سفینه فضایی دلیر و با شهامت ویجر 2 ناسا تا به حال طولانی ترین سفر را در تاریخ اکتشافات فضایی پشت سر گذاشته است که با گذشت 12000 روز هنوز هم به راه خود در فضایی تاریک و سرد در مرز های بیرونی منظومه شمسی ادامه می دهد.

بیش از 33 سال می شود که این سفینه فضایی با ارزش، اطلاعات بسیار مهمی در مورد سیارات بیرونی و تقابل باد های خورشید با آن ها را به زمین می فرستد.

از جمله دستاوردها و کشفیات مهم و با ارزش آن، کشف لکه بزرگ و تاریک نپتون و باد تندی است که با سرعت 450 متر در ثانیه در سطح آن می وزد. ویجر 2 به تاریخ 20 آگوست 1977در زمانی به فضا پرتاب شد که جیمی کارتر رئیس جمهور آمریکا بود. البته فضاپیمای ویجر 1 نیز حدود 2 هفته قبل از آن تاریخ یعنی به تاریخ 5 سپتامبر به فضا پرتاب شده بود.

این دو سفینه فضایی تا به حال تنها دستگاه های ساخته دست بشرند که به دورترین فاصله ها یعنی مرز های بیرونی منظومه شمسی یا همان هیلوسفر رسیده اند. هیلوسفر در واقع حبابی است که خورشید بدور منظومه شمسی ایجاد نموده و به وسیله آن مانع نفوذ بادهای کشنده ستاره های دیگر به داخل منظومه شمسی می گردد.

مدیران مأموریت این دو فضاپیما انتظار دارند که ویجر 1 تا چند سال دیگر از هیلوسفر بیرون شده و وارد فضای بین ستاره ای گردد که ویجر 2 هم در فاصله کوتاهی به دنبال آن، وارد این فضای ناشناخته می شود.

با طی نمودن 21 میلیارد کیلومتر در مسیر پر پیچ و خم و با عبور از میان سیارات بیرونی ویجر 2 اکنون 14میلیارد کیلومتر از خورشید فاصله دارد. وقتی یک سیگنال مرکز کنترل در زمین با سرعت نور فرستاده می شود حدود 12.8 ساعت بعد به این فضاپیما می رسد.

ویجر 1 به تاریخ 13 جولای و بعد از طی نمودن 22 میلیارد کیلومتر به این سفر 12 هزار روزه خود می رسد. در حال حاضر ویجر1 بیش از 17 میلیارد کیلومتر از خورشید فاصله دارد.