مقالات روانشناسی

به منظور بررسي اثربخشي بازآموزي سبک اسنادي در افزايش رضايت زناشويي زوج ها، 20 زوج ايراني از مرکز مشاوره و مداخله خانواده شهر اصفهان به گونه غيرتصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايشي و گواه جايگزين شدند. در گروه آزمايشي به مدت هفت جلسه هفتگي بازآموزي سبک اسنادي به کـار گرفته شد. گروه گواه جلسه اي نداشتند. پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ (اولسون، فورنير، دراکمن، کوبين و بارنز، 1989) سه بار اجرا شد: قبل از آغـاز آموزش، بلافاصله و دو ماه پس از پايان آموزش. نتايج تحليل کوواريانس چند متغيري نشان دادند که بازآموزي سبک اسنادي، رضايت زناشويي را به طور معناداري (P=0.001) افزايش مي دهد. يافته ها براساس نقش بازآموزي اسنادي در افزايش تعاملهاي مثبت و کاهش تعامل هاي منفي در زوج ها مورد بحث قرار گرفتند.

 نسخه قابل چاپ

تـوزيع اهمال کاري در دانشجويان دانشگاههاي آزاد اسلامي و دولتي شهر تهران بررسي شد. نمونه اي شـامل 1202 زن و 770 مرد با ميانگين سني 22 سال به مقياس اهمال کاري تاکمن (1991) پاسخ دادند. نتايج نشان دادند که اهمال کاري با ميانگين 2/69 و انحـراف استاندارد 11.3 در 54.6 درصد دانشجويان بالاتر از متـوسط بود. چولگي منفي و معنادار توزيع اهمال کاري در دانشجويان زن (0.11-، (P<0.05 و دانشگاه هاي آزاد اسلامي (0.66-،(P<0.05 ، نشان دادند که اين دو گروه نسبت به دانشجويان مرد دانشگاه هاي دولتي سطوح بالاتري از رفتار اهمال کاري را گزارش کـرده اند. يافته ها براساس تفاوت هاي ساختاري و کيفي بين دانشگاه هاي خصوصي و دولتي در ايران بحث شد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش روابط بين ويژگي هاي روان شناختي مديران را ارزيابي کرد. پنجاه مدير مرد از دانشگاه آزاد اسلامي با ميانگين سني 40 سال، براي اندازه گيري سرسختي به مقياس زمينه يابي ديدگاه هاي شخصي کوباسا (1986)، فرم کوتاه پرسشنامه کيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (1998) و زيرمقياس بهزيستـي از پـرسشنامه روان شناختي کـاليفرنيا (گاف، 1987) پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج نشان دادند که بين سرسختي، کيفيت زندگي و بهزيستي مديران همبستگي مثبت و معنادار وجود دارد. عامل هاي سرسختي (تعهد، مهار و چالش) توانستـند به ترتيب 18.2، 28.5 و 10.1 درصد از واريانس کيفيت زندگي را تبيين کنند. يافته ها در ارتباط با نقش سرسختي در سلامت  مديران مورد بحث قرار گرفتند.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش 40 مرد 18 تا 48 ساله معتاد به مواد مخدر که به مرکز بهزيستي شهر رشت مراجعه مي کردند، به پرسشنامه هاي فرم کوتاه بهره هيجاني بار ان (1997) و سبک هـاي حل مساله (کسيدي و لانگ، 1996) پاسخ دادند. تحليل همبستگي پيرسون نشان داد که هوش هيجاني با سبک هاي درماندگي، مهار حل مساله، اجتنابي و روي آوري رابطه مثبت و با دو سبک حل مساله خلاق و اعتماد به حل مساله رابطه منفي و معنادار داشت. يافته ها برحسب وِيژگي هاي خاص افراد گروه نمونه بحث شد.

