به گزارش مهر، اين خوشه کهکشاني با نام SPT-CL J0546-5345 به اندازه اي از زمين دور است که درخشش آن پس از هفت ميليارد سال به سياره زمين مي رسد.
اخترشناسان از اين رو مجذوب چنين ساختارهاي کيهاني غول پيکري هستند که اين ساختارها مي توانند آنچه در جرمگين ترين بخش هاي جهان رخ مي دهد را نمايان کنند. کيهان شناسان کنجکاو در جستجوي اطلاعاتي هستند که به آنها کمک کند چگونگي متولد شدن جهان هستي را دريابند و نقش انرژي تاريک را در روند سرعت گرفتن رشد جهان درک کنند. همچنين چنين اطلاعاتي مي تواند به اخترشناسان در درک نحوه شکل گيري کهکشان ها نيز کمک کند.
از اين رو زماني که گروهي از محققان در حال بررسي محتوي و ابعاد SPT-CL J0546-5345 هستند، ديگر محققان هنوز در حال شکار به سر مي برند ، به ويژه از زماني که کاربردي بودن تکنيک جديدي که خوشه کهکشاني «اوبر» را کشف کرده ، به اثبات رسيده است.
کشف SPT-CL J0546-5345 و تاييد آن به عنوان يکي از بزرگترين خوشه هاي کهکشاني که تا به حال در فاصله هفت ميليارد سال نوري کشف شده ، نشان مي دهد شيوه هاي جديد اکتشافي ، از قبيل تلسکوپ هاي جديد پرتو ايکس يا پرتو فروسرخ ، کاملا موفقيت آميز عمل مي کنند.
به گفته اخترشناسان ، خوشه هاي بسيار عظيم، به شدت کميابند از اين رو براي يافتن آنها بايد بخش بزرگي از آسمان را مورد جستجو قرار داد. ابعاد خوشه ها با درک چگونگي شکل گيري آنها در ارتباطند و از اين رو يافتن بزرگترين خوشه ها مي تواند در درک نهايت چنين ارتباطي بسيار تاثير گذار باشد. از سويي ديگر تعداد و ابعاد ابرخوشه هاي کهکشاني در شفاف سازي درک نظري از چگونگي شکل گيري جهان نيز نقش خواهد داشت.
