 ب بايستيم چه منظره اي را خواهيم ديد؟ "ران ميلر" هنرمند حيطه ي دانش، اين منظره را که شايد روزي بتواند جايگاه انسان هاي مهاجرت کرده از زمين باشد، به تصوير کشيده است. سطح اين سياره سرشار از آب است. و جرياني پيوسته از ابرها، بسياري از سيارات خواهر آن را از ديد پنهان مي کنند. شايد کپلر-22 ب به زيبايي خانه ي زميني ما باشد. کپلر-22 ب تقريباً دو برابر اندازه زمين است؛ و در فاصله اي از خورشيدش قرار گرفته که اجازه مي دهد آب به صورت مايع در آن جريان داشته باشد. در ضمن، قرارگيري در اين فاصله باعث مي شود دماي سطح آن نه آن قدر سرد و نه آن قدر گرم باشد که حيات- به شکلي که ما مي شناسيم- نتواند در آن پديدار شود.
ستاره شناسان، سياره کوچکي را در مدار زيست پذير پيرامون ستاره اي چون خورشيد يافتند. دانشمندان شکارچي سياره هاي برون زميني، به کمک تلسکوپ فضايي کپلر، نخستين سياره اي که در مداري مناسب به دور ستاره ميزباني مناسب مي گردد و توانايي نگهداري از آب مايع را نيز دارد، کشف کردند.
اين سياره به کمک تلسکوپ فضايي کپلر کشف شده است که در جستجوي نشانگان "تيره شدن و کاهش يافتن نور يک ستاره به دليل گذر يک سياره از برابر آن و قرار گرفتن ميان تلسکوپ و ستاره" است، رويدادي که به آن "گذر" نام داده اند.
"آلن باس"، از اعضاي بخش پژوهش هاي پيرامون دانش بنياد کارنگي در اين زمينه مي گويد:" اين کشف، بر رشد يافتن اين گمان کمک مي کند که شايد ما در جهاني سرشار از زندگي و جانداران زنده در حال زندگي هستيم. به زودي، تلسکوپ کپلر به نسبت فراواني سياره هاي مانند زمين در مدار زيست پذير ستاره هاي کهکشان راه شيري پي خواهد برد.
سياره اي که به تازگي يافت شده، با نام "کپلر-22ب" رده بندي شده و در فاصله 600 ميليون سال نوري از زمين به دور ستاره اي در اندازه هاي خورشيد و با رده بندي G در رشته ستارگان اصلي مي گردد. اندازه آن در حدود 4 /2 برابر زمين و هر يک بار گردش آن به دور ستاره برابر 290 روز است. همچنين، درست در ميانه کمربند زيست پذير ستاره در حال گردش به دور آن است؛ جايي که نه چنان دور از ستاره است که آب در روي آن يخ بزند و نه چنان نزديک که آب بخار شود.
هر چند، تنها با ديدباني "گذر" سياره از برابر ستاره، نمي توان جرم آن را با دقت اندازه گيري کرد. بر همين برهان، ستاره شناسان از تلسکوپ هاي ديگري براي پي بردن به اندازه کشش گرانشي آن سياره، بر پايه اثري که بر ستاره ميزبان مي گذارد، سود جسته اند؛ اما تاکنون موفق به آشکار سازي چنين اثري نشده اند. و به اين معناست که جرم سياره بايد تا 36 مرتبه از جرم زمين کمتر باشد.
بنابر اندازه ظاهري، اين سياره به رده سياره هاي آبر زمين نزديک است که قطر آنها بيش از دو برابر قطر زمين است. "بيل بوراکي"، دانشمند ارشد ناسا در پروژه کپلر، اين يافته تازه را در گفت و گويي با رسانه ها در مرکز پژوهش هاي ايمس واقع در مافت فيلد کاليفرنيا اعلام کرد و گفت:"در منظومه خورشيدي، همانند اين سياره وجود ندارد."
بنابر گفته بوراکي، اين سياره مي تواند از سنگ تشکيل شده باشد و داراي آب نيز باشد؛ اما "لسلي راجرز"، دانشجوي کارشناسي ارشد بنياد فناوري ماساچوست، گفت:"بيشتر سياره هاي در اين اندازه، همچون غول سياره هاي گازي کوچکي هستند با حجم قابل توجهي گاز که يک هسته سنگي را در بر گرفته است. کپلر-22ب نيز شايد بيشتر به يک نپتون کوچک شبيه باشد تا به نمونه اي بزرگ از زمين.
در نيمه هاي سال 2012 که اين سياره در موقعيت بهتري نسبت به زمين قرار خواهد گرفت، با رصدهاي روي زمين بهتر هم ديده خواهد شد و آنگاه ستاره شناسان خواهند توانست اين سياره را واضح تر مشاهده کرده و نيز جرم آن را به درستي بر آورد کنند. در اين صورت، مي توان اميدوار بود که شناخت دقيق تري از ساختار سازنده آن به دست آوريم.
پيش تر، دو سياره سنگي ديگر در کمربند زيست پذير ستارگان خود کشف شده بود؛ اما هر دو خورشيد اين سياره ها از خورشيد زمين بسيار سردتر بودند و نيز هيچ کدام از سياره ها از در مدار طلايي خورشيدشان در گردش نبودند، مداري که بهترين شرايط را براي ميزباني از زندگي، به ريخت و گونه اي که مي شناسيم را داراست."بوراکي" در گفت وگويش اشاره کرده که اگر اثر گلخانه اي در آن سياره مانند زمين عمل و اثر کند، دماي سطحي "کپلر-22ب" بايد کمابيش 22 درجه سانتي گراد باشد.
در اين تصوير، ستارگان رشته اصلي را مي بينيد. در بالا، ستارگان جوان قرار دارند و در مرکز، غول هاي سرخ که مرحله پاياني عمر يک ستاره است. و سرانجام شايد به کوتوله ي سپيد دگرگون گردد. خورشيد در ميانه ي راه است که به آن ستاره اي از رده ي G گفته مي شود. براي آگاهي بيشتر از ستارگان رشته اصلي، به " موضوع ويژه" شماره آبان ماه سال 1389 مجله دانشمند با عنوان "اين کيهان شگفت آور" نگاه کنيد.

شکار سياره هاي برون زميني ها

تلسکوپ فضايي 600 ميليون دلاري کپلر، در ماه مارس سال 2009 براي رديابي سياره هاي فراخورشيدي و به اندازه سياره زمين به فضا پرتاب شد. هدف مأموريت اين افزار پيشرفته، رديابي سياره هايي است که در مداري مناسب و به اصطلاح طلايي به دور سياره مرکزي خود در گردش هستند و از جرم مناسب برخوردار بوده و داراي آب هم باشند، همچنين داراي شرايط مناسب براي پشتيباني از زندگي. براي اين منظور، دانشمندان از روشي به نام "روش گذر"سود جستند. در اين روش، دانشمندان به دنبال تاريکي هاي بسيار اندک و گذرايي بر روي ستاره هاي مورد بررسي مي گردند که هنگام گذر سياره ها بر روي آنها ايجاد مي شود. آنگاه از ميان سياره يافت شده، سياره هاي "نامزد" را بر مي گزينند و با بررسي هاي بيشتر، توانايي زيست پذير بودن آن را مي کاوند. اين پردازش ها، با تلسکوپ هاي روي زمين، سال ها به درازا مي انجامد. اما گروه دانشمندان کپلر تنها در مدت 13 ماه نخست فعاليت خود، 1235 سياره نامزد را يافتند که شامل 54 سياره در مدار زيست پذير و 68 سياره در اندازه هاي زمين مي شد.
تا امروز و پس از گذشت يک هزار روز، 2326 سياره نامزد يافت شده که 207 تاي آنها کمابيش به اندازه زمين هستند و بيش از 680 تا، از اندکي بزرگ تر تا اندازه هايي که به آنها مي توان ابر زمين گفت. در اين بين، 48 سياره نامزد، داراي شرايط بسيار مناسب، از جمله قرار داشتن در کمربند زيست پذير و همچنين مدار طلايي هستند؛ و دوازده تا از اين سياره هاي نامزد فرا خورشيدي را دانشمندان کپلر بررسي بيشتري کردند.
در اين تصوير، سياره زمين با سياره"کپلر-22 ب" در مدار خود به دور ستاره هاي مرکزي مقايسه شده اند. منطقه ي سبز، کمربند زيست پذير است. سياره ي بهرام بر لبه ي بيروني و سياره زهره بر لبه ي دروني واقع شده اند. زمين، روي مدار طلايي قرار گرفته که نه مانند بهرام، چندان دور از خورشيد است که آب در آنجا يخ بزند و نه مانند زهره چنان نزديک به آن که آب بخار شود. سياره "کپلر-22 ب" نيز روي مدار طلايي سياره خود قرار دارد.

کاوش براي زندگي برون زميني

ستاره شناسان به کمک تلسکوپ فضايي کپلر در هزار روز گذشته ( از تاريخ اين گزارش) بيش از 150 هزار ستاره را زير نظر گرفته اند. در ميان گروه ستاره اي چنگ ( يا صورت فلکي بربط، شلياق يا چنگ رومي با نشانه آشکار ستاره وگا که 25 سال نوري از زمين دورتر است) و گروه ستاره اي قو ( يا صورت فلکي دجاجه يا ماکيان با نشانه آشکار ستاره Deneb که 3229 سال نوري از زمين دورتر است. اين دو گروه ستاره اي در آسمان شب در کنار يکديگر قرار دارند. گروه کاري کپلر تاکنون بيش از 2300 سياره فراخورشيدي مانند زمين يافته اند که گزارش يافتن بيش از هزار تا از آنها در ماه فوريه منتشر شده است. و بزرگي تنها 10 تا از آنها، بيش از دو برابر زمين است.
براي پذيرش يک سياره تازه، دانشمندان بايد سه بار "گذر" سياره را از برابر خورشيدش رديابي کنند. دانشمندان، نخستين "گذر" سياره "کپلر-22ب" را تنها سه روز پس از آغاز گردآوري داده ها توسط تلسکوپ فضايي کپلر، ديدباني کردند. سومين "گذر" نيز در دسامبر 2010 ديدباني شد. بوراکي مي گويد:"ما کشف اين سياره را به عنوان هديه بزرگي در نظر مي گيريم. و ممکن است اين سياره تازه کشف شده و ماه هايي که شايد به دور آن در گردش باشند، پذيرا و در بردارنده زندگي فرازميني باشند."
بنابر گفته جيل تارتر، يکي از اعضاي بنياد ستي(1)(بنياد جست و جو براي يافتن هوشمندان فرازميني)، اين بنياد در نظر دارد با کمک مجموعه راديوتلسکوپ "آلن" واقع در کاليفرنيا و با اميد به يافتن هرگونه نشانگاني از تمدن هوشمندان فرازميني، سياره هاي تازه کشف شده را ديدباني کند. اين مجموعه راديو تلسکوپ از ماه آوريل و به دليل کمبود اعتبار مالي، استفاده نشده است؛ اما دانشمندان اين نهاد از 5 دسامبر 2011، و در پي کمک مالي نيروي هوايي ايالات متحده و نيز کمک هاي مالي از ديگر نهادها، کار خود را از سر گرفته اند.
سياره "کپلر-22 ب" در برداشتي هنري. سياره اي که 2/4برابر زمين است و در فاصله 600 سال نوري از ما و در کمربند زيست پذير و مدار طلايي، به دور ستاره خود در گردش است. دانشمندان اميدوارند در آنجا زندگي و با اميدواري بيشتر، زندگي هوشمند در جريان باشد. اين سياره به کمک تلسکوپ فضايي کپلر کشف شده است که در جست و جوي نشانگان "تيره شدن و کاهش يافتن نور يک ستاره به دليل گذر يک سياره از برابر آن و قرار گرفتن ميان تلسکوپ و ستاره" است، رويدادي که به آن" گذر" نام داده اند.
در اين تصوير، گروه ستاره اي چنگ در بالا و گروه ستاره اي قو در ميانه را مي بينيد. صورت فلکي شکوهمند قو، انگار در ميانه آسمان شب و در لابه لاي ستارگان در پرواز است.

