کلیک/ ستاره شناسان تصور می‌کنند دو قمر سیاره زحل ـ تایتان و انسلادوس ـ احتمالا برای حیات مناسب هستند و می خواهند چند مورد از تجهیزات نظارتی بسیار پیشرفته را به زحل ارسال کنند.
کاوشگر کاسینی در حال حاضر مشغول کاوش در زحل است و اطلاعات مفیدی به ما می‌دهد، اما برنامه هایی وجود دارند که در آینده با انجام ماموریت های دیگری از طریق فضاپیما انجام خواهد شد تا در این سیاره حلقه دار به دنبال حیات بیگانه بگردد.
برای آغاز کار، دو طرح در انجمن ژئوفیزیک آمریکا(AGU) در هفته گذشته ارائه شد. اولین طرح پروژه زندگی یاب انسلادوس(ELF) است که ناسا از آن حمایت می کند، و بعدی پروژه اکتشاف انسلادوس و تیتان(E2T) است که توسط ناسا و آژانس فضایی اروپا حمایت می شود.
در حال حاضر هر دو تیم به دنبال جذب سرمایه برای محقق کردن طرح های خود هستند و اگر از بابت منابع مالی اطمینان پیدا کنند، در آینده نزدیک شاهد اکتشافات جدیدی خواهیم بود.
لیندا اسپایکر، پیشنهاد دهنده طرح ELF می گوید “بزرگ ترین امید ما برای ELF مشخص کردن دقیق این مساله است که انسلادوس قابل سکونت است یا خیر. می خواهم بدانم آیا اقیانوس انسلادوس از حیات حمایت می کند، و یا حتی بهتر از آن شواهدی مبنی بر وجود زندگی پیدا کنیم.”
ظرح پیشنهادی ELF به ارتفاع پایین تا حدود ۵۰ کیلومتری(۳۱ مایلی) سطح قطب جنوب انسلادوس خواهد رفت. از آنجا می توان نمونه هایی از آب اقیانوس را برداشت که از ترک های سطح یخ زده آن به بیرون می‌ریزد.
اقیانوس سطحی انسلادوس
دو طیف سنج جرمی، که ترکیب های شیمیایی را تجزیه و تحلیل می کنند، این آبفشان ها را برای علایم حیات بررسی خواهند کرد، از جمله وجود گاز هیدروژن(یک مبنع رایج انرژی)، آمینو اسید و ایزوتوپ های کربن که با حضور زندگی میکروسکوپی اغلب در الگوهای خاصی ظاهر می شوند.
در همین حال محققین E2T در نظر دارند نگاه نزدیک تری به هر دوی انسلادوس و تیتان بیندازند، که معتقدند “محیط های اولیه برای بررسی شرایط ظهور حیات و پتانسیل سکونت جهان اقیانوسی” هستند.
درست مثل ELF، پروژه E2T نیز بر فراز قطب جنوب انسلادوس پرواز کرده آب اقیانوس را بررسی می کند. این کاری است که کاسینی نیز در حال حاضر آن را انجام داده است اما کاوشگرهای جدید، ابزارهای پیشرفته تری حمل خواهند کرد که تحلیل های دقیق تری ارائه می کنند.
به عبارت دیگر کاوشگرهای ELF و E2T قادرند اسکن هایی فراتر از توانایی های کاسینی انجام دهند که در سال ۱۹۹۷ پرتاب شده است و چنین فناوری اکنون حدود ۲۰ سال سن داشته و قدیمی محسوب می شود.
فضاپیمای E2T نیز قادر خواهد بود تصاویر با کیفیت بالا از سطح انسلادوس بگیرد. پس از آن نوبت تایتان خواهد بود تا ۱۷ بار از جو این قمر گذشته و در ارتفاعی بین ۹۰۰ تا ۱۵۰۰ کیلومتری(۵۶۰ تا ۹۳۰ مایلی) نمونه های هوا گرفته و آن ها را تحلیل کند.
دوربین های با کیفیت بالا نیز می توانند در همان حین تصاویری از سطح تایتان ثبت کنند. در این مرحله مشخص نیست کدام یک یا هردوی پروژه ها انجام خواهد شد اما هردو علاقه شدیدی از طرف دانشمندان برای کشف انسلادوس و تایتان نشان داده اند که ممکن است منجر به کشف حیات در جهان بیرونی شود.
