از آنجایی‌که یکی از اهداف قیام حضرت صاحب الزمان (عج) برپایی عدالت است، یاران امام بر حسب شایستگی گزینش می‌گردند نه برحسب قومیت، اما در روایات زیادی آمده است که بیشتر یاران امام زمان (عج) را ایرانیان تشکیل می‌دهند.

پس از ظهور امام زمان (عج)، گروهی از اصحاب که از افراد ممتاز و برجسته‌اند و گروهی از انصار که خود را به یاری امام زمان (عج) می‌رسانند به یاری امام عصر (عج) می‌شتابند. در روایاتی آمده است که یاران امام را از عجمان تشکیل می‌دهند. امیرالمؤمنین (ع) در این‌باره فرمود: «وزیران مهدی (عج) از عجم‌ هاست، در میان آن‌ها عربی نباشد، اما با عربی صحبت می‌کنند، درحالی‌ که آن‌ها خالص‌ترین وزرا و بافضیلت‌ترین وزیرانند.»، امام باقر (ع) نیز می‌فرمایند: «یاران حضرت قائم (عج) سیصد و سیزده نفرند و از فرزندان عجم می‌باشند.»

در روایتی از امیرالمؤمنین‌ علی (ع) از اهالی طالقان به عنوان یاران امام زمان (عج) یاد شده؛ امام علی (ع) فرمودند: «خوشا به حال طالقان! زیرا برای خداوند در آنجا گنج‌هایی ذخیره شده است که هرگز از جنس طلا و نقره نمی‌باشند، در آنجا مردانی هستند که خدا را به حق شناختند، و اینان یاران مهدی‌(عج) در آخر الزمان می‌باشند». در کتاب بحارالانوار نیز درباره مردم طالقان آمده است: «این گنج‌ها، دلاور مردانی اهل جنگ و جهاد هستند که شهادت در راه خدا را دوست می‌دارند و پیوسته ادّعا می‌کنند که خدا شهادت را روزی آنان قرار دهد، شعار خود را «یا لثارات الحسین» می‌دانند، خداوند به وسیله آنها امام حق را پیروز می‌گرداند».

هم‌چنین فضیل بن یسار به نقل از امام صادق (ع) اینگونه بیان کرده: «برای او گنجی است در طالقان،کم از طلا و نقره نیست و پرچمی است که از روزی که پیچیده شده گشوده نشده است و مردانی که گویی دل‌های آن‌ها قطعات آهن است، در ذات خدا شکی به آن راه پیدا نمی‌کند، سخت‌تر از سنگ می‌باشند. اگر به کوه‌ها حمله برند، از جا می‌کنند. با پرچم‌هایشان به شهری نمی‌تازند مگر این‌که آن را ویران سازند، مانند این است به اسبان عقاب‌های مرگ سوارند، زین اسب امام را دست می‌مالند و با این کار طلب برکت می‌نمایند. اطراف او را می‌گیرند و با جان خود او را در جنگ‌ها از گزند نگه می‌دارند و هرچه بخواهد کفایت می‌کنند. شب‌ها نمی‌خوابند، در نمازشان برای آن‌ها زمزمه‌ای است مانند زمزمۀ زنبور عسل، شب‌زنده‌دارانند و بامدادان سوار بر اسبان خود (آمادۀ کارزار) راهبان شب و شیران روز هستند. آنان در اطاعت مولایشان فرمانبردارتر از کنیزان نسبت به مولای خود هستند، مانند چراغ‌های روشنایی‌بخش و دل‌هایشان مانند قندیل‌های پرتوافکن می‌باشد.آن‌ها از ترس خدا هراسانند و خواستار شهادت هستند. آرزویشان کشته‌شدن در راه خداست.شعارشان «یالثارات الحسین» است. هرگاه راه روند، رعب و ترس یک ماه جلوتر از آن‌ها حرکت می‌کند. به‌سوی مولا با متانت می‌روند. خداوند به‌وسیلۀ آن‌ها امام حق را یاری می‌نماید.»

در بسیاری دیگر از روایات، به اهالی خراسان اشاره شده است که به حمایت از حضرت مهدی (عج) به پا می‌خیزند. رسول خدا (ص) در این‌باره فرموده است: «هنگامي که مشاهده کرديد پرچم‌های سياه از سوی خراسان میآيند، با هر وسيله ممکن به سوی آن‌ها بشتابيد؛ هر چند مجبور باشيد براي اين کار روي برف و يخ سينه‌ خيز برويد؛ چرا که خليفة الله مهدی (عج) ميان آن پرچم‌ها حضور دارد. و امام امام باقر (ع) نیز می‌فرمایند: «نیروهایی با پرچم های سیاه (که از خراسان قیام کرده اند) در کوفه فرود می‌آیند و هنگامی که حضرت مهدی (عج) در شهر مکه ظهور می‌کند، با آن حضرت (ع) بیعت می‌کنند.» هر چند که عنوان خراسان  تا آن طرف بلخ و بخارا را شامل مي‌شود؛ لذا درباره اين‌که خراسانی از کدام قسمت خراسان خروج میکند، در روايات به محل خاصی اشاره نشده است.

شهر قم نیز به عنوان محل خروج برخی از امام زمان (عج) ذکر شده است. عفّان بصری نقل می‌کند که امام صادق(ع) از وی اینگونه پرسیده است: «آیا می‌دانی چرا این شهر را قم نامیده شد؟!» گفتم: «خدا و رسولش و شما می‌دانید.» فرمود: «قم نامیده شد؛چون اهلش با قائم آل محمّد (عج) جمع می‌شوند و با او قیام می‌کنند و با او از خود استقامت به خرج می‌دهند و به امام کمک می‌کنند.» هم چنین از امام صادق‌(ع) سؤال شد: «منظور از آیه «بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شدیدٍ» چه کسانی هستند؟» آن حضرت فرمود: «هم واللَّه أهل قم، هم واللَّه أهل قم. هم واللَّه أهل قم».

منابع:

1- بحارالانوار، جلد 52

2- سیمای جهان در عصر امام زمان (عج)

3- مجله انتظار موعود، شماره 29

4- بامداد بشریت، صفحه 54

5- عصر ظهور صفحه 228

انتهای پیام/