پي‌نوشت‌ها:

1.Search for Extra Terrestrial Intelligence (SETI)
براي آگاهي بيشتر از فعاليت هاي تلسکوپ فضايي کپلر، به اين نشاني نگاه کنيد:
http://kepler.nasa.gov
براي آگاهي از فعاليت هاي مرکز پژوهش هاي ايمس به اين نشاني نگاه کنيد:
http://www.nasa.gov/centers/ames/home/index.html
براي آگاهي بيشتر در زمينه فعاليت هاي جست و جوي زندگي فرا زميني، به اين نشاني نگاه کنيد:
http://www.newscientist.com/topic/astrobiology

نويسنده: محمد عليزاده عطار
منبع: نشريه دانشمند، شماره 580.

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

سال نوري، واحد سنجش فاصله‌هاي نجومي

در دنيايي كه زندگي مي‌كنيم طول و فاصله همه اشياء و موجودات را با واحدهايي مانند متر و كيلومتر اندازه‌گيري مي‌كنيم. از مورچه ۵ ميلي‌متري گرفته تا توپ گلف ۵ سانتي‌متري، زرافه 5/5 متري، ديوار چين ۶۴۰۰ كيلومتري و محيط دنياي ۴۰۰۰۰ كيلومتري، اما براي به دست آوردن طول و فاصله جسم‌هاي موجود در فضا به اطلاعات بسيار زيادي نياز داريم، سال نوري يكي از اين اطلاعات است.
سال نوري يك واحد بسيار كاربردي و تنها واحد براي محاسبه فاصله بين دو جسم سيار ( و… ) در فضاست كه مسافتي كه نور در يك سال مي‌رود را نشان مي‌دهد. نور در يك ثانيه
000/300 كيلومتر را طي مي‌كند و با اين تفاسير مي‌توان دريافت در يك سال مسافتي غريب به 000/000/000/461/9 را طي مي‌كند. نزديك‌ترين ستاره به ما مسافتي حدود 22/4 سال نوري دارد كه براي به دست آوردن مسافت به كيلومتر، ماشين‌حساب و كامپيوتر پاسخگو نيست! در واقع بزرگ‌ترين مقياس فاصله‌اي كه تاكنون انسان كشف كرده است، سال نوري است. اين مقياس عظيم در حقيقت اصلا به كار ما انسان‌ها در كره زمين نمي‌آيد. دانشمندان از اين مقياس عظيم براي تخمين فواصل بين ستاره‌ها و سياره‌ها استفاده مي‌كنند. آيا مي‌دانيد چگونه و برچه اساس فاصله بين ستاره‌ها را تخمين مي‌زنند؟ براي تخمين فاصله بين ستاره‌ها از چند روش استفاده مي‌شود.
روش مستقيم يكي از اين روش‌ها براي تخمين فاصله ستارگاني است كه فاصله‌شان تا زمين حدود هزاران سال نوري است. در اين روش از اختلاف منظر، روشي كه ما با دو چشم‌مان فاصله اجسام را تعيين مي‌كنيم و سه بعدي مي‌بينيم، استفاده مي‌شود. براي استفاده از اين روش مكان ستاره را به دقت تعيين كرده و در ۶ ماه بعد كه زمين 180 درجه نسبت به محور خورشيد جابجا شد شده البته با چشم‌پوشي از حركت خود خورشيد، دوباره مكان ستاره را به دقت اندازه مي‌گيرند و اختلاف زاويه‌اي آن دو را مساوي با يك تقسيم بر فاصله و بر حسب پارسك يا همان اختلاف منظر، مي‌گذارند. بدين‌ترتيب فاصله به دست مي‌آيد. دراين روش كه پارالاكس (parallax) ناميده مي‌شود فاصله بين ستارگان براساس اختلاف جهت يا موقعيت ظاهري يك جسم از دو زاويه ديد، سنجيده مي‌شود. براي درك اين روش شما مي‌توانيد مدادي را درست روبه‌روي صورت خود بگيريد و به نوك آن خيره شويد و سپس همزمان مداد را در جهت‌هاي مختلف به حركت درآوريد. شما خواهيد ديد كه فاصله اجسام و عناصر زمينه و اطراف شما با حركت مداد درابعاد مختلف تغيير مي‌كنند و اززواياي مختلف متفاوتند. در مورد ستارگان نيز دراين روش فاصله ستارگان با زمين را براساس موقعيت قرار گرفتن ستاره در زواياي مختلف درمدارزمين مورد سنجش قرار مي‌دهند. اما درمورد ستارگاني كه از زمين بسيار دورند و فاصله آنها بيش از چند هزار سال نوري است، از روش غيرمستقيم استفاده مي‌كنند.

مترجم: آزاده سيدميرزايي جهقي
منبع: focus
روزنامه جام جم

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

600 هزار گودال در مريخ تحقيقات جديد نشان مي دهند سطح مريخ با بيش از 635 هزار دهانه برخوردي كه كوچك ترين آنها يك كيلومتر عرض دارند، پوشانده شده است.
به گزارش مهر، اطلس مريخي جديد دانشمندان بزرگترين پايگاه داده اي است كه تاكنون درباره يك سياره يا ماه در منظومه شمسي ما تدوين شده است.
اين اطلس تاريخ مريخ را ارائه كرده و مي تواند به دانشمندان كمك كند تا به پرسشهاي بسياري درباره سياره سرخ پاسخ دهند.
استوارت رابين محقق پسادكترا در دانشگاه كلورادو، بولدر طي بيانيه اي گفت: اين پايگاه داده ها ابزار بزرگي است كه مي تواند در زمينه مطالعات آينده مريخ از سن و فوران آتشفشاني تا قابليت حيات موثر باشد.

اسرار مريخي

رابينز و برايان هينك از همكاران اين پروژه با بررسي اطلاعات بسيار از مدارگردها و مريخ نوردها اين پايگاه داده ها را تدوين كردند. و گفتند كه اين تلاش نفس گير مي تواند به دانشمندان كمك كند اطلاعات بيشتري درباره مريخ و تاريخ آن از جمله شرايط بالقوه گذشته آن را براي حيات كسب كنند.
هينك اظهار داشت: بسياري از دهانه هاي برخوردي بزرگ، سيستم هاي گرمايي ايجاد كرده اند كه فضايي منحصر به فردي ايجاد كرده كه از قابليت حيات برخو ردار است اما اين موضوع مربوط به هزاران يا ميليونها سال پيش مي شود كه در پوسته اين سياره آب وجود داشته است.
وي افزود: اين در حالي است كه دهانه هاي برخوردي بزرگ از اين قابليت برخوردار بوده اند تا اشكال مختلف زندگي را از بين ببرند همانطور كه دهانه هاي برخوردي زمين 65 ميليون سال پيش دايناسورها را از بين برده است.

مطالعه مريخ؛ دريچه اي به گذشته زمين

دانشمندان همچنين از دهانه هاي آتشفشاني و برخوردي براي كمك به تاريخ نگاري سطوح اين سياره كرده و اظهار داشته اند كه هرچه تعداد دهانه هاي برخوردي بيشتر باشد آن منطقه از قدمت بيشتري برخوردار است. بنابراين نقشه جديد مي تواند به محققان براي درك تاريخ مريخ و نقش فعاليتهاي آتشفشاني آن كمك كند.
دانشمندان بيش از 200 دهانه برخوردي در زمين را شناسايي كرده اند اما نمي توان استدلال كرد كه گذشته سياره ما نيز چون مريخ بوده است. اتمسفر زمين، اشكال حيات و فعاليتهاي زمين ساختي موجب از بين رفتن دهانه هاي برخوردي شده و ايجاد دوباره آنها را مشكل كرده است.
اطلاعات جديد درباره مريخ كه با اطلاعات ماه و تير كه داراي دهانه هاي برخوردي هستند تلفيق شده مي تواند دريچه اي به گذشته سياره ماه باشد.
نتايج ا ين تحقيقات در مجله تحقيقات جئوفيزيكي سياره ها منتشر شده است.

چيستي دهانه هاي برخوردي

در ستاره شناسي به حفره يا گودالي در خاك اجرام آسماني كه در اثر برخورد شهاب سنگ پديد آمده باشد دهانه برخوردي گفته مي شود. گونه اي ديگر از دهانه در خاك سيارات نيز وجود دارد كه بر اثر فوران آتشفشاني پديد مي آيد.
در يك ميليارد سال نخست تاريخ سامانه خورشيدي، بمباران بزرگي از شهاب سنگها در همه سياره ها رخ داد. دهانه هاي برخوردي نتيجه اين بمباران هستند. شيوه دگرگوني اين دهانه و مقدار فرسايش آن ها اطلاعات زيادي در مورد تاريخ تحولات و فعاليت هاي جغرافيايي سيارات به ما بدست مي دهد. براي نمونه، فرسوده بودن بيشتر دهانه هاي سياره بهرام (مريخ) نشان دهنده فعاليت زياد زمين شناختي در اين سياره است.
دهانه هاي برخوردي عوارض جغرافيايي بسيار رايج در بسياري از اجرام منظومه خورشيدي هستند از آن جمله مي توان به ماه، عطارد، كاليستو، گانيمد و بيشتر ماه ها و سيارات كوچك اشاره كرد. در ديگر سيارات و اقمار كه فرآيندهاي زمين شناسي مانند فرسايش و جابه جايي صفحات زميني در سطح آن ها فعال است دهانه برخوردي به مرور محو شده و كمتر ديده مي شوند. زمين، زهره، مريخ، اروپا، آيو و تيتان نمونه هايي از اين اجرام هستند. به دهانه هاي برخوردي فرسوده و دگرگون شده اصطلاحا ساختار برخوردي مي گويند.
پيشينه دهانه سازي در سطوح بسيار باستاني مانند عطارد، ماه و ارتفاعات جنوب مريخ، نشان دهنده وجود يك دوره از بمباران سنگين شهاب سنگي در محدوده دروني منظومه خورشيدي در حدود 9/3 ميليارد سال پيش است.
از آن زمان، ميزان توليد دهانه برخوردي بر زمين بطور قابل توجهي كمتر بوده است. از آن دوره به بعد كره زمين به طور ميانگين هر يك ميليون سال، يك تا سه برخورد شهاب سنگي را تجربه مي كند كه اندازه آن ها براي ايجاد دهانه هاي 20 كيلومتري كافي است. بررسي ها نشان مي دهد كه نسبت به آنچه كه تاكنون كشف شده به مراتب تعداد بيشتري دهانه برخوردي نسبتا جوان بر روي كره زمين وجود داشته باشد.

