نجوم در قرآن

    لغت نامه ی قرآنی

     «  آیه‌هایی از قرآن که در آن کلمه‌ای «الشمس» بکار رفته است:

 سوره‌ی مبارکه بقره آیه‌‌ی 258

سوره‌ی مبارکه انعام آیه‌ی 78

سوره‌ی مبارکه انعام آیه‌ی 96

سوره‌ی مبارکه اعراف آیه‌ی 54

سوره‌ی مبارکه یونس آیه‌ی 5

سوره‌ی مبارکه یوسف آیه‌ی 4

سوره‌ی مبارکه رعد آیه‌ی 2

سوره‌ی مبارکه ابراهیم آیه‌ی 33

سوره‌ی مبارکه نحل آیه‌ی 12

سوره‌ی مبارکه اسراء آیه‌ی 78

سوره‌ی مبارکه مبارکه کهف آیه‌ی 17

سوره‌ی مبارکه کهف آیه‌ی 86

سوره‌ی مبارکه کهف آیه‌ی 90

سوره‌ی مبارکه طه آیه‌ی 130

سوره‌ی مبارکه انبیاء آیه‌ی 33

سوره‌ی مبارکه حج آیه‌ی 18

سوره‌ی مبارکه فرقان آیه‌ی 45

سوره‌ی مبارکه نمل آیه‌ی 24

سوره‌ی مبارکه عنکبوت آیه‌ی 61

سوره‌ی مبارکه لقمان آیه‌ی 29

سوره‌ی مبارکه فاطر آیه‌ی 13

سوره‌ی مبارکه یس آیه‌ی 38

سوره‌ی مبارکه یس آیه‌ی 40

سوره‌ی مبارکه زمر آیه‌ی 5

سوره‌ی مبارکه فصلت آیه‌ی 37

سوره‌ی مبارکه فصلت آیه‌ی 37

سوره‌ی مبارکه ق آیه‌ی 39

سوره‌ی مبارکه الرحمن آیه‌ی 5

سوره‌ی مبارکه نوح آیه‌ی 16

سوره‌ی مبارکه قیامه آیه‌ی 9

سوره‌ی مبارکه تکویر آیه‌ی 1

سوره‌ی مبارکه شمس آیه‌ی 1

سوره‌ی مبارکه انسان آیه‌ی 13

               «  آیه‌هایی از قرآن که در آن کلمه‌ی «القمر» بکار رفته است.

 سوره‌ی مبارکه انعام آیه‌ی 77

سوره‌ی مبارکه انعام آیه‌ی 96

سوره‌ی مبارکه اعراف آیه‌ی 54

سوره‌ی مبارکه یونس آیه‌ی 5

سوره‌ی مبارکه یوسف آیه‌ی 4

سوره‌ی مبارکه رعد آیه‌ی 2

سوره‌ی مبارکه ابراهیم آیه‌ی 23

سوره‌ی مبارکه نحل آیه‌ی 12

سوره‌ی مبارکه انبیاء آیه‌ی 23

سوره‌ی مبارکه حج آیه‌ی 18

سوره‌ی مبارکه عنکبوت آیه‌ی 61

سوره‌ی مبارکه لقمان آیه‌ی 29

سوره‌ی مبارکه فاطر آیه‌ی 13

سوره‌ی مبارکه یس آیه‌ی 39

سوره‌ی مبارکه یس آیه‌ی 40

سوره‌ی مبارکه زمر آیه‌ی 5

سوره‌ی مبارکه فصلت آیه‌ی 37

سوره‌ی مبارکه فصلت آیه‌ی 37

سوره‌ی مبارکه قمر آیه‌ی 1

سوره‌ی مبارکه الرحمن آیه‌ی 5

سوره‌ی مبارکه نوح آیه‌ی 16

سوره‌ی مبارکه المدثر آیه‌ی 32

سوره‌ی مبارکه قیامه آیه‌ی 1

سوره‌ی مبارکه قیامه آیه‌ی 9

سوره‌ی مبارکه انشقاق آیه‌ی 18

سوره‌ی مبارکه شمس آیه‌ی 2

سوره‌ی مبارکه فرقان آیه‌ی 61

دور بردنِ گرما

« آيا نمی بينی خدا چگونه (تا کجا) گرما را کشيد و دور برد؟ و اگر می خواست آنرا يکنواخت می کرد. افزون بر آن، خورشيد رانيز دليلی برای آن قرار داديم ـــ سپس آنرا در چنگ خود به طرف خود کشيديم کشيدنی نامحسوس».