 نسخه قابل چاپ

افزايش روزافزون شيوع اضطراب و افسردگي يكي از عمده ‌ترين دلمشغوليهاي جوامع عصر ماست كه نه‌ تنها افراد مبتلا را دچار مشكل مي‌ كند و از هم ‌پاشيدگي خانواده ‌ها را در پي دارد بلكه با كاهش كـارآمدي نيـروي كار به صـورت مستقيم يا غيـرمستقيم، صدمه‌ هـاي جبران‌ ناپذيري را به پيكـره اقتصادي و اجتماعي جامعه وارد مي ‌سازد. پس اين پرسش مطرح مي‌ شود كه چرا چنين است و چه بايد كرد؟
دههـا سال است كه روان ‌شناسان، روان‌ پزشكان، عصب‌ شناسان و به طور كلي همه متخصصان شاخه‌ هاي علمي كه به گونه ‌اي حل اين معضل را بر عهده دارند با تدارك روشهاي مختلف، كوشش همه جانبه ‌اي را براي كمك به افراد مبتلا به عمل مي ‌آورند و بر تعداد روشهاي درمانگري اين اختلالها مي‌‌ افزايند. مع ‌هذا با افزايش چشمگير تعداد افراد مبتلا، اين معضل به صورت يك مساله جهاني در آمده است و اين پرسش همچنان پابرجا مانده كه چه بايد كرد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر اندازه گيري نارساييهاي همراه با ناتواني رياضي در کودکان بود. در اين مطالعه تعداد 46 دانش آموز پايه چهارم دبستان در دو گروه با توانايي متوسط و ناتوان در رياضي انتخاب شدند به گونه اي که بهره هوش و توانايي خواندن آنها تا حد ممکن نزديک به يکديگر بودند. حافظه کاري از طريق آزمونهاي هوش وکسلر (وکسلر، 1974؛ شهيم، 1373الف) و برج لندن (کالبرتسون و زيلمر، 1998)، بازداري با استفاده از آزمونهاي استروپ (اسپرين و استراوس، 1998) و برج لندن و ادراک ديداري ـ فضايي از طريق شکل تجمعي ري (استريث، 1944) اندازه گيري شدند. نتايج تحليل واريانس چند متغيري نشان دادند که عملکرد گروه ناتوان در رياضي، در ادراک و سازماندهي ديداري ـ فضايي تفاوت معناداري با گروه متوسط در توانايي رياضي داشت که بيانگر ناتواني در تحليل، ترکيب و سازمان دهي اطلاعات در گروه ناتوان در رياضي بود.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش با هدف مقايسه دو روش مداخله شناخت درمانگري آموزش محور (فري، 1999) و گروه درمانگري شناختي ـ هستي نگر (کي سان و ديگران، 1997) در بهبود مشـکلات رواني زنان افسرده مبتلا به سرطان سينه اجرا شد. چهل زن (20 تا 65 ساله) افسرده مبتلا به سرطان سينه به دو گـروه آزمايشي و يک گروه گواه تقسيم شدند. گروه نمونه سابقه بيماري روان پزشکي قبل از ابتلا به سرطان نداشتند و در زمان اجراي پژوهش ميانگين نمره افسردگي آنها بر اساس آزمون افسردگي تجديدنظر شده بک (بک، استير و براون، 1996) از متوسط بالاتر بود. هر سه گروه به پرسشنامه هاي افسردگي تجديدنظر شده بک (1996)، اميد (ميلر و پاورز، 1988)، حرمت خود (پوپ و مك هيل، 1988) و کيفيت زندگي (آرنسون و ديگران، 1993) قبل و بعد از اجراي درمانگري که در قالب 12 جلسه 90 دقيقه اي به صورت هفتگي اجرا شد، پاسخ دادند. نتايج تحليل کوواريانس چندمتغيري نشان دادند که ميانگين افسردگي در گروه درمانگري شناختي ـ هستي نگر کمتر و ميانگين اميدواري آنها به گونه معناداري بيشتر از ميانگين گروه شناخت درمانگري آموزش محور بود. بين ميانگينهاي حرمت خود و کيفيت زندگي در دو گروه درمانگري تفاوت معنادار به دست نيامد. ميانگين هر چهار متغير در دو گروه آزمايشي تفاوت معنادار با گروه گواه داشت. نتايج بر اساس نظريه هاي زيربنايي دو روش درمانگري و طرح مداخله مورد بحث قرار گرفت.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش تعيين نقش عوامل تنيدگي زاي حرفه اي در پيش بيني نشانه هاي جسمـاني ناشي از فشار شغلي و بهزيستي عاطفي مرتبط با شغل بود. بـر مبناي يک طرح همبستگي، 100 نفر از کارکنان دانشـگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنـوب از 5 حوزه معاونت انتخاب شدند و به اندازه هاي عوامل تنـيدگي زاي شغلي (اسپکتور و جکس، 1998) که شـامل مقياس تعـارض بين فردي در محيط کار، مقياس محدوديتهاي سازمان، فهرست بار کمي کار و فهرسـت نشانه هاي جسماني است و مقياس بهزيستي عاطفي مرتبط با شغل ( JAWS؛ ون کتويک، فاکس، اسپکتور و کلووي، 2000) پاسخ دادند. نتايـج نشـان دادنـد که بين تعارض بين فردي در محيط کار و محدوديتهاي سازماني با نشانه هاي جسماني همبستگي مثبت معنادار و بين تعارض بين فردي در محيـط کار و محدوديتهاي سازماني با بهزيستي عاطفي ناشي از شغل همبستگي منفي معنادار وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون گـام به گام نيز آشكـار كـردند که در مجموع دو متغير تعارض بين فردي در محيط کار و محدوديتهاي سازماني 8/18 درصد واريانس نشانه هاي جسماني ناشي از فشار شغلي و 7/24 درصـد واريانس نشانه هاي بهزيستي عاطفي مرتبط با شغل را تبيين مي کنند. نتايج بر اساس مکانيزمهاي زيربنايي عوامل تنيدگي زا در چهارچـوب الگوي مهار فرآيند تنيدگي حرفه اي تفسير شدند.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش، اثربخشي آمـوزش مهارتهاي شوخ طبعي در کـاهش افسردگي افراد با آسيب نخاعي بررسي شد. از دو مرکز توانبخشي شهر تهران، 24 مراجعه کننده (12 زن و 12 مرد) با آسيب نخاعي که نمره هايـي بـالاتر از ميانگين در پرسشنامه افسردگي بک (بک و استير، 1987) به دست آوردند، به طـور تصادفي در دو گـروه آزمايشي و کنترل (در هر گروه 12 نفر) قرار گرفتند. طي دو ماه، گـروه آزمايشي هشت جلسه مهارتهاي شوخ طبعي مبتني بـر بـرنامه 8 مرحله اي مهارتهاي شوخ طبعي مک گـي (2002) را آموزش ديدند. پس از اجراي مجدد پرسشنامه افسردگي بک در دو گروه، نتايج نشان دادنـد که افسردگي گروه آزمايشي در مقايسه با گروه کنترل کاهش پيدا كرد. استلزامها بر اساس کاهش افسردگي در بيماران با آسيبهاي نخاعي بحث شد.