kayhannews.ir

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

دو خورشید در آسمان یک سیاره

داده‌های جدید تلسکوپ فضایی کپلر، از وجود سیاره‌ای خبر می‌دهد که به دور دو ستاره می‌گردد. سیاره شناسان موسسه "ستی" و مرکز فیزیک نجوم موسسه هاروارد- اسمیت سونیان با کمک تلسکوپ فضایی کپلر که به شکارچی سیارات معروف است، سیاره ای به نام Kepler-16b را شناسایی کرده اند که دو خورشید دارد. به نظر می رسد در آسمان این سیاره مانند صحنه ای از فیلم جنگ ستارگان دو خورشید وجود دارد و می‌توانند با هم طلوع کنند!
این اولین سیاره کشف شده ای است که به دور دو ستاره می چرخد. این رصد مستقیم نشان می دهد که سیارات کهکشان راه شیری تا چه حد می توانند ویژگیهای متفاوتی داشته باشند. از مدتها قبل وجود سیاراتی که در اطراف دو ستاره بچرخند فرض شده بود اما این اولین بار است که چنین سیاره ای شناسایی شده است. این سیاره در شرایطی که در حال عبور از مقابل دو ستاره اش بود و موجب کسوف آنها شده بود، کشف شد.
سیاره جدید کشف شده در فاصله 200 سال نوری از زمین قرار داشته و به دور دو ستاره کوچک‌تر از خورشید می‌گردد. یکی از این ستاره‌ها 69 درصد و دیگری تنها 20 درصد خورشید جرم دارد. سیاره در فاصله حدود 100 میلیون کیلومتری، هر 229 روز یک دور به دور این دو ستاره می‌گردد.
از مدتها قبل وجود سیاراتی که در اطراف دو ستاره بچرخند فرض شده بود اما این اولین بار است که چنین سیاره ای شناسایی شده است. این سیاره در شرایطی که در حال عبور از مقابل دو ستاره اش بود و موجب کسوف آنها شده بود، کشف شد
فاصله‌ این دو ستاره از یکدیگر نصف فاصله عطارد از خورشید است. با این حساب، این دو ستاره حدود 0.2 واحد نجومی یا 30 میلیون کیلومتر از یکدیگر فاصله دارند و هر 41 روز یک‌بار به دور یکدیگر می‌چرخند. از دید سیاره کپلر16ب، این دو ستاره حداکثر 20درجه از یکدیگر فاصله می‌گیرند.
البته طلوع و غروب دو خورشید در آسمان این سیاره زیباترین منظره قابل‌مشاهده نیست، چراکه این دو ستاره هر ماه یک‌بار از مقابل یکدیگر عبور می‌کنند. چشم‌انداز عبور ستاره کوچکتر از مقابل ستاره بزرگ‌تر یا پنهان‌شدن آن پشت ستاره اصلی به ‌مراتب شگفت‌انگیزتر از طلوع این دو خواهد بود.
با وجود اینکه فاصله این سیاره تا ستاره‌های مادر خود، حدود 70 درصد فاصله زمین تا خورشید است، اما به دلیل کوچک بودن ستاره‌ها و درخشندگی کم آن‌ها، در کمربند حیات قرار ندارد. کمربند حیات به ناحیه‌ای در اطراف ستاره گفته می‌شود که آب مایع می‌تواند در سطح سیاره‌ها وجود داشته باشد و بستری برای حیات باشد. در نتیجه دمای سطح سیاره حدود منفی 100 درجه سانتی‌گراد و محیطی غیر قابل سکونت است. اندازه این سیاره تقریبا مشابه سیاره زحل است. نیمی از این سیاره که هسته آن را تشکیل می‌دهد از مواد سنگی و نیمهء دیگر آن از گاز است.
ممکن است این سیاره اقماری داشته باشد که با داشتن جوی غلیظ و به کمک اثر گلخانه‌ای، بتوانند دمای مناسبی برای پیدایش حیات داشته باشند. به اعتقاد دانشمندان، این سیاره باید در همان حلقه گرد و غباری ساخته شده باشد که دو ستاره اش از آن متولد شده اند.
ممکن است این سیاره اقماری داشته باشد که با داشتن جوی غلیظ و به کمک اثر گلخانه‌ای، بتوانند دمای مناسبی برای پیدایش حیات داشته باشند
ویلیام بروکی از تیم تحقیقاتی کپلر می‌گوید: «این کشف نشان می‌دهد که حتی ستاره‌های دوتایی نیز ممکن است سیاره‌هایی قابل سکونت داشته باشند و با توجه به اینکه تقریبا نیمی از ستارگان کهکشان ما منظومه‌های دوتایی هستند، این مکان‌های قابل جستجو برای حیات را افزایش می‌دهد».
تلسکوپ فضایی کپلر در مارس 2008 پرتاب شد و از آن زمان با دوربین 95 مگاپیکسلی خود به رصد آسمانی می پردازد که می تواند محتوی 4.5 میلیون ستاره قابل شناسایی باشد که از این مجموع، در حدود 300 هزار ستاره می توانند میزبان سیارات مشابه زمین باشند. تاکنون بیش از 150 هزار ستاره از این تعداد توسط کپلر رصد شده اند.
در نهایت، این مأموریت اولین گام در جهت پاسخ به پرسش مطرح شده توسط یونانیان باستان، مبنی بر این که «آیا عوالم دیگری همانند عالم ما وجود دارد یا ما تنها هستیم؟» خواهد بود.
تلسکوپ کپلر به طور ویژه برای افت تناوبی نور ستارگان که در اثر گذر سیارات از مقابل آنها ایجاد می‌شود، طراحی شده است. بعضی از سیستم‌های ستاره‌ای به گونه‌ای جهت‌گیری شده‌اند که از دید ناظر زمینی، سیارات از جلوی ستاره‌های آن‌ها عبور می‌کنند. همچنان که سیارات عبور می‌کنند، نور این ستاره‌ها به تدریج ضعیف می‌شود یا سو سو می زند.
کپلر می تواند ضعیف ترین چشمک‌ها را شناسایی کند و تغییرات در درخشندگی تنها 20 جز از هر یک میلیون چشمک را ثبت کند. برای دستیابی به این کیفیت، کپلر از بزرگ‌ترین دوربینی که تاکنون به فضا پرتاب شده است دوربین 95 مگاپیکسلی به نام CCDs استفاده می کند.
جیمز فرانسون، مدیر پروژه کپلر در آزمایشگاه پیش‌رانش جت در کالیفرنیا می گوید: "اگر کپلر یک شهر کوچک روی زمین را در شب و در فضا بررسی می‌کرد، قادر بود سوسوی نور ایوان یک خانه را هنگام عبور شخصی از جلوی آن تشخیص دهد!"

فرآوری: م.ح.اربابی فر
تبیان
منابع:
پایگاه مجله نجوم ، خبرآنلاین ، خبرگزاری مهر

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

ردپاي آب شور برخاك سرخ مريخ

دوربين كاوشگر اكتشافي مريخ ناسا شواهد جديدي را از وجود جريان آب مايع بر روي سطح سياره مريخ آشكار كرده است.
دانشمندان ناسا كه به تازگي ت صاوير جديدي از وجود خراش هاي باريك بر ديواره حفره ا درسطح رو به خورشيد، مريخ را به عنوان ردپاي جريان آب بر سطح مريخ منتشر كرده اند براين باورند آب اين سياره در فصل تابستان به سوي سطح كشيده مي شود.
به گفته «آلفرد مك اوان» از لابراتوار سياره اي و قمري دانشگاه آريزونا مريخ سياره اي پر نمك است و هر نوع آبي كه برخاك اين سياره جريان پيدا كند نيز آب شور خواهد بود.
نمك همچنين مي تواند مانع از انجماد آب شود و از اين رو دانشمندان بر اين باورند نشانه هاي باريك و تيره رنگي كه برخاك مريخ نقش بسته اند مي توانند توسط آب بر سطح خاك حك شده باشند. اين رگه ها وسعتي از 45 سانتيمتر تا 5/4 متر دارند و تا مسافت دهها متر امتداد يافته اند. اين رگه ها بر روي سراشيبهاي سنگي و رو به استوا متمركز شده اند. به گفته دانشمندان نقش بستن اين رگه ها بر خاك مريخ به شدت تحت تاثير فصول قرار دارد، برخي از آنها طي دو ماه زميني تا مسافت ده ها متر گسترش پيدا مي كنند. براي شكل گيري اين رگه ها كه مدارگرد اكتشافي مريخي ناسا آنها را كشف كرده توضيحات ديگري نيز وجود دارند. از جمله آزاد شدن دي اكسيدكربن منجمد شده يا به جا ماندن رد حركت سنگها و يا شنها.
اما اين رويدادها لزوما فصلي نيستند و همين موضوع احتمال واقعي بودن اين دو توضيح را براي شكل گيري نشانه هاي رگه مانند بر روي خاك مريخ بسيار كاهش مي دهد. براي تعيين دليل اصلي شكل گيري اين رگه ها برخاك مريخ به آزمايشهاي دقيق بر روي خاك نياز است تا وجود آب شور بر سطح سياره به اثبات برسد.
با اين همه محققان معتقدند كشف آب شور بر روي خاك مريخ مي تواند بسيار شگفت انگيز باشد اما لزوما براي جست وجوي حيات در مريخ نمي تواند كاربردي داشته باشد. زيرا آب شوري كه در مريخ توانسته حالت مايع خود را حفظ كند، بسيار شورتر از آن است كه براي شكل دادن به حيات، كاربردي داشته باشد.
براساس گزارش ديسكاوري، ناسا درحال حاضر يك كاوشگر روباتيك فعال بر سطح مريخ داشته و قصد دارد ايستگاه زمين شناسي روباتيك ديگري را تا ماه نوامبر به مريخ ارسال كند. با اين همه هيچ يك از اين دو كاوشگر به مناطقي كه در آنها شواهد تغييرات فصلي ديده شده دسترسي پيدا نخواهند كرد.

