شبهای سرد فرصت مناسبی است برای جستجوی پدیده‌های جوی که در اثر شکل‌گیری بلورهای متنوع یخ در ارتفاعات بالای جو پدید میآیند؛ بخصوص وقتی که ابرهای رقیق و مرتفع سیروس از مقابل ماه (یا خورشید) عبور کنند.
اغلب مردم هاله 22 درجه دور ماه را دیده‌اند، حلقه‌ای سفیدرنگ به دور ماه که قطر آن 22 درجه است و در شعاع آن میتوان 22 قرص ماه بدر را جای داد (قطر ماه بدر نیم درجه است). اما هارالد ادنس، منجم آماتور اهل نیومکزیکو در شب 21 دسامبر / 1 دی چشم‌اندازی بینظیر را مشاهده میکرد. او علاوه بر هاله 22 درجه به دور ماه (حلقه بزرگتر)، هاله دیگری به قطر 9 درجه را نیز میدید (حلقه کوچکتر). این حلقه نورانی را بازتاب پرتوهای سفیدرنگ ماه از سطح بلورهای هرمی‌شکل یخ ایجاد میکنند، درحالی‌که هاله 22 درجه ناشی از بازتاب نور از سطح بلورهای ششوجهی یخ (درست به شکل مداد های شش ضلعی بسیار دراز) ایجاد میکنند.
توجه داشته باشید که دایره سفیدرنگ مرکز تصویر خود ماه نیست، بلکه به خاطر نوردهی بلندمدت (15 ثانیه) به منظور ثبت هرچه بهتر نور ستارگان، منطقه نزدیک ماه دچار نوردهی بیش از حد شده و این دایره سید بزرگ را ایجاد کردهاند. ماه درواقع حدود یک‌چهارم خوشه پروین (خوشه متراکمی از ستارگان که بالاتر از هاله دیده میشود) بزرگی دارد.
