مقالات روانشناسی

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

هدف از اجراي اين تحقيق، بررسي نقش واسطه اي و تعديل کننده خلق کودک در رابطه بين ارزيابي کودک از ايمني هيجاني در خانواده با نشانه هاي مشکلات عاطفي – رفتاري و سلامت جسمي و رواني – اجتماعي کودک است. براي اين منظور، يک گروه نمونه (413 نفر) از جامعه دانش آموزان پايه پنجم ابتدايي شهر تهران شامل 220 دختر و 193 پسر، با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبتي انتخاب شدند. مادران به پرسشنامه خلق نوجواني اوليه و سلامت کودک-فرم 28 سوالي والدين- و مادران و معلمان به پرسشنامه توانايي ها و مشکلات کودک پاسخ دادند. دانش آموزان نيز به مقياس ايمني در سيستم خانواده پاسخ دادند. يافته ها نشانگر نقش پيش بيني کننده ايمني هيجاني خانواده در کاهش مشکلات عاطفي- رفتاري و نقش پيش بيني کننده ايمني هيجاني خانواده در کاهش مشکلات عاطفي- رفتاري و نقش پيش بيني کننده مقابله هيجان مدار کودک به ناايمني و همچنين خلق کودک در پيش بيني نشانه هاي آسيب شناختي و سلامت کودک است. علاوه بر اين، نقش واسطه اي خلق منفي کودک در رابطه بين مقابله هيجان مدار با سلامت جسمي کودک و همچنين در رابطه بين ايمني هيجاني با نشانه اي آسيب شناختي کودک تاييد شد. هيچگونه حمايتي براي نقش تعديل کننده خلق کودک در اين تحقيق بدست نيامد. نتايج اين پژوهش در قالب نظريه هاي خلق و الگوهاي مرببوط به رابطه خلق با سازگاري، نظريه ايمني هيجاني و رويکرد سيستمي به عوامل خطر و محافظ در آسيب شناسي تحولي، نشان مي دهند که خلق منفي کودک مي تواند به عنوان يک عامل خطر فردي اثر محافظ ايمني هيجاني بر نشانه هاي آسيب شناختي کودک را خنثي کند. همچنين، مقابله هيجان مدار کودک با ناايمني در خانواده (به دو صورت مشغله ذهني و کناره گيري)، در کودکاني که واجد خلق منفي هستند مي تواند منجر به کاهش سلامت جسمي کودک شود.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش بررسي تاثير افشاي هيجاني نوشتاري بر افسردگي و ظرفيت حافظه فعال دانشجويان با علايم افسردگي بالا بود. نمونه مورد بررسي 33 (29 دختر و 4 پسر) دانشجوي دانشگاه تربيت معلم تهران پرديس کرج- بودند که با شيوه غربالگري انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل جايگزين شدند. به منظور اندازه گيري افسردگي آزمودني ها از سياهه افسردگي بک (BDI) (بک، 1961) و مصاحبه باليني، و براي ارزيابي ظرفيت حافظه فعال از نمايه حافظه فعال (WMI) (وکسلر، 1997) بهره گرفته شد. در تجزيه و تحليل داده ها، از تحليل کوواريانس چند متغيري استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش نشان داد که افشاي هيجاني نوشتاري ميزان علايم افسردگي را کاهش داده و ظرفيت حافظه فعال را در دانشجويان با علايم افسردگي بالا افزايش مي دهد، همچنين نتايج حاکي از اين است که افشاي هيجاني علي رغم پيامدهاي منفي بلافاصله پس از افشا، در هفته هاي بعدي موجب کاهش علايم منفي مي شود. و در نهايت اين که افشاي هيجاني نوشتاري را مي توان به عنوان يکي از روشهاي ساده، سازنده، کم هزينه و موثر در رويارويي و مقابله با وقايع منفي زندگي دانست.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش، مقايسه ميزان اثر بخشي مواجه سازي و جلوگيري از پاسخ و فلوکسيتن در بيماران وسواسي – اجباري است. آزمودني هاي پژوهش را 45 بيمار وسواسي – اجباري که به صورت جايگزيني تصادفي در سه گروه مواجه سازي و جلوگيري از پاسخ، فلوکسيتن و ليست انتظار جاي داده شده بودند، تشکيل مي دادند. آزمودنيهاي سه گروه در متغيرهاي سن، جنس سطح تحصيلات و وضعيت تاهل همتاسازي شدند. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه هاي وسواسي-اجباري مادزلي، افسردگي و اضطراب بک استفاده شد نمرات به دست آمده از ارزيابيها در سه مرحله (پيش آزمون، پس آزمون و دو ماه بعد از پس آزمون) به کمک آزمونهاي آماري تحليل واريانس چند متغيره يک راهه و آزمون تعقيبي T توکي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد که در کاهش علايم وسواسي، مواجه سازي و جلوگيري از پاسخ فقط در بلند مدت اثر درماني بيشتري نسبت به فلوکسيتن دارد (P<0.05). همچنين مواجه سازي و جلوگيري از پاسخ در هر دو دوره کوتاه مدت و بلند مدت تفاوت معني داري با گروه ليست انتظار دارد (P<0.01)، اما فلوکسيتن فقط در کوتاه مدت تفاوت معني داري با گروه ليست انتظار دارد (p<0.05). در کاهش علايم افسردگي بيماران وسواسي- اجباري هم فلوکسيتن اثر درماني بيشتري نسبت به مواجه سازي و جلوگيري از پاسخ در کوتاه مدت (P<0.01) و بلند مدت 0.05 دارد. همچنين اين تفاوت بين فلوکسيتن و گروه ليست انتظار در کوتاه مدت و بلند مدت معني دار است (P<0.01). در کاهش علايم اضطراب بيماران وسواسي- اجباري هم بين هيچ کدام از گروهها تفاوت معني داري وجود ندارد.