کیهان

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

برخورد زمین با سیارك غول‌پیكر

آپوفیس سیارکی با سی‌صد متر طول و بیست‌و‌هفت‌میلیون تن وزن در سال 2029 از نزدیکی زمین عبور می‌کند و هفت سال بعد در سال 2036 به احتمال کمی با زمین برخورد خواهد کرد و بعد از برخورد دست کم سه‌و‌دو‌دهم کره زمین نابود می‌شود.
رئیس سازمان فضایی روسیه اعلام کرد این سازمان برنامه‌هایی را برای منحرف کردن مسیر سیارک آپوفیس به منظور جلوگیری از برخورد احتمالی با زمین طراحی کرده است.
هرچند احتمال برخورد این سیارک با زمین نسبتا پایین است، اما از آن‌جا که در صورت برخورد احتمالی، فاجعه‌ای در انتظار زمین خواهد بود، مطالعات مختلفی به منظور منحرف کردن مدار این سیارک و یا انهدام آن در فضا تا کنون توسط دانشمندان انجام گرفته است.
بنابر گفته آناتولی پرمینوف، رئیس سازمان فضایی روسیه، دانشمندان این سازمان بررسی بیشتر این مسأله را در رأس کارهای خود قرار داده‌اند و قرار است سلسله جلساتی نیز در این خصوص برگزار کنند. به گفته وی، به دلیل اهمیت بالای موضوع، هر طرح پیشنهادی که به تصویب این سازمان برسد، قابلیت تبدیل شدن زمینه‌ای برای همکاری‌های وسیع بین‌المللی را دارا خواهد بود. وی در خصوص این‌که از کدام روش برای جلوگیری از برخورد آپوفیس با زمین استفاده خواهد شد، نظری ارائه نداد؛ اما اذعان داشت که این روش قطعا شامل استفاده از بمب‌های هسته‌ای برای منهدم کردن آن نخواهد بود.
به گزارش سازمان فضایی ایران، سیارک آپوفیس ابتدا در اواسط سال 2004 میلادی کشف شد و از آن‌جا که احتمال برخورد آن با زمین در ابتدا دو‌و‌هفت‌دهم درصد تخمین زده شده بود، برای مدتی موجب بروز نگرانی‌های فراوانی شد. اما بر اساس آخرین مطالعات بر روی مدار این سیارک و شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، احتمال برخورد آن با زمین در زمان نزدیک‌ترین فاصله با زمین در سال 2036، یک در دویست‌وپنجاه‌هزار عنوان شده است. البته آپوفیس دقیقا هفت سال زودتر، یعنی در سیزدهم فوریه 2029 میلادی هم یک بار از نزدیکی زمین و از فاصله سی‌هزار کیلومتری آن عبور خواهد کرد که البته هرچند خطری را متوجه زمین نخواهد کرد، اما فرصت بسیار مناسبی را برای مطالعه بهتر آن و آماده شدن برای گذر دوباره سیارک در سال 2036 فراهم خواهد کرد.
بزرگ‌ترین قطر آپوفیس، حدود سی‌صد متر است. البته سیارک بیست و‌هفت‌میلیون تنی آپوفیس حتی در صورت برخورد با زمین هم می‌تواند موجب تغییرات شدید آب‌وهوایی و در نهایت انقراض حیات بر روی کره زمین شود؛ هرچند چنین برخوردی قطعا برای زمین فاجعه‌بار خواهد بود.

تبيان

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

اولين ستارگان جهان تنها نبودند

اولين ستارگان جهان برخلاف تصوري كه در گذشته نسبت به آنها داشتيم آنقدر هم تنها نبودند. در حقيقت زماني كه صفحه هاي گازي اطراف آنها در طول شكل گيري از هم متلاشي شدند و منجر به تولد ستارگان جدا از هم گرديدند، اجرام سماوي بسياري به همراه آنها پديد آمدند.
به گزارش ساينس ديلي، اين نتايج حاصل تحقيقاتي است كه با استفاده از شبيه سازي كامپيوتري توسط محققان در مركز نجوم دانشگاه هيلدل برگ با همكاري تيم فيزيك نجومي مكس پلنك در آستين تگزاس بدست آمده است. اخيراً تحقيقات حاصله در ژورنال دانش به چاپ رسيد و تصويري كاملا نو از تشكيل اولين ستارگان بعد از مهبانگ يا انفجار عظيم ارائه كرده است.
ستارگان از ابري مملو از گاز و با جدالي سخت و پيچيده بين نيروي گرانش و فشار گازهاي موجود پديد مي آيند. چگالي گاز به علت كشش گرانشي آن افزايش مي يابد و منجر به افزايش دماي گاز مي گردد در نتيجه فشار افزايش پيدا كرده و نصف فرآيند تراكم كامل مي گردد. زماني كه گاز انرژي گرمايي خود را از دست مي دهد، تراكم ادامه مي يابد و در نهايت منجر به تولد ستاره مي شود. در صورتي كه گاز شامل عناصري مانند كربن يا اكسيژن باشد فرآيند كاهش دما مي تواند موثرتر انجام گيرد. ستارگاني كه اينگونه پديد مي آيند معمولا داراي حجم كمي هستند چيزي همانند خورشيد منظومه ما. اما در اولين مراحل تشكيل جهان چنين عناصري پديد نيامده بودند در نتيجه اولين توده هاي گازي كيهاني به خوبي امكان خنك شدن نداشتند. از اينرو بيشتر مدل هاي فرضي و ساخته شده حجمي چند صد برابر بزرگتر از خورشيد ما براي نخستين ستارگان پيش بيني مي كنند.
دكتر پل كلارك متخصص فيزيك نجومي در هيلدل برگ و همكارانش با كمك يك شبيه ساز رايانه اي با دقت بالا اين فرآيند را مورد بررسي قرار دادند. يافته هاي آنها نشان مي دهد كه اين تصوير ساده نياز به بررسي مجدد دارد و جهان در اولين مراحل آغاز حيات خود آنچنان با ستارگان عظيم و تنها احاطه نشده بود به دليل آنكه مواد اوليه تشكيل يك ستاره كه پيش تر با عنوان صفحات اطراف ستارگان معرفي شده، در ابتداي حيات اولين ستارگان حضور داشته است. گازي كه يك ستاره از آن تشكيل مي شود حركت دوراني دارد و در نتيجه قادر به نفوذ مستقيم به درون ستاره ها نيست در نتيجه منجر به تشكيل ساختاري صفحه مانند مي گردد. تنها در پي اصطحكاك دروني، گازها قادر خواهند بود تا به درون ستاره رخنه كنند كه در اين صورت اگر حجم اضافه اي وارد صفحه شود، در نتيجه دچار عدم پايداري مي گردد و به چندين تكه جدا از هم تقسيم مي شود. در نتيجه به جاي تشكيل تنها يك ستاره در مركز، گروهي از ستارگان پديد مي آيند كه مسافت بعضي از آنها با يكديگر تنها به اندازه فاصله زمين تا خورشيد خواهد بود.
به عقيده دكتر كلارك اين يافته راه هاي نويني براي كشف اولين ستارگان جهان باز مي كند. سيستم هاي ستاره اي دو دوي و چندگانه در آخرين مراحل حياتشان قادر به ايجاد تشعشعات بسيار شديد ايكس ري و گاما هستند. ماموريت هاي فضايي آينده چنين انفجاراتي را كه در ابتداي تشكيل جهان صورت گرفته مورد بررسي قرار خواهند داد. همچنين اين امكان وجود دارد كه بعضي از اولين ستارگان قبل از تشكيل حجم قابل توجه اي به وسيله برخورد با ستارگان همسايه از محل تولد خود در ميان گروهي از ستارگان به بيرون پرتاب شده باشند. برخلاف ستارگان حجيم با عمر كوتاه، ستارگان كم حجم تر مي توانند تا ميلياردها سال به حيات خود ادامه دهند. بنابر اظهارات جالب دكتر كلارك بعضي از ستارگان كم حجم و اوليه ممكن است تا به امروز موفق به حفظ حيات خود شده باشند كه اين موضوع به ما اجازه مي دهد تا اولين مراحل تشكيل ستارگان و كهكشان ها را در حياط خلوت كيهاني مان مورد پژوهش قرار دهيم.

kayhannews.ir

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

چرا اتمسفر خورشيد داغتر است؟

نتايج تحقيقات جديد نشان مي دهد چرا اتمسفر بيروني خورشيد 20 برابر داغ تر از سطح اين ستاره است.
به گزارش مهر، نتايج اين تحقيقات جديد كه در مركز ملي تحقيقات اتمسفري آمريكا انجام شده است به دانشمندان در درك بهتر چرخه خورشيدي و تاثيرات خورشيد بر روي زمين كمك مي كند.
به گفته اين محققان، لايحه خارجي اتمسفر خورشيد يا تاج خورشيدي 20 برابر داغ تر از سطح آن است، اما تاكنون دليل اين اختلاف زياد مشخص نبود.
اين تحقيق جديد كه با استفاده از رصدهاي ماهواره اي انجام شد، نشان داد كه نوسانات مغناطيسي كه انرژي را از سطح به تاج خورشيدي گسيل مي كنند شديدتر از آن چيزي است كه تاكنون تصور مي شده است.
اين امواج كه Alfven نام دارند از انرژي كافي براي گرم كردن تاج و تغذيه بادهاي خورشيدي برخوردارند. بادهاي خورشيدي، توفانهايي از ذرات بارداري هستند كه از خورشيد فوران مي كنند و بر روي منظومه شمسي اثر مي گذارند.
اكنون اين نتايج جديد نشان مي دهد امواج Alfven صدبرابر شديدتر از آن چيزي هستند كه ارزيابي هاي گذشته نشان مي داد.
اين محققان در اين خصوص گفتند: «اكنون ما مي توانيم درك كنيم كه جرم هاي ماده به چه روشي مي توانند دراين دماي بالا از داخل خورشيد خارج شوند و انرژي كافي براي حفظ تاج خورشيدي را در دماي ميليون ها درجه سانتيگراد ارائه كنند. اين تحقيق جديد به ما كمك خواهد كرد كه معماي بزرگ اين امواج را حل كنيم.»
براساس گزارش نيچر، جريان جرم و انرژي ساطع شده از خورشيد به ويژه بر روي ميزان پرتوهاي ماوراء بنفشي كه به زمين مي رسند اثر مي گذارد.
اين جريان همچنين اختلالاتي را تغذيه مي كنند كه با عنوان توفان هاي ژئو مغناطيسي شناخته مي شوند و مي توانند سبب بروز آسيب هايي به ابزارهاي مخابراتي شوند.
در حقيقت اين تحقيق جديد بر روي نقش نوسانات تاج خورشيدي (امواج Alfven) در ديناميك انرژي كه به تاج مي رسد تمركز كرده است.
امواج Alfven نخستين بار درسال 2007 به طور مستقيم رصد شدند. اما مشاهداتي كه در آن زمان انجام شد نشان داد كه دامنه نوسان اين امواج حدود 5/0 كيلومتر بر ثانيه است درحالي كه اين اندازه گيري هاي جديد ميدان نوسان را 20 كيلومتر برثانيه نشان مي دهد.

کیهان

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

نگاهي به كاركرد فضاپيماي ضد ماده

سفر به مريخ با ده گرم سوخت

اكثر سفينه هايي كه در داستان هاي علمي تخيلي شگفتي خوانندگان را بر مي انگيزند براي سوخت خود از ضد ماده استقاده مي كنند دليل آن هم ساده است:« ضد ماده» قدرتمند ترين سوختي است كه تا به حال شناخته شده است در حالي كه چندين تن سوخت شيميايي براي فرستادن كاوشگرها به مريخ نيازاست،تنها ده ها ميلي گرم از ضد ماده براي همين منظور كفايت مي كند.اين مقدار ازضد ماده حدود يك هزارم وزن يك آب نبات كوچك است.اما در واقع اين نيروخطرات خاص خود را دارد. برخي از واكنش هاي ضدماده فوران هايي از پرتوهاي پرانرژي گاما توليد مي كنند. آنها به درون ماده نفوذ مي كنند و مولكولهاي موجود درسلول ها را متلاشي مي سازند .

