مقالات روانشناسی

به منظور بررسي رابطه سبکهاي روياروگري با سازگاري زناشويي در فرزندان شاهد متاهل و همسران ايشان 211 نفر از فرزندان شاهد متاهل و 211 نفر همسرانشان (در مجموع 422 نفر) که در تهران ساکن بودند، به طور تصادفي انتخاب گرديده، با استفاده از پرسشنامه سبکهاي روياروگري کارور و همکاران (1989) و مقياس سازگاري دو نفره (زناشويي) اسپانير (1976) در طرح مطالعه مقطعي مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي بررسي داده ها از روش ضريب همبستگي پيرسن، تحليل رگرسيون خطي دو متغيره و چند متغيره استفاده شد. نتايج حاصل از تحليل يافته ها نشان داد که بين سبکهاي روياروگري با سازگاري زناشويي رابطه وجود دارد و بر اساس نتايج رگرسيون چند متغيره به شيوه گام به گام مي توان سبکهاي روياروگري را به عنوان متغير پيش بين براي سازگاري زناشويي در سطح زن و مرد تلقي نمود.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

مطالعه حاضر به بررسي نقش حمايت اجتماعي بر اساس تنهايي، سلامت عمومي و رضايتمندي از زندگي در بين سالمندان مي پردازد. علاوه بر آن با توجه به تفکيکي که در پيشينه پژوهشي نسبت به انواع حمايت اجتماعي، در دو شکل حمايت عاطفي و حمايت ابزاري شده است، تاثير اين دو نوع حمايت اجتماعي بر زنان و مردان سالمند نيز بررسي مي شود. براي اجراي اين مطالعه 200 نفر از سالمندان شهر شهرکرد (افراد بالاتر از 60 سال)، بطور تصادفي انتخاب و با توجه به هدف و فرضيات ارائه شده مورد آزمون قرار گرفتند. آزمونها عبارت بودند از: مقياس رضايتمندي از زندگي از دينر و پاوت و پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ و ويليامز، الگوي ايتاردورک. نتايج به دست آمده که با استفاده از آزمون ضريب همبستگي پيرسن و رگرسيون چندگانه نشان داد، اولا حمايت اجتماعي تاثير معني داري بر احساس تنهايي، سلامت عمومي و رضايتمندي سالمندان از زندگي دارد. ثانيا حمايت عاطفي نقش با اهميت تري نسبت به حمايت ابزاري داشته و به ويژه نقش حمايت عاطفي بر احساس تنهايي، سلامت عمومي و رضايتمندي از زندگي به طور معني داري بيش از حمايت ابزاري بر زنان سالمند موثر است.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش به مقايسه عوامل تنيدگي زا و شيوه هاي مقابله اي در دانش آموزان پر تنش و کم تنش پرداخته است. سوالات و فرضيات مطرح شده به ارزيابي ميزان تنش و نقش جنس در عوامل تنيدگي زا و شيوه هاي مقابله اي مي پردازد. نمونه مورد بررسي شامل 124 آزمودني مي باشد که 62 پسر پرتنش و کم تنش و 62 دختر پرتنش و کم تنش را در بر مي گيرد. ابزارهاي مورد استفاده پرسشنامه DASS براي سنجش ميزان تنش، مقياس رويدادهاي زندگي نوجوانان و پرسشنامه روش رويارويي مي باشند. روش تحقيق، از نوع علي – مقايسه اي است. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t براي ميانگينهاي مستقل و آزمون t هتلينک استفاده شد. نتايج بدست آمده بيانگر اين است که عوامل تنيدگي زا در دو گروه پرتنش و کم تنش تفاوت دارد. نقش جنس در نوع عوامل تنيدگي زا تاثير ندارد. شيوه هاي مقابله اي در دو گروه پرتنش و کم تنش متفاوت است و نقش جنس در انتخاب شيوه هاي مقابله اي تاثير دارد.