 نسخه قابل چاپ

طرحواره ها در احساسي که ما از خودمان داريم نقش محوري دارند، آنها دانش ما را در مورد خودمان و جهان شکل مي دهند به نحوي که وقايع زندگي را بر اساس اين باورها پيش بيني مي کنيم (يانگ و کلسکو، 1994). در اين پژوهش نگرش به ازدواج دو گروه افرادي که در همسر گزيني به فرايند تداوم طرحواره گرايش دارند و آنها که به جبران طرحواره گرايش دارند مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته است. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع هميستگي است. نمونه مورد مطالعه از ميان دانشجويان دانشگاه فردوسي مشهد به روش نمونه گيري طبقه اي نسبتي انتخاب شدند که شامل 191 زن و 116 مردمي باشند.
شرکت کنندگان به پرسشنامه طرحواره هاي يانگ (SQ-SF) و پرسشنامه محقق ساخته همسر گزيني (MSI) پاسخ دادند. نتايج پژوهش حاضر نشان داد تفاوت معناداري در نگرش به ازدواج در افرادي که به فرايند جبران طرحواره گرايش دارند در مقايسه با آنها که به فرايند تداوم طرحواره متمايل هستند وجود دارد. اين تفاوت در خصوص طرحواره هاي رهاشدگي، شکست، وابستگي، خودتحول نيافته، ايثار و اطاعت تاييد شد.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش به بررسي ويژگيهاي روانسنجي و هنجاريابي نسخه فارسي مقياس مشکلات رفتاري ايشنباخ (YSR)- فرم خود گزارشگري 11-18 سال کودک و نوجوان- روي دانش آموزان مقطع متوسطه استان کرمانشاه (388 دختر و 398 پسر) پرداخته است.
يافته ها نشان داد که همساني دروني، اعتبار بازآزمايي، روايي ملاکي همگراي و روايي سازه اين مقياس بر روي دانش آموزان مقطع متوسطه استان کرمانشاه رضايت بخش بود. عوامل به دست آمده از تحليل عاملي شبيه عوامل مطالعه اصلي بود و به ترتيب با عناوين گوشه- گيري/ افسردگي/ اضطراب، مشکلات اجتماعي، مشکلات تفکر، مشکلات توجه، رفتار بزهکارانه، رفتار پرخاشگرانه و ساير مشکلات رفتاري نامگذاري شدند.
نتايج حاکي از وجود شواهد لازم در خصوص کارايي اين مقياس از نظر ويژگي هاي روانسنجي روي دانش آموزان استان کرمانشاه و روايي بين فرهنگي اين مقياس است.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش بررسي اثر بخشي اميد درماني گروهي بر افزايش ميزان اميد و سلامت رواني دانشجويان دختر دانشگاه اصفهان بوده است. به اين منظور با استفاده از اطلاعيه، از دانشجويان براي شرکت در جلسات دعوت به عمل آمد. سپس تعداد 30 نفر از اين افراد به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل جايگزين شدند.
به منظور اندازه گيري متغيرهاي مورد نظر از آزمون GHQ و پرسشنامه اميد اسنايدر استفاده شد.
فرض تحليل کواريانس نشان داد که اين برنامه درماني منجر به افزايش آمد (p<0.05) و سلامت رواني شده (P<0.01) و کاهش نارساکنش وري اجتماعي و افسردگي (p<0.05) شده است، اما در نمرات زير مقياس هاي اضطراب و بي خوابي و نشانه هاي جسماني تغيير معناداري مشاهد نشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از مطالعه حاضر بررسي اثربخشي روش درماني نوروفيدبک بر سلامت روان بيماران وابسته به مواد افيوني بود. به اين منظور 20 بيمار وابسته به مواد افيوني تحت دارو درماني، به شيوه در دسترس انتخاب شدند. در مرحله پيش آزمون تمام آزمودني ها بوسيله پرسشنامه سلامت عموم (GHQ) مورد ارزيابي و بر اساس نمرات اين ابزار همتاسازي و در دو گروه جايگزين شدند. يکي از گروه ها به تصادف به عنوان گروه آزمايش و ديگري به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. در اين مطالعه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه کنترل، بيماران گروه آزمايش علاوه بر دارو درمان، 30 جلسه پسخوراند عصبي دريافت کردند و بيماران گروه کنترل تنها دارو درماني خود را ادامه دادند. پس از پايان دوره تمام بيماران دو گروه بوسيله پرسشنامه سلامت عمومي مورد ارزيابي مجدد قرار گرفتند. نتايج تحليل کواريانس چند متغيري نشان داد گروه آزمايش در متغيرهاي علايم جسماني، افسردگي و نمره کل سلامت روان، نسبت به گروه کنترل تغيير معناداري داشته است. بنابراين مي توان از آموزش پسخوراند عصبي جهت بالا بردن اثربخشي درمان بيماران وابسته به مواد افيوني استفاده کرد.