نگاهي به كاركرد فضاپيماي ضد ماده

بنابر اين وجود آنها در محيط باعث خطراتي براي سلامتي مي شود.پرتو هاي پر انرژي گاما همچنين مي توانند با متلاشي كردن اتم هاي مواد موتورها باعث راديواكتيو شدن آنها(موتورها) شوند.
اكنون «مؤسسه ايده هاي پيشرفته» (NIAC) سازمان ناسا در حال بشتيباني مالي گروهي از پژوهشگران است كه در حال تحقيق و كار بر روي طرحي جديد جهت ساخت يك سفينه با سوخت «ضد ماده »هستند.اين سفينه با ايجاد پرتوهاي كم انرژي تر خطرات ذكر شده را قابل اجتناب مي سازد.
ضد ماده گاهي وقت ها «تصوير آينه اي» ماده عادي ناميده مي شود زيرا در حالي كه مانند ماده عادي به نظر مي رسد برخي از خواص آن معكوس هستند.براي مثال الكترونهاي عادي ذراتي كه جريان الكتريكي را در همه چيزاز تلفن هاي همراه گرفته تا تلويزيون هاي پلاسمايي انتقال مي دهند داراي بار منفي هستندوضد الكترون ها داراي بار مثبت هستند وبه همين دليل دانشمندان آنها را «پوزيترون» ها نامگذاري كردند.زماني كه ضد ماده با ماده برخورد مي كند ،هر دوي آنها با تبديل شدن به انرژي از بين مي روند.همين تبديل شدن كامل به انرژي است كه باعث قدرتمند شدن ضد ماده مي شود.در طرح هاي قبلي براي ساخت سفينه هايي كه از سوخت ضد ماده استفاده مي كردند،فقط ضد پروتون ها منظور مي شدند كه در زمان نابود شدن پرتوهاي پر انرژي گاما توليد مي كردند.طرح جديد از پوزيترون استفاده مي كند كه پرتو گاماي توليدي آن حدود400 بار كم انرژي تر است.

پژوهش هاي صورت گرفته در موسسهNIAC

در واقع بررسي اين مسئله است كه آيا ايده مورد نظر عملي است يا خير؟اگر اين تحقيق اميد بخش باشد و سرمايه لازم نيز براي ايجاد موفقيت آميز فناوري تأمين شود آنگاه فضا پيماهايي كه از پوزيترون به عنوان سوخت استفاده مي كنند مزاياي زيادي در مقايسه با طرح هاي موجود براي ماموريت ها ي مريخ خواهند داشت.دكتر «جرالد اسميت »از بخش تحقيقات پوزيتروني در سان تافه نيومكزيكو مي گويد:«مهمترين مزيت اين فضا پيما ايمني بيشتر آن است.» ماموريت هاي فعلي به مريخ مستلزم وجود رآكتورهاي هسته اي است تا فضاپيما را به سوي اين سياره حركت دهند استفاده از اين رآكتورها راهكاري مطلوب است زيرا پيش رانش هسته اي زمان مسافرت به مريخ و همچنين زماني كه فضانوردان در معرض پرتوهاي كيهاني قرارمي گيرند را كاهش مي دهد كه در نتيجه ايمني آنها افزايش مي يابد .
فضاپيمايي كه از سوخت شيميايي استفاده مي كند وزن بسيار زيادي دارد و هزينه هاي پرتاب آن نيز بسيار زياد است .رآكتور هسته اي همچنين نيروي كافي براي يك ماموريت سه ساله فراهم مي كند اما رآكتورهاي هسته اي پيچيده هستند بنابراين ممكن است طي ماموريت برخي حوادث بالقوه ناخوشايند اتفاق بيافتد.اسميت كه محقق ارشد اين پروژه است ،مي گويد:«رآكتور پوزيتروني تمامي اين مزيت ها را دارد با اين تفاوت كه نسبتا ساده است.»رآكتورهاي هسته اي همچنين حتي بعد از اينكه سوخت خود را كاملا مصرف مي كنند راديواكتيو باقي مي مانند.در ماموريت هاي فعلي بعد از اينكه فضاپيما به مريخ مي رسد رآكتور به مداري هدايت مي شود كه حد اقل يك ميليون سال با زمين مواجه نخواهد شد.طي يك ميليون سال تشعشعات پس مانده تا حد بي خطر كاهش مي يابد.گروه تحقيقاتي مي گويد كه در رآكتورهاي پوزيتروني زماني كه سوخت به اتمام مي رسد هيچ گونه تشعشعي باقي نمي ماند در نتيجه اگر رآكتور پوزيتروني مصرف شده به طور تصادفي مجددا به جو زمين وارد شود هيچ گونه نگراني براي سلامتي ساكنان زمين ايجاد نمي كند.
پرتاب فضاپيماي ضد ماده ايمن ترهم خواهد بود.اگر يك راكت كه يك رآكتور هسته اي را حمل مي كند منفجر شود، مواد راديواكتيو را به درون جو زمين آزا د مي كند.اسميت مي گويد:«فضاپيماي پوزيتروني ما در صورت انفجار،يك لحظه كوتاه پرتوهاي گاما رها مي كند كه اين پرتوها طي يك زمان بسيار كوتاه ناپديد مي شوند.در نتيجه ذرات راديواكتيوي وجود نخواهند داشت تا توسط باد جابه جا شوند. اين گسيل كوتاه مدت از پرتوهاي گامانيز به يك ناحيه نسبتا كوچك محدود خواهد شد.ناحيه خطر فقط يك كيلومتر در گرداگرد فضاپيما است.»يكي ديگر از مزاياي برجسته اين فضاپيما سرعت آن خواهد بود.فضاپيماهاي فعلي مسافران خود را طي 180 روز به مريخ مي رسانند .«كربي ماير»كه مهندس بخش پوزيتروني است و در اين تحقيق شركت دارد،مي گويد:طرح هاي ما ممكن است اين زمان را به نصف و حتي شايد به 45 روز كاهش دهند.»
هزينه ي توليد پوزيترون بزرگترين چالش فني است كه تبديل اين فضاپيما به واقعيت را مشكل مي سازد.ضد ماده به دليل تاثير چشم گيري كه بر روي ماده عادي مي گذارد به مقدار زياد يافت نمي شود.در فضا ضد ماده در اثر برخوردهاي ذرات پرانرژي موسوم به پرتوهاي كيهاني توليد مي شود.بر روي زمين مي بايد آن را در شتاب دهنده هاي ذرات توليد كرد.به گفته اسميت:«با كمك فناوري اي كه هم اكنون در حال ايجاد است براي توليد ده ميلي گرم پوزيترون كه براي فرستاده انسان به مريخ لازم است حدود 250ميليون دلار هزينه لازم است .اين هزينه ممكن است زياد به نظر برسد اما مي بايد هزينه اضافي پرتاب يك راكت سنگين تر با سوخت شيميايي و يا هزينه سوخت وايمن سازي رآكتورهاي هسته اي را در نظر گرفت.هزينه هاي فعلي پرتاب حدود 10هزار دلار براي هر پوند وزن است.براساس تجارب در زمينه فناوري هسته اي انتظار مي رود كه هزينه توليد پوزيترون با تحقيقات بيشتر كاهش يابد.»
چالش ديگر ذخيره سازي مقدار كافي پوزيترون است.به دليل اينكه پوزيترون ها ماده عادي را نابود مي كنند نمي توان آنها را در يك بطري قرار داد.در عوض مي بايد آنها را در ميان ميدان مغناطيسي و الكتريكي جاي داد.اسميت مي گويد :«ما اطمينان داريم كه با تحقيقات بيشتر برنامه توسعه اي اين چالش ها برطرف خواهند شد.» اگر اين ايده ها به حقيقت بپيونند شايد منبع سوخت فضاپيمايي كه اولين انسان ها را به سياره سرخ مي رسانند همان منبعي باشد كه سفينه هاي ستاره اي را در عرصه كيهان هاي رويايي علمي ـ تخيلي ما به حركت درمي آورند.

منبع:
www.universetoday.com,Apr.2006
نشريه دانشجويى انجمن علمى فيزيك دانشگاه قم
به نقل از سي پي اچ تئوري http://cph-theory.persiangig.com/1513-fazapeymazedemade.htm

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

آیا راه شیری خاص است؟ دانشمندان دانشگاه استنفورد با استفاده از اطلاعات پروژه "ارزیابی دیجیتالی آسمان" (SDSS) کشف کردند که تنها چهار درصد از کهکشانها همسایه ای شبیه به ابرهای ماژلان دارند و بنابراین راه شیری یک کهکشان نمونه و کمیاب است. پروژه SDSS در مدت 8 سال فعالیت توانسته است یک نقشه سه بعدی تهیه کند که محتوی بیش از 930 هزار کهکشان و 120 هزار اخترنما است.

آیا راه شیری خاص است؟

این ستاره شناسان در این خصوص توضیح دادند: "چیزی که برای ما بسیار جالب است روشی است که کهکشان راه شیری از طریق آن وارد وسیع ترین بافت جهان می شود. این تحقیقات به ما کمک می کند که بفهمیم آیا راه شیری یک کهکشان نمونه است یا خیر و همچنین می تواند در خصوص چگونگی تشکیل این کهکشان اطلاعاتی را به ما عرضه کند."
براساس گزارش ساینس نیوز، این دانشمندان اطلاعات پروژه SDSS را با یک سری از شبیه سازیهای مربوط به مدلهای تشکیل کهکشانها در جهان نخستین مقایسه کردند.
سپس، این تیم تئوریهای مختلف مرتبط با تشکیل کهکشانها را برپایه این اطلاعات آزمایش کرد و دریافت که این اطلاعات با نظریه ای با عنوان "تئوری ماده تاریک سرد" منطبق است.
این نظریه، ساده ترین توضیح درباره روش چیدمان کهکشانها در پهنه جهان پس از بیگ بنگ را ارائه می کند و نشان می دهد که بیشتر ماده موجود در جهان از موادی تشکیل شده است که به دلیل وجود پرتوهای الکترومغناطیس تاریک، رصد نمی شوند و همچنین شامل ذراتی است که به آهستگی حرکت می کنند و بنابراین سرد هستند.
ماده تاریک، یک ماده غیرمتعارف و نامرئی از ترکیبات ناشناخته است. اعتقاد براین است که این ماده بر روی توزیع و چیدمان کهکشانها در فضا و در کل بر روی گسترش جهان می گذارد.
بنابراین کهکشان راه شیری برپایه تئوری ماده تاریک سرد تشکیل شده و یک مورد بسیار نادر است. نادربودن راه شیری می تواند اطلاعاتی را در خصوص تاریخ تشکیل این کهکشان ارائه کند.
همچنین ستاره شناسان آمریکایی در این تحقیقات، راه شیری را با کهکشانهای دیگری که از نظر وسعت انتشار نور و فاصله به این کهکشان شباهت داشتند مقایسه کردند.

