زمین

زمين سومين سياره نزديک به خورشيد و بزرگترين سياره در ميان سيارات دروني است. ساختار داخلي زمين مثل ساير سيارات دروني از يک هسته داخلي و يک هسته خارجي به همراه لايه هاي مذاب، نيمه مذاب و سنگي جامد تشکيل شده است. هسته داخلي فلزي و جامد بوده و توسط هسته خارجي که فلزي و مذاب مي باشد احاطه شده است. زمين شرايط بسيار منحصر بفردي دارد. هيچکدام از سيارات ديگر آب مايع يا جو پر اکسيژن نداشته و حيات در آنها وجود ندارد. تکامل تدريجي زمين که 5/4 ميليارد سال طول کشيده است همچنان بطور طبيعي نيز بر اثر فعاليتهاي انسان ادامه خواهد داشت. زمين سياره اي است منحصر به فرد، داراي آب مايع و جوي که قسمت اعظم آن از نيتروژن و اکسيژن تشکيل شده که تداوم حيات را امکان پذير مي سازند. در منظومه شمسي، زمين پنجمين سياره از لحاظ بزرگي و سومين سياره نزديک به خورشيد است. چگالي زمين از تمام سيارات ديگر بيشتر است
تاريخچه زمين
زمين در بدو پيدايش بصورت کره اي از مواد بسيار داغ و نيمه مذاب بوده . بتدريج عناصر سنگين تر ته نشين شده و هسته فلزي را به وجود آوردند ، و در عين حال عناصر سبکتر به سطوح فوقاني آمده و جبه و پوسته را تشکيل دادند . پس از گذشت ميليارد ها سال زمين سرد شد، سطح زمين جامد گشت، جو زمين شکل گرفت، و اقيانوسها به وجود آمدند. تکامل زمين هنوز ادامه دارد: پوسته زمين توسط فورانهاي آتشفشاني در کف اقيانوسها نوسازي شده، دائماً بر اثر زمين لرزه ها و حرکتهاي قاره اي در حال تغيير و تحول است. تناسب گازهاي مختلف در جو زمين نيز بر اثر دخالتهاي انسان به آرامي در حال تغيير است.

حرکت قاره اي
سطح زمين به شکل يک پوسته سنگي متشکل از 12 صفحه مجزاست. هر يک از قاره ها روي يک يا چند صفحه قرار گرفته اند. اين صفحات با سرعتي شبيه به سرعت رشد ناخنهاي انسان در حال حرکت هستند. صفحه هاي جامد، روي سنگهاي نيمه مذاب به حالت شناور هستند، که خود اين سنگهاي نيمه مذاب توسط جريانهاي داغي که از هسته فلزي زمين فوران مي کنند، تکان خورده، باعث حرکت صفحه ها در سطح زمين مي شوند.

زمين سياره اي منحصر بفرد در منظومه شمسي است که در آن آب، اکسيژن و نيتروژن که براي حيات ضروري اند، به مقدار زياد يافت مي شوند. اولين موجودات زنده حدود 8/3 ميليارد سال پيش، و اولين دايناسورها حدود 150 ميليون سال پيش در زمين ظاهر شدند. يکي از دلايل انقراض دايناسورها (حدود 65 ميليون سال پيش) برخورد يک شهاب سنگ به زمين و پر شدن جو زمين از غبار مي باشد. در چنين شرايطي نور و گرما به زمين نرسيده و يک دوره کوتاه يخبندان باعث مرگ دايناسورها بر اثر سرما و گرسنگي شده است.
کره مغناطيسي
با چرخش زمين به دور خودش، چرخه هايي در هسته خارجي آن که از آهن مذاب تشکيل شده، به وجود امده، جريانهاي الکتريکي توليد مي کنند. اين جريانها باعث ايجاد يک ميدان مغناطيسي در فضاي اطراف زمين شده، پوششي محافظ در اطراف آن ايجاد مي کنند. اين ميدان که کره مغناطيسي ناميده مي شود زمين را در برابر جريانهاي سريع ذرات باردار بادهاي خورشيدي محافظت مي کند. بعضي از اين ذرات در دو نقطه ميدان مغناطيسي به نام کمربندهاي وان الن به دام مي افتند. کره مغناطيسي بيشتر باد هاي خورشيدي را از زمين دور مي کند، اما جريانهاي ذرات باد خورشيدي آنقدر قوي هستند که قسمت جلوئي کره مغناطيسي را مسطح نموده، باعث کشيدگي عقب آن مي شوند