ظِـلّ اسم است بمعنی: چيز  يکنواخت، يکسان، يکسانی و يکنواختی. در معنی دوم خود از جمله به "سايه" اطلاق شده (به اعتبار: "يکنواختی حرکت آن و يا يکنواختی و يکسانی آن با صاحب خود") ـــ و بعد به "گرما" اطلاق شده، (که اشاره ضمنی و تلويحی بوده به: رفتن به "سايه"). در آيه به بمعنی "گرما" بکار گرفته شده است. و گرما در آيه مجاز است. يعنی منظوراز دور بردن گرما "دور بردن زمين" است. (در مقدمه در رابطه با مجاز صحبت شده).

حرف « ثـُمّ » پيش از فعلِ «جَعَـلـنـا» برای بيان رده و رتبه است. که چيزی را بالاتر يا افزون بر چيزی قرار می دهد.

«قبض» بمعنی: در چنگ داشتن و در چنگ خود گرفتن است. و اين به اين معنی است که زمين در چنگ خورشيد است. (که ما آنرا نيروی جاذبه خورشيد می ناميم).

نکات آيه:

1ــ گرما دور برده شده است و متغير قرار داده شده. 2ـــ علاوه بر دور بردن گرما خورشيد نيز دليلی (سببی) برای عدم يکسانی گرما قرار داده شده.3ـــ گرما (زمين) در چنگ خورشيد است و بطور نامحسوسی بطرف آن کشيده می شود.

1ــ گرما دور برده شده است و متغير قرار داده شده:

زمين در آغاز پيدايش و شکل گيری خود در نزديکی خورشيد بوده است. بعد دور برده شده و مداری تقريباً بيضی شکل برای آن در نظر گرفته شده تا به خورشيد دور و نزديک بشود و گرمای زمين متغير باشد.

منظور از "چگونه" دور بردن گرما در آيه نيز "تا کجا بردنِ آن" است. که منظور اين است که زمين حساب شده از خورشيد فاصله داده شده است. يعنی اگر مثلاً دورتر برده می شد آبهای کمتری از سطح زمين تبخير می شد ويا اگر نزديکتر از آنچه هست قرار داده می شد آبهای بيشتری تبخير می شد، و وضعيت آب و هوائی زمين به گونه فعلی خود که بهترين وضع است نمی بود.

2ـــ علاوه بر دور بردن گرما، خورشيد نيز دليلی (سببی) برای عدم يکسانی گرما قرار داده شده:

نقاط سياهی که روی خورشيد می بينيم مناطقی هستند که سردتر از بقيه سطح خورشيد هستند. از آنجا که خورشيد به دور خود می چرخد (تقريباً هر 4 هفته يک دور به دور خود می چرخد)، گاهی آن نواحی از خورشيد روبروی زمين قرار می گيرند و گاهی نيز نيستند. وقتی روبروی زمين هستند گرمای کمتری به طرف زمين می آيد. و بهاين شکل خود خورشيد نيز در عدم يکنواختی گرما نقش دارد.

3ـــ گرما (زمين) در چنگ خورشيد است و بطور نامحسوسی بطرف آن کشيده می شود:

گرما (که پيش از اين گفتيم منظور از آن زمين است) در چنگ خورشيد است (که ما آنرا نيروی جاذبه خورشيد می ناميم). و خورشيد زمين را به طوريکه برای ما نامحسوس است بطرف خود می کشد، و ما به خورشيد نزديک تر می شويم وهوا گرمتر می شود، که همان فصل تابستان است.

با سلام و تشکر از شما کابر فعال راسخون

مطالب مفید و جالبی بودند. إن شاالله برای سوال مسابقه روزانه نیز آن ها استفاده خواهیم کرد. فقط اگر سوره و آیه نیز ذکر می شد، بهتر بود.

موفق باشید.