 نسخه قابل چاپ

پژوهش حاضر به بررسي تاثير ارائه خدمات مشاوره اي در تغيير گرايش به مولفه هاي نظام ارزشي يعني ارزش هاي نو و سنتي در گروههاي بزهکاران پرداخته است. در اين پژوهش 120 نفر از بزهکاران مستقر در بازداشتگاه اصفهان به صورت تصادفي انتخاب شدند. 90 نفر اين افراد شامل 3 گروه آزمايشي (سارقين، معتادين و منحرفين جنسي) بودند و 30 نفر در گروه گواه به نسبت مساوي از بين کل افراد، به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از آن به عنوان پيش آزمون «فهرست افتراقي ارزشهاي پرينس» و «معيار ارزشهاي راکيچ» را تکميل کردند. سپس بمدت 3 ماه، هفته اي يک جلسه از خدمات مشاوره اي فردي و گروهي بهره مند شدند. پس از پايان 3 ماه، آزمودنيها مجددا به صورت گروهي توسط آزمون پرينس و راکيچ ارزيابي شدند. نتايج حاکي از آن بود که ميانگين تفاوتهاي پيش آزمون و پس آزمون در گروههاي آزمايشي بنحو چشمگيري از گروه گواه بالاتر است. اين امر تاکيدکننده اين مطلب است که ارائه خدمات مشاوره اي در تغيير نظام ارزشي دختران بزهکار (سارق، معتاد و منحرفين جنسي) تاثير داشته است. در مجموع يافته هاي پژوهش چشم انداز جديدي در زمينه به کارگيري اقدامات خاص در برنامه هاي بازپروري جوانان بزهکار و همچنين تدبير برنامه هايي را براي جلوگيري از بزهکاري جوانان نويد مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

يکي از اصلي ترين پرسشهاي پژوهشگراني که در زمينه پيامدهاي بازيهاي رايانه اي به مطالعه پرداخته اند، تاثير اين بازيها در قلمرو رفتار اجتماعي است. به سخن ديگر، اين مطلب که ارتباط فرد با دنياي بازيهاي رايانه اي، ارتباطهاي انساني او را متاثر مي سازد، ترديدهاي فراواني را در استفاده از اين بازيها به ميان مي آورد. گر چه بعضي بيان داشته اند که بازيهاي رايانه اي موجب انزواي اجتماعي نمي گردد، ولي تحقيقات ديگر حاکي از آنند که اين بازيها نه تنها سبب انزوا و کناره گيري اجتماعي، کاهش ارتباط اجتماعي و مردم آميزي مي شوند، بلکه ميزان نوع دوستي را کاهش داده و ارزشهاي مبتني بر همکاري و همياري را بي رنگ مي سازند. در اين راستا پژوهش حاضر به بررسي تاثير بازيهاي رايانه اي – ويدئويي بر مهارتهاي اجتماعي نوجوانان پرداخته است. به اين منظور 258 دانش آموز پسر مقطع اول دبيرستان انتخاب شدند که ضمن پاسخ به پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات جمعيت شناختي، پرسشنامه مهارتهاي اجتماعي را نيز تکميل کردند. اطلاعات گردآوري شده با استفاده از روش تحليل رگرسيون چند متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي اين پژوهش حاکي از آنند که گر چه تجربه بازي با مهارتهاي اجتماعي رابطه اي معکوس دارد، يعني هر چه بازي بيشتر باشد، مهارتهاي اجتماعي کمتر است؛ اما اين رابطه معنادار نبوده و در عوض وجود رابطه معنادار بر دو محور محل بازي و حضور ديگران در محل بازي متمرکز بوده است. به طوري که انتخاب منزل به عنوان محل بازي و يا ترجيح تنها بودن در محل بازي با مهارتهاي اجتماعي رابطه اي معکوس و معنادار دارد. در مجموع با استناد به يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت که مبادرت به اين بازيها مي تواند تاثير معناداري در الگوي تعاملات بين فردي و در نتيجه مهارتهاي اجتماعي برجاي گذارد.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش به منظور بررسي تاثير آموزش شناختي بر مسند مهارگذاري، انگيزش پيشرفت و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان شاهد شاغل به تحصيل در مقطع متوسطه (سال تحصيلي 1380-1379) در شاهين شهر (شهرستان برخوار و ميمه اصفهان) انجام گرديد. نمونه مورد مطالعه شامل 100 دانش آموز شاهد (50 پسر و 50 دختر) بود که به صورت تصادفي انتخاب و در گروههاي آزمايشي و گواه جايگزين گرديدند. ابزارهاي مورد استفاده شامل سه پرسشنامه جمعيت شناختي، مسند مهارگذاري راتر و انگيزه پيشرفت هرمنس و يک برنامه آموزش شناختي بود. در اين پژوهش از طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه گواه استفاده گرديد. بنابراين، با توجه به طرح مذکور ابتدا پرسشنامه هاي جمعيت شناختي، مسند مهارگذاري و انگيزه پيشرفت به عنوان پيش آزمون بر روي کليه آزمودنيها اجرا گرديد. پس از آن برنامه آموزش شناختي بر روي گروه آزمايشي اجرا گرديد، در حاليکه گروه گواه هيچ گونه آموزشي را دريافت نکردند. پس از اتمام جلسات آموزشي پرسشنامه هاي مسند مهارگذاري و انگيزه پيشرفت به عنوان پس آزمون بر روي کليه آزمودنيها اجرا گرديد. همچنين از ميانگين نيمسالهاي اول و دوم تحصيلي به عنوان شاخص پيشرفت تحصيلي آزمودنيها در مرحله پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتايج بدست آمده نشان داد که آموزش شناختي تاثير معني داري بر افزايش درجات مسند مهارگذاري دروني (F=81.03, P<0.01) و افزايش نمرات انگيزه پيشرفت (F=370.37, P<0.01) داشته است. همچنين اين نتايج بيانگر اين بود که آموزش شناختي بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان تاثير معني دار نداشته است (F=2.09, P<0.01).