آیا راه شیری خاص است؟

در این مقایسه مشخص شد کهکشانهایی که دو قمر بسیار نزدیک و درخشان همانند ابرهای کوچک و بزرگ ماژلان که قمرهای راه شیری هستند، دارند بسیار نادرند.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "از آنجا که حضور دو قمر شبیه به ابرهای ماژلان در کنار راه شیری غیرعادی است، ما توانستیم از این قمرها برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نادربودن کهکشان خود استفاده کنیم."
در همین راستا گروهی از محققان به سرپرستی "کارن مسترز" از دانشگاه پورت اسموث در انگلیس با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده در دو پروژه "نقشه برداری دو میکرونی از تمام آسمان" (2MASS) و "نقشه برداری انتقال به سرخ" (2MRS) توانستند نقشه ای سه بعدی از تمام ساختارهای قابل رویت در فاصله حدود 380 میلیون سال نوری از زمین را تهیه کنند.
این دو نقشه برداری حاصل 10 سال اسکن از تمام آسمان شب در طیف نور نزدیک به مادون قرمز و با استفاده از دو تلسکوپ "رصدخانه فرد لارنس ویپل" در مونت هاپکینز و رصدخانه "سرو تولولو" در شیلی است.
نور نزدیک به مادون قرمز که نسبت به نور مرئی طول موج بلندتری دارد می تواند در ابرهای تیره گرد و غبارهای کهکشانها نفوذ کند به این ترتیب درک دانشمندان از جزئیات مربوط راه شیری و کهکشانهای همسایه آن افزایش می یاید.
این دانشمندان اظهار داشتند: "این نقشه 95 درصد از آسمان را پوشش می دهد. در نور مادون قرمز ما کمتر با مناطق تاریک راه شیری روبرو می شویم و بنابراین می توانیم پرواز نزدیک تری به کهکشان داشته باشیم."

منبع:
مهر

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

لباس فضایی

یک لباس فضایی در حقیقت سفینه فضایی کوچکی است که وسایل محافظت از جان فضانورد، ارتباطات، تغذیه و سایر نیازمندیهای یک انسان همگی در آن جاسازی شده است. لباسهای فضایی امروزی ، از زمان ساخت اولین پیش نمونه آن توسط خلبانی به نام وایلی پست در سال ۱۹۳۴، راه درازی را برای تکامل پیموده‌اند.
وایلی پست، لباسی را که خودش طراحی کرده بود پوشید تا بتواند رکورد پرواز در بیشترین ارتفاع را از آن خود کند. لباس او در اصل یک لباس غواصی لاستیکی بود که بخشهای مربوط به دست و پا را با نخ به گونه‌ای به آن بسته بود که به راحتی می‌توانست اهرمهای هدایت هواپیما را حرکت دهد. وی همچنین از یک کلاه فلزی برای مراقبت از سر خود استفاده کرده بود.
در دهه ۱۹۶۰ میلادی، فعالیتهای چشمگیری برای تکمیل لباسی که جهت سفر به فضا مناسب باشد، به جریان افتاد. نمونه‌های اولیه چندان راحت نبودند و تهویه در آنها به سختی انجام می‌گرفت، اما در ۲۱ جولای ۱۹۶۹ زمانیکه "نیل آرمسترانگ" قدم به ماه گذاشت، لباسهای فضایی بسیار بهبود یافته بودند و آنچه آرمسترانگ بر تن کرده بود بسیاری از خصوصیات لباسهای امروزی را در خود داشت.
یکی از بزرگترین اصلاحاتی که در لباس آرمسترانگ صورت گرفته بود تعبیه دستگاه سرمایش مایع در داخل لباس بود. این موضوع بخار گرفتگی داخل لباس فضایی را که فضانوردان قبلی از آن شکایت می‌کردند، از بین برد. علاوه بر این انعطاف پذیری آن به حدی بود که اجازه انجام بسیاری از حرکات لازم را به فضانورد می داد.
امروزه فضانوردان مجموعه‌ای از لباسهای فضایی مختلف در اختیار دارند. هر یک از آنها برای کار در محیطی خاص طراحی شده است. در خلال پرتاب و فرود، آنها لباسهایی با فشار داخلی جزئی به تن میکنند که محفظه مخصوص چتر نجات را نیز در خود به همراه دارد. این لباس تشکیل شده است از کلاه ایمنی ، دستگاه ارتباطی ، نیم تنه ، چکمه‌ها و دستکشها. در داخل لباس قسمتهای بادکنک مانندی تعبیه شده است که هنگام کم شدن فشار داخل کابین ، بطور خودکار باد می‌شوند تا فشار لازم را در قسمت پایینی بدن حفظ کنند. بدون وجود این بادکنکها و در صورت کم شدن فضار کابین، فضانوردان به علت جمع شدن خون در قسمت تحتانی بدنشان از حال خواهند رفت.
به محض رسیدن به مدار ، فضانوردان لباسهایی را کم و بیش شبیه لباسهای عادی است به تن می‌کنند، البته با این تفاوت که این لباسها تعداد زیادی جیب برای قرار دادن قلم و کاغذ دارند، زیرا در غیر اینصورت این وسایل در داخل کابین فضاپیما به پرواز در خواهند آمد.
اما لباس فضایی حقیقی ، که بیشتر برای مردم آشناست، در واقع همان "امو" است. در گذشته لازم بود برای هر فضانورد یک لباس اختصاصی دوخته شود، اما طراحیهای امروزی به صورت قطعه قطعه انجام می‌شود، بدین ترتیب که نیم تنه های بالا و پایین ، دستها و دستکشها همه در اندازه‌های مختلف آماده می‌شوند که می‌توان آنها را باهم ترکیب کرد تا لباسی به اندازه یک فضانورد خاص بدست آید. با این شیوه ، هر لباس فضایی را می‌توان مورد استفاده قرار داد.
در صورتی که انسان بدون حفاظ وارد فضا شود، به سرنوشت دردناکی دچار خواهد شد. نبود اکسیژن اولین عاملی است که او را از پای در خواهد آورد. از طرفی در جایی که فشار جو تقریبا برابر صفر است، تمامی گازهای بدن منبسط شده و از منافذ آن بیرون خواهند زد، در عرض ۱۵ ثانیه شخص بی‌هوش خواهد شد و پس از ۴ دقیقه خواهد مرد.
پس از این ، نوبت سرما و گرماست. انسانها تنها قادر به تحمل گستره کمی از دماهای بالاتر و پایینتر از دمای عادی بدن (۳۷ سانتیگراد) می‌باشند، اما در فضا گستره دماها وحشتناک است. در قسمتی که نور خورشید نمی‌تابد، دما می‌تواند تا منهای ۲۵ درجه سانتیگراد کاهش یابد، در حالی که در محل تابش نور خورشید، دما ممکن است به بالاتر از ۲۵۰ درجه سانتیگراد برسد. علاوه بر اینها ، محافظت در برابر تابش مرگبار خورشید نیز لازم است. حتی مقادیر کم آن طی یک مأموریت ، می‌تواند برای کشتن فرد کافی باشد.
طبق برآوردهای انجام شده ، در صورتی که یک زن فضانورد محافظت نشده ، ۲۰۰ ساعت فعالیت برون ناوی در مدار زمین داشته باشد، احتمال ابتلای او به سرطان سینه ۰.۳ درصد بیشتر از سایرین خواهد شد. در نهایت ، مسأله فشار هوا پیش می‌آید. حدود ۷۰ درصد بدن انسان را آب تشکیل می‌دهد، که اگر در معرض فشارهای بسیار پایین قرار گیرد، تمامی این مایعات شروع به جوشیدن می‌کنند. در ابتدا بدن شخص ورم می‌کند و در نهایت عملا یخ زده و خشک می‌شود.
بزرگترین مسأله در حال حاضر ، تکمیل امویی است که برای سفر به مریخ مناسب باشد. مایکل دمازی ، مهندس لباسهای فضایی در ناسا ، می‌گوید: "ما به لباسی نیاز داریم که قابلیت تحرک و راحتی آن برای سطح مریخ بسیار بالا باشد. تعداد فعالیتهای برون ناوی فضانوردان در مدت اقامت ۵۰۰ روزه آنها بسیار زیاد خواهد بود: ما انتظار ۳۰۰ مورد و یا بیشتر را داریم". دمازی اضافه می‌کند: "مأموریت به مریخ ، مثل این است که فضانوردان باید هر روز صبح از خوب بیدار شوند و به سر کار بروند. از لباسهای فضایی کنونی برای مدت ۶ تا ۸ ساعت می‌توان استفاده کرد و ما نیز طراحیهای خود را بر اساس حداقل این مقدار زمان انجام می‌دهیم. در برخی از موارد فضانوردان باید مدت ۱۶ تا ۱۸ ساعت روی سطح مریخ باشند".
در طراحی کنونی امو ، موارد جدیدی تعبیه و جمع شده است، از جمله دستگاه جمع آوری ادرار ، که آن را خود جمع می‌کند تا بعدا به دستگاه مدیریت مواد دفعی مدار گرد انتقال دهد و یک لباس تهویه به همراه دستگاه سرمایش مایع که زیر لباس اصلی پوشیده می‌شود. این لباس ، یک تکه است و از ماده قابل کش آمدن ساخته شده و در آن مجراهایی برای عبور آب قرار داده شده است تا فضانورد را خنک نگه دارد و از گرما آزاد دهنده داخل لباس محافظت نماید. علاوه بر آن ، امو یک محفظه آب آشامیدنی به حجم ۶۲۰ سانتیمتر مکعب و یک دستگاه ارتباطی پیشرفته نیز دارد.
برای کارهای طولانی بر سطح مریخ ، این اجزا باید بتوانند دو برابر حالت عادی کار کنند. دمازی می‌گوید: "موارد کلیدی عبارتند از راحتی ، مدیریت آب و غذا، مواد دفعی ، مورد کلیدی دیگر عبارت است از اینکه آیا ما مریخ نوردهای تحت فشار خواهیم داشت یا نه؟ فشار هوای داخل این مریخ نوردها چنان تنظیم شده است که فضانورد می‌تواند با ورود به آن ، لباس فضایی خود را بیرون بیاورد، تا بهتر بتواند به خورد و خوراک و بهداشت خود برسد. در حالتی که این مریخ نوردها موجود نباشند، یا خراب شده باشند، باید بتوان این کارها را داخل لباس انجام داد".
در شرکتی که لباسهای فضایی ناسا را تولید می‌کند، مهندسان پشت چرخهای خیاطی نشسته‌اند. اندیشه ساخت لباسی که برای سفر انسان به مریخ مناسب باشد، هر کسی را که آنجا کار می‌کند به هیجان آورده است. کلارک دین ۵۶ ساله می‌گوید: "من ۲۶ ساله بودم که بخشی از کارم در لباس فضایی آرمسترانگ و آلدرین مورد استفاده قرار گرفت. من کمک کردم تا انسان به ماه برود. اغلب از خودم می‌پرسم چه کار دیگری می‌توانم انجام دهم که به همان اندازه هیجان انگیز باشد؟ آنها راجع به سفر به مریخ صحبت می‌کنند و من با شنیدن آن از خوشحالی به هوا می‌پرم. من با این کار دوباره جوانی‌ام را بدست آورده‌ام و دوست دارم همچنان اینجا باشم تا تحقق آن را ببینم."

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:21 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

فضا

خورشید

خورشید یا خور یا هور یکی از ستارگان کهکشان ماست. و تنها ستاره سامانه خورشیدی می باشد. منبع اصلی نوروگرماودر یک کلام زندگی بر روی زمین این ستاره است که با فاصله ای حدود 150 میلیون کیلومتری از زمین قرار گرفته و قطری تقریباً معادل 1میلیون 390 هزار کیلومتر و وزنی معادل 330 هزار بار سنگین تر از زمین دارد.
تنها ستاره منظومه شمسی است و حدودا شامل 86/99% درصد جرم کل منظومه شمسی را تشکيل می دهد . خورشيد به دليل جرم عظيمش داراي نيروی گرانش بسيارقوی است ، طوری که سيارات را وادار کرده در مدارشان بر گردش حرکت کنند.

