به گزارش خبرگزاري مهر، جستجو براي يافتن اشکالي از حيات بر روي سيارات ديگر منظومه شمسي از موضوعات مورد علاقه دانشمندان است. هر چند به نظر مي رسد به جز مريخ ساير سيارات براي ميزباني از جانداران از اقبال چنداني برخوردار نباشند اما قمرهاي آنها اميدهاي جديد کشف علائم زندگي به شمار مي روند.

مريخ دومين سياره منظومه شمسي است که مي توان احتمال وجود حيات را در روي آن مورد بررسي قرار داد. اما قمرهاي غول پيکر مشتري و زحل که شباهت بسياري به زمين دارند مي توانند از جنبه هاي حضور اشکالي از حيات مورد توجه باشند.

قمرهاي مشتري و زحل در واقع، خواهران کوچکتر و بسيار سردتر زمين هستند. سطح آنها از اقيانوسهاي يخ، رودخانه هايي از متان و فورانهاي آتشفشاني هزاران برابر شديدتر از آتشفشان ايسلند پوشيده شده است. در زير به معرفي قمرهايي مي پردازيم که شايد براي شکل گيري حيات مناسب باشند:

تيتان

زماني که کاوشگر کاسيني در سال 2005 اولين تصاويري را که از نزديکي تيتان (بزرگترين قمر زحل) تهيه کرده بود به زمين فرستاد، يکي از محققاني که اين تصاوير را بررسي مي کرد با ديدن درياچه ها، تپه ها، مردابها و ريگهاي روان بر روي اين قمر، با تعجب گفت: "به نظر مي رسد انگلستان باشد!" با اين تفاوت که درياچه ها و کوههاي تيتان از گاز مايع و يخ تشکيل شده اند. به طوري که براي قمرهاي سيارات غول پيکر گازي منظومه شمسي از عنوان "جهنمهاي يخي" استفاده مي شود چرا که دماي سطح اين اقمار بين 100 تا 200 زير صفر در نوسان است.

انسلادوس

خشونت، عادت انسلادوس است. انسلادوس با قطر 500 کيلومتر ششمين قمر بزرگ زحل است. مهمترين ويژگي اين قمر، انعکاس زياد نور خورشيد است به طوري که مي تواند 99 درصد از نور ستاره مادر منظومه شمسي را بازتابش کند.

کاوشگر "وويجر" براي اولين بار در دهه 80 اين قمر را رصد کرد. در نزديکي قطب جنوب انسلادوس، چشمه هايي از آبگرم وجود دارند که بخار و تکه هايي از يخهاي پيرامون خود را به اتمسفر پرتاب مي کنند. اين يخها دوباره به شکل برف به روي انسلادوس فرو مي ريزند و سطح اين قمر را شبيه به يک زمين هاکي مي کنند. بخشي از اين بخارات نيز جذب نيروي گرانش زحل مي شوند و يک حلقه ابري را در اطراف اين سياره شکل مي دهند.

يو و اروپا

"يو" و "اروپا" توپهاي وسيعي از آب يخ هستند که به دور سياره مشتري مي چرخند، اما به نظر مي رسد که در زير پوسته آنها دنيايي مستعد براي حيات درحال غليان باشد.

بر روي قمر اروپا، ميدان جاذبه مشتري جزر و مدهاي داخلي را ايجاد مي کند که انرژي توليد مي کنند و آب را گرم کرده و آن را به حالت مايع نگه مي دارند.

20 جريان گرمابي در عمق درياهاي قمر اروپا وجود دارند. درياهايي که غني از مولکولهايي است که پايه تولد هيدروکربورها هستند و هيدروکربورها نيز اجزاي اوليه تشکيل دهنده جاندارانند.

در روي سطح قمر ديگر مشتري يعني "يو" فورانهاي آتشفشاني وجود دارند که رودخانه هاي ماگمايي به طول 50 کيلومتر را ايجاد مي کنند.

ماگمايي که از چشمه هاي "يو" فوران مي کند 100 برابر بيشتر از ماگمايي است که از تمام آتشفشانهاي زمين خارج مي شود اما بر روي سطحي که تنها يک دوازدهم سطح زمين است.

گانيميد

از ديگر قمرهاي بسيار بزرگي که گاليله رصد کرد گانيميد (قمر مشتري) است که با 5 هزار و 270 کيلومتر بزرگتر از سياره عطارد و يک برابر و نيم ماه بوده و بزرگترين قمر منظومه شمسي به شمار مي رود.

گانيميد تنها قمري است که به دليل وجود هسته فلز مايع، ميدان مغناطيسي ويژه خود را دارد. همچنين داراي يک اتمسفر رقيق از اکسيژن بوده و در ميان دو لايه يخ زير زميني (که کاوشگر گاليله آنها را در 1995 کشف کرد) يک درياچه بزرگ نمکي به عمق 200 کيلومتر واقع شده است. باوجود اين به نظر نمي رسد که بر روي اين قمر غول پيکر مشتري علائمي از حيات وجود داشته باشد.

ماه

درباره تنها قمر زمين، تازه ترين فرضيات مي گويند که حدود 5/4 ميليارد سال قبل شکل گرفته است. يک جرم آسماني عظيم همچون ماه با نوسان محور چرخش زمين تنظيم مي شود و اين نوسان محور در يک دوره 26 هزار سال يکبار کم و زياد مي شود و به اين ترتيب فصول در ماه تغيير مي کنند و زماني که نوسان به حداکثر خود برسد تغييرات آب و هوايي سطح ماه مي توانند بسيار شديد شوند بنابراين بعيد به نظر مي رسد که ماه بتواند ميزبان حيات باشد.