پاسخ به:مقالات روانشناسی
6 : مجله روانشناسي زمستان 1382; 7(4 (پياپي 28)):398-421. |
|
تحليل ماهيت هوش در دوره سالمندي و رابطه آن با سالمندي موفق |
|
معتمدي شملزاري عبداله,اژه اي جواد |
|
|
در سالهاي اخير با افزايش رشد جمعيت سالمندي و همچنين افزايش اميد به زندگي، نگرش نسبت به سالمندي متحول شده است. طرح الگويي تحت عنوان سالمندي موفق ضمن آنكه حاكي از تغيير در نگرش نسبت به سالمندي است، تلاشي در جهت افزايش كيفيت سالمندي محسوب مي شود. از جمله تصورات رايجي كه درباره سالمندي متداول بوده است، كاهش عملكردهاي شناختي در دوره سالمندي است. اعتقاد به كاهش عملكردهاي شناختي در دوره سالمندي كه گاهي همراه با شواهدي از يافته هاي علمي مطرح شده و گاهي نيز مورد نقد و بررسي قرار گرفته است، طي سالهاي اخير استقراري نسبي يافته است. هدف اين تحقيق، تحليل ماهيت هوش در دوره سالمندي و بررسي نقش هوش در سالمندي موفق بوده است. جامعه آماري، سالمندان 60 ساله و بالاتر شهر شهركرد بودند. نمونه گيري تحقيق طي دو مرحله انجام شد؛ در مرحله نخست، 200 سالمند به روش خوشه اي تصادفي از مناطق مختلف شهر انتخاب و سالمندان موفق و غيرموفق از بين آنها شناسايي شدند. در مرحله بعد عملكرد هوشي 60 نفر از سالمنداني كه جزء دو گروه سالمندان موفق و غير موفق بودند، با استفاده از آزمون كتل اندازه گيري شد. تحليل داده ها با روشهاي مختلف آماري همچون آزمون t، ازمون F به همراه آزمون تعقيبي توكي و رگرسيون چند گانه انجام شد. نتايج نشان داد كه عملكرد هوشي سالمندان در گروههاي سني مختلف، تفاوت معني داري با يكديگر ندارد و اين مي تواند بدان معنا باشد كه عملكرد هوشي سالمندان پس از 60 سالگي لزوماً كاهش نمي يابد. همچنين تحليل اطلاعات با استفاده از رگرسيون چندگانه نشاند داد، عملكرد هوشي سالمندان موفق به طور معني داري بهتر از سالمندان غير موفق بوده است. |
|
كليد واژه: پيري، سالمندي، سالمندي موفق، هوش، هوش سيال، هوش متبلور. |
|
 |
نسخه قابل چاپ
|
سه شنبه 19 اردیبهشت 1391 11:00 AM
تشکرات از این پست