مشخصات فيزيکی خورشيد :

1-قطر خورشيد درحدود ۱,۳۹۲,۰۰۰ کيلومتر يا ۱۰۹ برابر قطر زمين است
2- جرم خورشيد ۳۳۳,۰۰۰ برابر جرم زمین است (جرم زمين 1027×6 ) و مقدار جرمی که خورشيد از دست می دهد درحدود ۴/۲ ميليون تن در ثانيه است
3- قطر خورشيد حدود 1392000 کيلومترکه معادل 109 برابر قطر زمين است.
4- وزن مخصوص خورشيد ۴۱/۱ گرم بر سانتی متر مکعب است.
5- حجم خورشيد 1033× 4/1 سانتی متر مکعب که حدودا معدل 1,400,000 برابر حجم زمين است
6- دمای مرکز خورشيد ۰۰۰/۰۰۰/۱۵درجه کلوين(20,000,000 درجه سانتی گراد) است
7- مدت چرخش وضعی: ۲۵ روزدر استوا که درحوالی قطب ها به ۳۴ روز می رسد
8- يک سال کيهانی زمانی است که خورشيد يک بار به دور کهکشان می چرخد ودر حدود ۲۲۵ ميليون سال است
9- قطر زاويه ای خورشيد درآسمان ۳۲ دقيقه است . قدر ظاهری خورشيد ۷/۲۶- است

ترکيب شيميائی خورشيد :

در حدود 99% وزن خورشيد را گازهای هیدروژن(H2) و هلیوم (He) تشکيل داده اند ، که از مقدار نيز حدود 70% هيدروژن39% هليوم و يک درصد مابقی ، شامل ساير گازها می شود. در خورشيد هرثانيه 500 ميليون تن هيدروژن به هليوم تبديل می شود که فقط حدود 5% آن به شکل انرژِی از خورشيد خارج می گردد

سال نوری

سال نوری یکی از یکاهای سنجش فاصله است که بیشتر در محاسبات مربوط به کیهانشناسی و نجوم به کار میرود. سال نوری طبق تعریف برابر است با مسافتی که نور در خلاء در مدت یک سال طی میکند. بیشترین سرعت نور در خلاء است که تقریباً برابر است با ۳۰۰،۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه. سال نوری تقریباً برابر با ۹،۴۶۰،۸۰۰،۰۰۰،۰۰۰ کیلومتر است.

فهرست درخشان ترین ستارهها

این فهرستی است از درخشانترین ستارههای آسمان شب به ترتیب از پرنورترین به کمنورتر. این فهرست تا قدر ظاهری ۲ ادامه دارد. قدر ظاهری تمام ستارگان به درخشندگی واقعی و فاصله آنها از ما بستگی دارد. برای نمونه ستاره سهیل در اصل بسیار نورانیتر از ستاره شباهنگ است ولی بخاطر اینکه سهیل نسبت به شباهنگ از ما خیلی دورتر است قدر ظاهری آنها یعنی نورانیتشان تقریباً یکسان و برابر دیده میشود.
قدر ظاهری-نام در فارسی- نامگذاری بایر - نام انگلیسی
۲۶٫۵- خورشید - Sun
۰٫۰۴- نگهبان شمال-آلفا گاوران (α Boo)- Arcturus
۰٫۰۱- رجل قنطورس-آلفا قُنطورس ۱(α۱ Cen)- Alpha Centauri
۰٫۰۳- کرکس نشسته-آلفا شلیاق-(α Lyr) Vega
۰٫۰۸- بُزبان-آلفا ارابهران -(α Aur) Capella
۰٫۳۸ -شِعرای شامی-آلفا سگ کوچک- (α Cmi) Procyon
۰٫۴۶- آخرالنهر-آلفا نهر- (α Eri) Achernar
۰٫۵*- اِبطالجوزا-آلفا شکارچی -(α Ori) Betelgeuze
۰٫۶۱- حَضار-بتا قنطورس- (β Cen) Agena یا Hadar
۰٫۷۷- کرکس پرنده-آلفا عقاب- (α Aql) Altair
۰٫۸۵*- دَبَران-آلفا گاو- (α Tau) Aldebaran
۰٫۷۲- سهیل-آلفا شاهتخته- (α Car) Canopus
درخشندگی بسیاری از ستارگان متغیر است. مقدار ذکرشده یک اندازه میانگین است.
باید در نظر داشت که درخشندگی سیارههای تیر، ناهید، بهرام، مشتری و کیوان نیز در محدوده همین جدول قرار دارند.
اگر همه ستارگان را در ۱۰ پارسکی (هر پارسک برابر است با ۳۰٫۱ میلیون میلیون کیلومتر) بچینیم درخشندگی ستارگان به این ترتیب خواهد بود:
-1سهیل (درخشندگی آن ۱۹۰۰ برابر خورشید است)
۲- بزبان (یک غول سرخ است)
3-کرکس نشسته
4شباهنگ (یک جفت کوتوله سفید به نام توله دارد)
5 - رجل قنطورس
برخی از ستارهها نامهای گوناگونی در زبان فارسی دارند. گروهی از این نامها از زبان پارسی میانه به ما رسیدهاند مانند ونند، اپوش، تیر، تیشتر، سدویس، میخگاه، اسپور، بشن، یوغ، درفشه (درفشگ)، پسی، پها، پرک، اگست، پارند، مزدهداد.
شباهنگ:شِعرای یمانی،کاروانکُش،وَراهَنگ،شبکش،تیر، تیشتر
سهیل: پَرَک، اگست
بزبان: عَیّوق، پارَند، مَزدهداد
نگهبان شمال: سِماک رامح، حارس شمال، حارسالسماء.
کرکس نشسته: نسر واقع، وَنَند.
کرکس پرنده: نسر طائر، یوغ (در پارسی میانه)
بزبان: نگهبان، عیوق
پای شکارچی: رجلالجبار، رجلالجوزا
شانه گاوران: منکب الجوزا
قلب عقرب: سَدویس، اپوش، دل
رأس پیکر پسین: رأس التوأم الموخّر
رأس پیکر پیشین: رأس التوأم المقدم.
جمع رأس پیکر پسین و رأس پیکر پیشین را در پارسی میانه رَخوَت مینامیدند.
شوله: دِرَفشه (درفشگ)
شرطین: پَدیسپَر
شانه ارابهران: (منکب ذیالعنان)

فهرست صورتهای فلکی

به گروهی از ستارهها که در تجسم انسان شکل و پیکربندی مش صورت فلکی یا پیکر آسمانی میگویند.
صورتهای فلکی در فرهنگهای گوناگون حضور داشتهاند و طی گذشت زمان تغییراتی هم در تقسیمبندی، تعداد و نامگذاری آنها صورت گرفته است. جدول زیر نامهای فارسی صورتهای فلکی امروزی را نشان میدهد

۸۸ صورت فلکی امروزی

آبمار • آتشدان • ارابهران • اژدها • اسب بزرگ • اسب کوچک • اسکنه • آفتابپرست • بادبان • بزغاله • برساووش • بره • پیاله • پیکان • تاج جنوبی • تاج شمالی • تازیها • ترازو • تکشاخ • تلسکوپ • تلمبه • تور • توکان • جوی • چلپاسه • چلیپا • خرچنگ • خرس بزرگ • خرس کوچک • خرگوش • درنا • دلفین • دلو • دوپرگار • دوپیکر • دوشیزه • ذاتالکرسی • روباهک • زانوزده • زرافه • زن برزنجیر • ساعت • سپر • سکستان • سگ بزرگ • سگ کوچک • سنگتراش • سهپایه • سهسو • سیاهگوش • سیمرغ • شاهتخته • شکارچی • شلیاق • شیر • شیر کوچک • طاووس • عقاب • قطبنما • قنطورس • قیفاووس • کبوتر • کژدم • کشتیدم • کلاغ • کمان • کوره • کوهمیز • گاو • گاوران • گرگ • گونیا • گیسو • مار • مار باریک • مارافسای • ماکیان • ماهی •ماهی پرنده • ماهی جنوب • ماهی زرین • مثلث جنوبی • مرغ بهشتی • مگس جنوبی • میکروسکوپ • نهنگ • هشتک • هندی

قمر های طبیعی

قمرهای طبیعی قمر هایی هستند که به طور طبیعی در محور جاذبه یک سیاره قرار گرفتهاند. ماهواره ها و ایستگاه های فضایی جزء قمر های مصنوعی حساب می شوند.
قمر به طور کلی شیئ است که به دور مدار یک سیاره در گردش است.
تفاوت گردش ماه به دور سیاره با گردش سیاره به دور خورشید این است که شیئ آسمانی پس از اسارت در میدان جاذبه سیاره حرکت کرده و در آخر به مکانی میرسد که جاذبه سیاره و ستاره، هیچکدام بر آن تاثیری ندارد. سپس در خطی که جاذبه صفر وجود دارد شروع به حرکت کرده و مداری مجازی را تشکیل میدهد
فهرست قمرهای منظومه ی شمسی
قمرهای بزرگ منظومه شمسی شامل ماه قمر زمین، قمرهای مشتری به قرار گالیلن، یو، اروپا، گانیمدوکالیستو ، تیتان قمر کیوان و قمر تریتون از نپتون. در منظورمه شمسی هشت سیاره و سه سیارهکوتوله قرار دارد که قمرهای آنها به شرح زیر است:

سیارات منظومه شمسی

قطر متوسط (کیلومتر)
زمین
بهرام
مشتری
کیوان
اورانوس
نپتون
زیر ۱۰
-
-
-
در اقلیت ۴۷
در اقلیت ۲۱
-
۱۰-۵۰
-
-
فوبوس-دیموس
کارم-متیس-سینوپ-لیسیتیا-انانک-لدا-آدرستیا
سیارنک-هلن-آلبیوریکس-اطلس-پان-تلستو-پالیاک-کالیپسو-یمیر-کیویک-تاروس-ایجیراک-اریاپو
-
۵۰-۱۰۰
-
-
-
الارا-
پاسیفاء
پرومتئوس-پاندورا
کالیبان-ژولیت-بلیندا-کرسیدا-روزالیند-دسدیمونا-بیانکا
۱۰۰-۵۰۰
-
-
-
آملثیا-هیمالیا-تب
فوئب-جانوس-اپیماتئوس-میماس-هایپریون
سیکوراکس-پاک-پورتیا-میراندا
۵۰۰-۱۰۰۰
-
-
-
-
انکلادوس
-
3000-4000
ماه
-
یو-اروپا
-
-
-
کهکشان
کهکشان به مجموعه ستارگان، گاز و غبار گفته میشود که با نیروی جاذبه کنار هم نگاه داشته شدهاند
کوچکترین کهکشانها دارای عرضی برابر با چند صد سال نوری هستند و بزرگترین کهکشانها تا ۳ میلیون سال نوری عرض دارند و شامل بیش از ۱۰۰۰ میلیارد ستاره هستند. اشکال کهکشانها بر اساس شیوهای طبقه بندی میشود که طبق شیوه طبقه بندی ستاره شناسآمریکایی، ادوین هابل، شکل یافتهاست. در مورد تکامل کهکشانها اطلاعات قطعی کمی در دست است. تنها مطلب مورد اطمینان این است که کهکشانها میلیاردها سال پیش به شکل تودهای از ابرهای گازی و غباری بوجود آمدند.
کهکشان به مجموعه ستارگان، گاز و غبار گفته میشود که با نیروی جاذبه کنار هم نگاه داشته شدهاند. کوچکترین کهکشانها دارای عرضی برابر با چند صد سال نوری هستند و بزرگترین کهکشانها تا ۳ میلیون سال نوری عرض دارند و شامل بیش از ۱۰۰۰ میلیارد ستاره هستند. اشکال کهکشانها بر اساس شیوهای طبقه بندی میشود که طبق شیوه طبقه بندی ستاره شناسآمریکایی، ادوین هابل، شکل یافتهاست. در مورد تکامل کهکشانها اطلاعات قطعی کمی در دست است. تنها مطلب مورد اطمینان این است که کهکشانها میلیاردها سال پیش به شکل تودهای از ابرهای گازی و غباری بوجود آمدند.

