شبيه پلاني از يک فيلم علمي- تخيلي است : سياهچاله هاي بي خانماني که در کهکشان ما پرسه مي زنند و ممکن است هر چيزي را، که زيادي به آنها نزديک شود،ببلعند. در واقع محاسبات جديد دانشمندان مرکز اخترفيزيک هاروارد- اسميتسوني نشان مي دهد که صدها سياهچاله ي پرجرم ، بقاياي روزهاي کهکشان سازي در عالم نخستين،ممکن است در کهکشان راه شيري در حال ولگردي باشند!
خبر خوب اينکه زمين ايمن است. نزديک ترين سياهچاله ي ولگرد بايد هزاران سال نوري با ما فاصله داشته باشد. با وجود اين ، اخترشناسان مشتاق اند که موقعيت آنها را مشخص کنند زيرا سرنخ هاي خوبي از شکل گيري کهکشان راه شيري در اختيار ما مي گذارند.
براساس نظريه هاي موجود، سياهچاله هاي بي خانمان امروزي زماني در مرکز کهکشان هاي کوتوله ي کم جرم قرار داشتند. طي ميلياردها سال اين کهکشان ها با هم تلفيق شدند و کهکشان هاي بزرگ تري ، مانند راه شيري، را شکل دادند وبه اين ترتيب اين سياهچاله ها آواره شدند.
هربار که دو کهکشان کوتوله داراي سياهچاله ي مرکزي با هم تلفيق مي شوند ، سياهچاله هاي آنها نيز با هم تلفيق مي شوند تا يک سياهچاله ي واحد تشکيل دهند . طي اين تلفيق ، گسيل جهت دار امواج گرانشي موجب پس نشستن سياهچاله مي شود. ضربه اي عادي ممکن است آنقدر قوي باشد که سياهچاله را از کهکشان مادر خودش جدا کند و البته آنقدر قوي نيست که سياهچاله را کلا از محدوده ي کهکشاني دور کند. به اين ترتيب، چنين سياهچاله هايي هنوز درنواحي خارجي تر هاله ي کهکشان ما پرسه مي زنند.
صدها کهکشان ولگرد بايد در نواحي خارجي راه شيري بگردند که هر کدام جرمي معادل هزار تا 100 هزار برابر خورشيد دارند. مشخص کردن آنها به تنهايي مشکل است زيرا يک سياهچاله را فقط زماني مي توان ديد که در حال بلعيدن ماده اي باشد و قرص برافزايشي در اطرافش شکل گرفته باشد. اما علامتي مشخصه مي تواند نشان دهنده ي يک سياهچاله ي ولگرد باشد: خوشه اي از ستاره ها در اطرافش که هنگام جداشدن سياهچاله از کهکشان کوتوله همراهش آمده است. فقط ستاره هاي خيلي نزديک به سياهچاله با آن کشيده مي شوند بنابراين خوشه ي اطراف آن بسيار فشرده است.
تعداد سياهچاله هاي ولگرد در کهکشان ما به اين بستگي دارد که چه تعداد از کهکشان هاي کوتوله ي سازنده ي راه شيري در مرکز خود سياهچاله داشتند و چطور با هم ترکيب شدند.
منبع:نجوم،شماره 185.
