مهر- کاوشگر فضایی ویجر 1 که 35 سال در سفر است، 17 میلیارد کیلومتر از زمین دور شده و از این نقطه تصاویری را از سیاره آبی رنگ زمین ارسال کرده است.
تصویری که در آن زمین را در میان شعاعهای رنگی نور به عنوان یک نقطه کوچک نشان می دهد، نمایی که سیاره زمین از فاصله 17 میلیارد کیلومتری به چشم می رسد.
این جدیدترین تصویر وویجر است که توسط ناسا منتشر شده و زمین را به عنوان یک نقطه در منظومه شمسی نشان می دهد
این تصویر که توسط وویجر 1 گرفته شده نشان دهنده یک دود آتشفشانی روی "یو" یکی از ماه های سیاره مشتری است
وویجر 1 و وویجر 2 به عنوان نسخیتن فضاپیماهای انسان در سال 1977 به فضا پرتاب شدند تا سیاره های دورتر را چون مشتری، زحل ، ارانوس و نپتون را بررسی کنند. براساس تخمینهای دانشمندان باطریهای این فضاپیما برای ادامه فعالیت آن تا سال 2020 نیز در شرایط مناسبی قرار دارد
درحال حاضر وویجر 1 به مرز نهایی منظومه شمسی رسیده و از فضای بین سیاره ای عبور می کند.
این کاوشگر همچنین تصاویر شگفت انگیزی از " یو" ماه مشتری گرفته که نشاندهنده یک دود آتشفشانی روی سطح آن است.
ماه گذشته، اطلاعات وویجر نشان می داد که این فضاپیما دو تغییر مهم را هنگام عبور از دورترین نقطه منظومه شمسی پشت سرگذاشته است. این نقطه دورترین فاصله ای است که تاکنون یک جسم انسان ساز به آن سفر کرده است
28 ژوئیه اطلاعات دریافت شده از وویجر که 16 کیلومتر در ثانیه حرکت می کند، نشان داد که یک ضربه 5 درصدی از پرتوهای کیهانی با انرژی بالا در جریان است، به این معنا که وویجر از heliosheath یا غلاف خورشیدی که از ذرات باردار خورشید تشکیل شده، درحال عبور است.
طی یک سال گذشته وویجر 1 با استفاده از ابزارهای خود یک منطقه جدید را بررسی کرده است، به نظر می رسد که این منطقه استوای کیهانی باشد که بادهای خورشیدی با سرعت 1.6 میلیون کیلومتر در ساعت می وزد
وویجر درحال حاضر نخستین رد از بادهای بین ستاره ای را تجربه می کند، علائمی که نشان می دهد این فضاپیما در حاشیه منظومه شمسی قرار گرفته است
سومین عاملی که نشان می دهد وویجر درحال ترک منظومه شمسی است، جهت میدان مغناطیسی است که درحال حاضر ناسا روی آن تحقیق می کند.
وقتی همه این علائم عبور کرد، ناسا می تواند تصدیق کند که وویجر در آخرین مرز منظومه شمسی قرار گرفته است و انتظار می رود که آنها در ماه جاری یک گزارش مقدماتی درباره میدانهای مغناطیسی ارائه کنند.
ادوارد استون دانشمند این پروژه اظهار داشت: بی تردید ما در یک منطقه جدید در حاشیه منظومه شمسی قرار داریم، منطقه ای که بسیاری چیزها در آن به سرعت تغییر می کند، اما درحال حاضر نمی توانیم بگوئیم که وویجر 1 وارد فضای بین ستاره ای شده است.
وویجر 1 و وویجر 2 در سال 1997 برای بررسی سیاره هایی چون مشتری، زحل، اورانوس و نپتون به فضا پرتاب شدند