طبقه بندی کهکشان

کهکشانها دارای طبقه بندیهای مختلفی هستند که عوامل موثر در این طبقه بندیها شامل: ساختمان، تراکم، رنگ، نوع، تشعشعات و نورانیت و... است. از جمله طبقه بندی کهکشانها میتوان به طبقه بندی ادوین هابل اشاره کرد که در این طبقه بندی کهکشانها به سه دسته تقسیم میشوند. ۱- مارپیچی
۲- بیضوی ۳- نامنظم که هر کدام به زیر مجموعههای زیرتقسیم میشوند
کهکشانهای بیضوی به گروههای E ۰ - E ۲ - E ۵ - E ۷
کهکشانهای مارپیچی به گروههای Sa - Sb - Sc - Sd
کهکشانهای مارپیچی بسته به گروههای SBa - SBb - SBc - SBd
کهکشان راه شیری دارای درازائی به طول ۱۲۰۰۰۰ سال نوری است. قطر این کهکشان نیز در مرکز، رقمی معادل ۲۰۰۰۰ سال نوری وقطر بازوی آن در حدود ۳۰۰۰ سال نوری است. کهکشان ما در حدود ۲۰۰ میلیارد ستاره دارد. منظومه شمسی و خورشید در فاصله ۳۰۰۰۰ سال نوری از مرکز کهکشان قرار دارند و همچنین با سرعتی معادل ۲۰۰ تا ۳۰۰ کیلومتر بر ثانیه به دور مرکز کهکشان میچرخد که حدود ۲۲۵ میلیون سال طول میکشد تا این مجموعه یک بار بچرخد.
کم نورترین کهکشانها در طبقه بندی کهکشانهای محلی در طبقه کهکشانهای بیضوی هستند. کهکشانهای غیر منظم دارای ابرهای ماژلانی، تعداد زیادی ستاره جوان و سحابی است که در آن ستارههای جدید پدید میآیند. کهکشانهای مارپیچی هم مخلوطی از کهکشانهای جوان و پیر هستند. دربازوی جوان ترها ستارگان غول پیکر سفید، ستارگانی مانند خورشید، کوتولههای سفید و گازها و گرد وغبار وجود دارد

کهکشان راه شیری

کهکشان راه شیری دارای درازائی به طول ۱۲۰۰۰۰ سال نوری است. قطر این کهکشان نیز در مرکز، رقمی معادل ۲۰۰۰۰ سال نوری وقطر بازوی آن در حدود ۳۰۰۰ سال نوری است. کهکشان ما در حدود ۲۰۰ میلیارد ستاره دارد. منظومه شمسی و خورشید در فاصله ۳۰۰۰۰ سال نوری از مرکز کهکشان قرار دارند و همچنین با سرعتی معادل ۲۰۰ تا ۳۰۰ کیلومتر بر ثانیه به دور مرکز کهکشان میچرخد که حدود ۲۲۵ میلیون سال طول میکشد تا این مجموعه یک بار بچرخد.

کهشانهای همسایه با کهکشان راه شیری

نزدیک ترین کهکشان به ما کهکشان آندرومدا است که از لحاظ ساختار درست مانند کهکشان راه شیری مارپیچی و دارای بازوست به همین دلیل خواهر کهکشان راه شیری نامیده میشود. این کهکشان در فاصله ۱۵۰۰۰۰ سال نوری از ما قرار دارد و در حال حاضر نیز در حال دورشدن از ما میباشد. اما متوسط فاصله کهکشانها حدود ۲۰۰۰۰۰۰ سال نوری است.

منبع: لغتنامه دهخدا

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:22 PM

mohamadaminsh

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : دی 1389

تعداد پست ها : 25772

محل سکونت : خوزستان

پاسخ به:نجوم و اختر شناسی

عاقبت شاتل پس از بازنشستگی

با آماده شدن شاتل‌های فضایی برای رفتن به موزه، مسولان ناسا مرتب کردن انبارهای قطعات یدکی را آغاز کرده‌اند. آنها باید تصمیم بگیرند که با این قطعات به یادماندنی که دیگر کاربردی ندارند، چه کار بکنند.
باب شروز از مسولان ارشد ناسا که مسولیت رسیدگی به توزیع قطعات مربوط به شاتل را بر عهده دارد می‌گوید: «این کار مثل این است که مجبور باشید به سرعت آپارتمان خود را تخلیه کنید. شما یک‌سری وسایل دارید که باید با خودتان به آپارتمان جدید ببرید، اما در همین حال چیزهای تازه‌ای را کشف می‌کنید که زیر تخت یا ته کمد داشته‌اید.»
شاتل‌های فضایی قبل از اینکه برای بازدید عموم حاضر شوند، باید یک فرایند طولانی پاک‌سازی را طی کنند. وقتی‌که یک شاتل فرود می‌آید، آغشته به انواع مواد خطرناک است. از آن جمله می‌توان به هیدروژن و اکسیژن مایع به عنوان سوخت شاتل، آمونیاک برای خنک‌سازی شاتل و مواد محترقه تعبیه شده برای منفجر کردن پنجره‌ها به هنگام خروج اضطراری اشاره کرد. تمام این مواد شیمیایی قبل از ارسال شاتل‌ها به موزه باید پاکسازی شود تا در حین بازدید عموم از داخل و بیرون شاتل، خطری را برای آنها به وجود نیاورد.

عاقبت شاتل پس از بازنششستگی

قطعه دیگری که به دلایل ایمنی برداشته خواهد شد، سیستم کنترل واکنش رفت است، موتور کوچکی که چرخش شاتل را کنترل می‌کند. دماغه شاتل نیز برداشته خواهد شد، قطعات داخلی آن جدا شده، و مجددا دماغه به سر جای اولش بازگردانده می‌شود. استفانی استیلسون که وظیفه آماده‌سازی شاتل‌ها برای بازنشستگی را بر عهده دارد می‌گوید: «شما تغییری را در نمای بیرونی شاتل نخواهید دید، اما درون آن خالی خواهد شد.»
بعضی از قطعات از جمله پنجره‌ها و قطعات متحرک بال برداشته خواهد شد تا مشخص شود که محیط خشن فضا چه بلایی بر سر آنها آورده است. همچنین بازوی رباتیک شاتل فضایی دیسکاوری که توسط آژانس فضایی کانادا ساخته شده، برداشته شده و به این کشور بازگردانده می‌شود. موتورهای اصلی هر سه شاتلی که قرار است به معرض دید عموم گذاشته شوند نیز برداشته خواهد شد. 14 موتور اصلی -شامل سه موتور هر کدام از فضاپیماهای آتلانتیس، دیسکاوری و ایندیور، به همراه پنج موتور یدکی- برای استفاده مجدد در فضاپیماهای آینده کنار گذاشته خواهد شد. به جای آنها جایگزین‌هایی با استفاده از قطعات یدکی ساخته و در اختیار موزه‌ها قرار خواهد گرفت.
استیلسون می‌گوید: «قطعات پروازی واقعی بر روی شاتل‌ها باقی خواهد ماند. ما فقط دل و روده آنها را بیرون می‌کشیم. ما تلاش می‌کنیم تا آنجا که ممکن است آنها را شبیه نمونه‌های پروازی حفظ کنیم. برنامه ما این است که آنها را به نحوی آماده کنیم که گویی همین الان از فضا برگشته‌اند.» این گفته بدان معناست که هیچ رنگ‌آمیزی مجددی انجام نخواهد شد. اگرچه احتمالا قطعات کاشی‌های حرارتی که در حین فرود شاتل از آن جدا شده‌اند، با قطعات یدکی جایگزین خواهند شد.
اگر شما بخواهید قطعاتی را برای مدرسه یا موزه شخصی خود تهیه کنید، کافی است که تقاضانامه مربوطه را پر کنید. در تاریخ اکتبر 2009 / مهرماه 1388، ناسا وب‌سایتی را برای پاکسازی انبارهای خود راه‌اندازی کرد و 24 هزار قطعه را در معرض فروش قرار داد. البته مسولان ناسا قول دادند که 3000 قطعه را به مدارس و موزه‌های محلی ایالت متحده هدیه بدهد، و 700 قطعه را نیز به صورت امانت در اختیار موسسات مختلف قرار دهد. در خصوص این قطعات آنها تنها هزینه حمل را دریافت می‌کنند که کمتر از 24 دلار است.
شروز می‌گوید: «اندازه این قطعات بسیار متفاوت است و از یک پاکت غذای فریز شده تا اجسامی به بزرگی یک شبیه‌ساز پرواز را شامل می‌شود. تعداد قطعات موجود بسیار بیشتر از تقاضاها بوده است.»
اما زمانی‌که قطعات فروخته شده (یا نسخه‌های جعلی هوشمندانه) برای فروش روی اینترنت قرار بگیرند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ به گفته شروز این اتفاق هم اکنون نیز رخ داده است. اخیرا نمونه نمایشی شاتل اینترپرایز برای چند روز بر روی سایتeBay قرار گرفته بود، تا اینکه مسولان ارشد ناسا آنها را مجبور کردند این آگهی را بردارند. یک لباس فضایی مربوط به دوره ماموریت فضاپیمای مرکوری که توسط یک نظافتچی به سرقت رفته بود و برای مدت‌ها در یک گاراژ نگهداری می‌شد نیز اخیرا به فروش گذاشته شده است.
به گفته شروز، ناسا از چنین چیزهایی چشم‌پوشی نمی‌کند. وی می‌گوید: «وقتی ما چنین اتفاقاتی را می‌بینیم، واکنش نشان می‌دهیم.» صرف نظر از مسائل گوناگون، ارسال عمده قطعات شاتل به خارج از ایالات متحده به دلایل امنیتی غیرقانونی است. مسولیت حفظ اسرار مهندسی شاتل نیز پس از بازنشستگی آنها به مدیران موزه‌ها واگذار خواهد شد.
استیلسون می‌گوید: «من امیدوارم هر سه محل بازدید از شاتل‌ها تنها به جنبه‌های تکنیکی این فضاپیماها تکیه نکنند، بلکه تلاش کنند تا روح گروهی را که در ماموریت‌های شاتل‌ها و نگهداری از آنها مشارکت داشته‌اند به تصویر بکشند.»

به نقل از خبرآنلاین

کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد

دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی

سه شنبه 10 بهمن 1391 4:22 PM