 نسخه قابل چاپ

افسردگي به عنوان يک اختلال متعارف در ميان نوجوانان اغلب شامل يک دوره باليني مزمن و عود کننده است. تجربه يک دوره افسردگي در کودکي يا نوجواني يک عامل خطر براي دوره هاي افسرده ساز آتي و همچنين مشکلات رواني - اجتماعي محصوب مي شود. يافته هاي پژوهشي نشان داده اند که در اوايل دهه 1990 درباره استفاده از درمان هاي خاص براي افسردگي نوجوانان شواهد تجربي حمايت کننده وجود نداشته است. بر اين اساس، علاقه فزاينده اي نسبت به رشد و آزمون درمان هاي جديد که کوتاه مدت نيز بوده اند، به چشم مي خورد. در اين ميان، روان درماني بين فردي براي نوجوانان افسرده، به مثابه يک رويکرد درماني که به سادگي در گستره اي از موقعيت ها مورد استفاده واقع مي شود. به دليل تاکيد بر شناسايي حوزه مساله ساز بين فردي، نشانگان افسرده ساز مرتبط با حوزه مساله ساز، تمرکز بر روابط فعلي و کمک به بيمار جهت تسلط بر بافت بين فردي افسردگي از اهميت ويژه اي برخوردار است. بر اين اساس، هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي روان درماني بين فردي در درمان افسردگي نوجوانان است. روش پژوهش حاضر مطالعه موردي است. در اين پژوهش، يک آزمودني 16 ساله دختر که با استفاده از مصاحبه باليني، ملاک هاي تشخيصي DSM-IV-TR، پرسشنامه افسردگي بک و پرسشنامه دشواري هاي بين فردي در نوجوانان، مبتلا به افسردگي تشخيص داده شده بود، شرکت کرد. نتايج پژوهش نشان مي دهد که در زمينه درمان افسردگي نوجوانان روان درماني بين فردي يک رويکرد درماني کارآمد قلمداد مي شود.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

در پژوهش حاضر اثر مشاهده فيلمهاي حادثه اي بر سيستم ايمني بدن، بويژه بر دستگاه تنفسي، تغييرات در مقدار غلظت « sIgA»موجود در بزاف آزمودنيها مورد بررسي قرار گرفت. آزمودني ها 22 دانشجوي دختر که در مقطع کارشناسي دانشکده علوم تربيتي و روانشناسي دانشگاه تهران و الزهرا مشغول به تحصيل بودند به روش داوطلبانه انتخاب گرديد و پيش از اجراي آزمايش، يک پزشک عمومي، سلامت جسمي آزمودنيها را تاييد کرد. آزمودنيها به شکل تصادفي در دو گروه 11 نفره آزمايش و کنترل قرار گرفتند. به گروه آزمايش فيلمي حادثه اي و به گروه کنترل فيلمي خانوادگي نشان داده شد.
بر اساس طرح اندازه گيري هاي مکرر از آزمودنيهاي دو گروه قبل و بعد از مشاهده فيلمها به مدت پنج دقيقه در شرايط کاملا يکسان نمونه بزاق جمع آوري شد. داده هاي هر دو گروه بر اساس روش آزمايشگاهي ايلايزا و با روش تحليل کوواريانس مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد غلظت « sIgA» در گروه آزمايشي بعد از تماشاي فيلم حادثه اي در مقايسه با غلظت آن قبل از تماشاي فيلم بشکل معناداري افزايش يافته بود. همچنين اين افزايش غلظت « sIgA» در مقايسه با غلظت « sIgA»قبل و پس از مشاهده فيلم خانوادگي در گروه کنترل از نظرآماري معنادار بود. مي توان نتيجه گرفت که مشاهده فيلم حادثه اي بر ميزان غلظت « sIgA» بزاق دختران دانشجو اثر گذار است. همسو با ساير نتايج تحقيقات گذشته مشاهده يک فيلم حادثه اي همچون تماشاي يک فيلم ترسناک و پرخاشگرانه و قرار گرفتن در معرض يک استرس حاد به افزايش غلظت « sIgA» منجر مي گردد.

 نسخه قابل چا