 نسخه قابل چاپ

اعتياد شوهران به مواد مخدر مي تواند به مشکلات روان شناختي همسران آنان منتهي شود. در پژوهش حاضر نشانگان روان پزشکي همسران مردان معتاد بـا غيرمعتاد مقايسه شدند. صد و هشتاد و شش زن داراي همسر معتاد از يک مرکز دريافت کمکهاي حرفه اي در تهران و 173 زن از اقوام گروه اول که همسرانشان معتاد نبودند، به پرسشنامه نشانگان مختصر روان پزشکي (دروگاتيس و کليرلي، 1977) پاسخ دادند. نتايج تحليل نيمرخ نشان دادند که نمره هـاي زنان با همسران معتاد در همه نشانگان روان پزشکي به گونه معناداري بالاتر بودند. نتايج بر اساس مشکلات روابط زناشويي و سوء رفتارهاي شوهران معتاد مورد بحث قرار گرفتند.

 نسخه قابل چاپ

بـر پايه روي آورد ساختاري مبتني بر تحليل سطح ارزشهـاي حرفه اي (اليزور، 1984)، اين پژوهش رابطه بين ارزشهاي حرفه اي و کار در حين تحصيـل دانشگـاهي را بررسي کرد. نمونه اي به حجم 400 داتشجو (200 زن، 200 مرد، 200 شاغل و 200 غيرشاغل) از دانشکده مديريت و حسابداري دانشگـاه آزاد اسلامي انتخاب شدند و به پرسشنامه ارزشهاي حرفه اي (اليزور و ديگران، 1991) پاسخ دادند. نتايج تحليل واريانس چند متغيري نشـان دادند که سطوح ارزشهاي حرفه اي در بين دانشجويان شاغل و غير شاغل معنادار نبودند. زنان در سطوح ارزشهاي عاطفي (F=6.45، P<0.011) و ابزاري (F=17.09، P<0.001) و امکانات (F=11.54، P<0.001) نمره بالاتري نسبت به مردان به دست آوردند. اثر تعاملي شغل و جنس نيز در هيچ سطحي معنادار نبود.

 نسخه قابل چاپ

در ايـن پژوهش با هدف اندازه گيري تنيدگي در دانشجويان، تعداد 200 دانشجـوي (100 زن و 100 مرد) ورزشکار با ميانگين سني 19 سـال و 300 دانشجوي (150 زن و 150 مرد) غيرورزشکار با ميانگين سني 18 سال از دانشگاه آزاد اسلامي منطقه پنج انتخاب شدند و به پرسشنامه تنيدگي (داير، 1987) پاسخ دادند. نتايج تحليل واريانس نشان دادند که دانشجويان غيرورزشکار تنيدگي بيشتري را نسبت به گروه ورزشکار تجربه مي کنند. تفاوت تنيدگي در دو جنس معنادار نبود. نتايج بر اساس نقش فعاليت جسماني در کاهش سطوح تنيدگي دانشجويان تفسير شدند.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