 نسخه قابل چاپ

اهداف پژوهش حاضر عبارتند از: 1- بررسي ميزان شيوع درد در طول عمر (شيوع عمرانه)، 2- بررسي ميزان شيوع درد طي يک دوره زماني 6 ماهه قبل از شروع مطالعه، 3- بررسي ميزان شيوع درد مزمن مستمر و 4- فراهم آوردن اطلاعات تفصيلي درباره برخي از ابعاد درد مزمن در جمعيت مورد مطالعه دو شهر کوچک قروه و ايلام. براي دستيابي به اين اهداف، 512 نفر (298 مرد و 214 زن) از اهالي اين دو شهر مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج بدست آمده نشان داده است که 72 درصد (370 نفر) از افراد مورد مطالعه دست کم يکبار در طول عمر خود دردي را تجربه کرده اند که يا به دليل درد مذکور به پزشک مراجعه نموده اند و يا براي رهايي از آن دارو مصرف کرده اند. علاوه بر اين، 26 درصد (133 نفر) از افراد مورد مطالعه در طول 6 ماه گذشته دردي را تجربه کرده اند که دست کم يک روز و يا بيشتر طول کشيده است. ميانگين سن اين گروه از افراد 33.02 سال (سال 11.90= انحراف معيار) و ميانگين مدت استمرار درد آنها 21.07 ماه (ماه 36.6= انحراف معيار) گزارش شده است. از مجموع 133 نفر که در طول 6 ماه گذشته درد را تجربه کرده اند، 87 درصد به دليل درد به پزشک مراجعه کرده اند، 14 درصد به دليل درد دست کم يک بار تحت عمل جراحي قرار گرفته اند و 68 درصد از آنها به منظور رهايي از درد و يا تسکين آن دارو مصرف کرده اند. از مجموع 133 نفري که در طول 6 ماه قبل از انجام پژوهشي درد را تجربه کرده بودند، 46 نفر (يا 9 درصد کل نمونه مورد مطالعه) گزارش کردند که درد آنها در طول اين مدت بطور مستمر ادامه داشته است. بنابراين، ميزان شيوع درد مزمن مستمر در جمعيت مورد مطالعه 9 درصد بوده است. مقايسه دو گروه مبتلا به درد (133 نفر) و بدون درد (379 نفر) در 8 شاخص مربوط به سلامت عمومي (درد بدني، سلامت عمومي، سلامت رواني، عملکرد جسماني، ايفاي نقش جسماني، ايفاي نقش هيجاني، عملکرد اجتماعي و سرزندگي) نشان داد که وضعيت افراد داراي درد در کليه شاخص هاي مربوط به سلامت به نحو معني داري پايين تر از وضعيت سلامت افراد گروه بدون درد است. بخشي از يافته هاي پژوهش حاضر، با نتايج پژوهش هاي انجام شده در کشورهاي غربي داراي هماهنگي است.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش به بررسي اثر بخشي آموزش گروهي مهار خشم به شيوه عقلاني، رفتاري، عاطفي، بر کاهش پرخاشگري دانش آموزان پسر دبيرستاني شهر اصفهان مي پردازد. براي انجام پژوهش 24 دانش آموز که در آزمون پرخاشگري نمره بالايي آورده بودند به صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش (12 نفر) و گواه (12 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش ده جلسه آموزش گروهي مهار خشم به شيوه عقلاني، رفتاري، عاطفي، را دريافت کردند و پس از اتمام جلسات گروه، پس آزمون و بعد از يک ماه آزمون پيگيري اجرا شد. فرضيه هاي تحقيق عبارت بودند از: 1- آموزش گروهي مهار خشم به شيوه عقلاني، رفتاري، عاطفي رفتار پرخاشگرانه دانش آموزان را کاهش مي دهد. 2- بين خصوصيات جمعيت شناختي دانش آموزان و ميزان پرخاشگري آنها رابطه وجود دارد. براي آزمون فرضيه ها از آزمون t و تحليل واريانس چند متغيري استفاده شد. نتايج حاصل از تحقيق نشان داد که آموزش گروهي مهار خشم رفتار پرخاشگري دانش آموزان را کاهش داده است (P<0.005, t=3.34) همچنين بين خصوصيات جمعيت شناختي دانش آموزان و ميزان پرخاشگري رابطه معناداري مشاهده نگرديد.

 نسخه قابل چاپ

اين مطالعه، پژوهشي از نوع کارآزمايي باليني است که با هدف بررسي تاثير مدل مشاوره مراقبت پيگير بر کيفيت زندگي مددجويان مبتلا به اختلال عروق کرونر در شهر تهران اجرا گرديد. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش پرسشنامه جمعيت شناختي و فرم کوتاه پرسشنامه کيفيت زندگي مي باشد. اين پرسشنامه در دو مرحله قبل و بعد از مداخله در دو گروه مورد استفاده و تجزيه تحليل واقع شد. بر اساس برآورد انجام شده تعداد نمونه هاي مورد مطالعه هفتاد نفر در نظر گرفته شد که با روش تخصيص تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند. سپس الگوي مشاوره مراقبت مداوم در گروه آزمايش در طول شش ماه به کار گرفته شد و گروه گواه طبق روند جاري مورد بررسي قرار گرفت. عليرغم عدم تفاوت معنادار در خصوص کيفيت زندگي قبل از مداخله در دو گروه، يافته هاي بدست آمده نشان مي دهد که ميانگين امتياز مربوط به ابعاد روان شناختي کيفيت زندگي قبل از مطالعه در نمونه هاي گروه آزمايش 41 و در گروه گواه 39 بوده است که اين ميزان پس از مداخله در نمونه هاي آزمايش به 50.7 افزايش و در گروه گواه به 36 کاهش يافته است. ميانگين ابعاد جسماني کيفيت زندگي قبل از مداخله در نمونه هاي گروه گواه 42 و در گروه آزمايش 43 بوده که اين ميزان پس از به کارگيري الگو در گروه گواه به 39.7 کاهش و در گروه آزمايش به 6.01 افزايش يافته است. همچنين امتياز کيفيت کل زندگي قبل از مداخله در گروه گواه 40.5 و در گروه آزمايش 42 بوده است و پس از مداخله اين امتياز در گروه گواه به 37.9 کاهش و در گروه آزمايش به 55.4 افزايش يافته است. آزمون آماري t مستقل نشان دهنده تفاوت معني دار آماري (P<0.05) در ابعاد مختلف کيفيت زندگي در دو گروه مي باشد که حاکي از تاثير مثبت الگوي مشاوره مراقبت مداوم مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثير آموزش راهبردهاي فراشناختي بر درک مطلب دانش آموزان، برنامه اي جهت آموزش فراشناخت تهيه شد. ويژگي بارز برنامه مذکور تاکيد بر آگاهي از فرايند يادگيري است که به دانش آموزان امکان مي دهد تا فرايندهاي يادگيري خود را شناسايي، هدف گذاري، هدايت و نظارت کنند. نمونه انتخاب شده از بين پسران دانش آموز پايه اول دبيرستان منطقه 11 تهران بودند، پس از انتخاب سه گروه آزمودني که هر کدام از آنها 30 نفر بودند، گروه آزمايشي به مدت 500 دقيقه از آموزش فراشناختي برخوردار شدند. دو گروه ديگر به عنوان گروههاي گواه محسوب مي شدند. براي سنجش درک مطلب آزمودني ها دو نوع آزمون پيش آزمون و پس آزمون که هر کدام داراي 3 بخش (زيست شناسي، ادبيات، اصلاح اشتباهات متن) بود تهيه شد، پيش آزمون و پس آزمون نيز داراي سطح دشواري يکساني بودند. نمرات حاصل از اجراي پيش آزمون و پس آزمون درک مطلب در سه گروه با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر نشان داد که اثر گروه و آزمون معنادار است. ميانگين نمرات گروه آزمايشي در پس آزمون نسبت به پيش آزمون افزايش قابل توجهي داشته است. حال آنکه ميانگين نمرات پس آزمون و پيش آزمون دو گروه گواه تفاوت قابل توجهي نداشته است و حتي اندکي کاهش نشان مي دهد. تفاوت قابل توجه پيش آزمون و پس آزمون گروه آزمايشي نشان مي دهد که آموزش راهبردهاي فراشناختي باعث بهبود عملکرد درک مطلب دانش آموزان مي گردد.

 نسخه قابل چاپ