روزنامه الکترونیکی خورشید/مطالعات نشان می دهد که اغلب ستارگان بزرگ در آخرین مرحله حیات خود، عناصر جدیدی وارد فضای میان ستاره ای (با اندازه متوسط) می کنند. این عناصر سبب شکل گیری پی در پی ستارگان در این مکان های قدیمی ستاره ای می شوند.
بعلاوه این خوشه ها اطلاعاتی در مورد ترکیب شیمیایی و تکامل کهکشان ها از ابتدای پیدایش خود، را در بردارند. در این خوشه ها، ستاره هایی با اندازه متفاوت شکل می گیرند. با مشاهده این ستارگان بزرگ، که هنوز زنده می باشند، می توانیم سن این خوشه ها را محاسبه کنیم. اگرچه از حدود بیست سال قبل، می دانیم که نسل های متفاوتی از ستارگان در یک خوشه مجزا وجود دارند، مبداء این نسل های متوالی تاکنون برایمان روشن نشده است. مجله تخصصی The Astrophysical Journal Letters، امروز نتیجه تحقیقات گروه بین المللی از جمله IAC (Istituto de Astrofisica de Canarias) را منتشر کرد که طبق این تحقیقات شکل گیری و تکامل خوشه های کروی در ابتدای جهان حل شده است. بر طبق این تحقیقات، کلید حل این مسئله در بزرگ ترین خوشه هاست که ستارگان AGB، ستاره های بخش غول پیکر مجانب، را دربر می گیرند. این مورد اولین دلیلی است که نشان می دهد این ستاره ها نقشی اساسی در توزیع عناصر در فضای میان ستاره ای دارند که سبب شکل گیری نسل های متوالی ستارگان می شود.از آن جایی که سن این خوشه ها در حدود کهکشان خود می باشد، از آن ها به عنوان "فسیل های ستاره ای" نام برده می شود. خوشه های کروی گروه هایی شامل میلیون ها ستاره ای است که به دلیل میدان مغناطیسی شان در کنار هم قرار گرفته اند، تقریباً توزیعی کروی شکل دارند و از ابری متشکل از گاز و غبار میان ستاره ای شکل گرفته اند.
پاولو ونچورا، ستاره شناسی از موسسه INAF (Istituto Nazional di Astrofisica)، اولین کسی که مقاله ای در مورد اهمیت ستاره های AGB نوشت، در طول مدتی که به عنوان مسئول پروژه در IAC حضور داشت، بر روی این موضوع کار کرد که امروز انتشار یافت. انیبال گاقسیا هرناندز، یکی از محققین IAC، و دومین نویسنده این مقاله، اینطور بیان می کند: "تاکنون، انواع متفاوتی از ستاره ها از جمله: ستاره های عظیم که به سرعت به دور ستاره های بزرگ می چرخند، ستاره های بزرگ دوتایی، ستاره های بزرگ AGB، برای تحقیق در نظر گرفته شده اند. این بررسی این بحث را در پی دارد که کدام یک از این نوع ستاره ها یکی از مسائل مهم در شکل گیری و تکامل خوشه های کروی را حل می کند.
فلاویا دلاگلی، که به تازگی به عنوان محقق فوق دکترا به IAC ملحق شدو سومین نویسنده این مقاله نیز می باشد، اینطور بیان کرد: "گام بعدی تحلیل منظم خوشه های کروی در نیمکره شمالی است که تقریباً در پروژه APOGEE مورد مشاهده قرار گرفتند. بعلاوه تعداد زیادی از این خوشه ها در بهار آتی در نیمکره شمالی طبق پروژه APOGEE-2 مورد مشاهده قرار خواهند گرفت."
نمودار نتایج تحقیق، نسبت فراوانی آلومینیوم و منیزیم به آهن را در ستارگان موجود در خوشه، نشان می دهد. می توانیم عدم همبستگی بین منیزیم و آلومینیوم در ستارگان را ملاحظه کنیم.
نقش ستارگان AGB
در طول تاریخ، خوشه های کروی به عنوان آزمایشگاه هایی برای مطالعه بر روی تکامل ستاره ها مورد استفاده قرار می گرفتند زیرا اینطور فکر می کردند که همه ستاره ها در یک خوشه کروی در یک زمان شکل می گیرند و در نتیجه همه آن ها در یک سن قرار دارند. با این وجود از دو دهه قبل پی بردیم که تقریباً همه خوشه های کروی شامل چندین نسل از ستاره ها می باشند. در ستاره های نسل اول فراوانی عناصری همچون آلومینیوم و منیزیم، عناصر موجود در فضای میان ستاره ای یا همان داخل خوشه ها را مشخص می کند. در مدت زمان کوتاهی (به لحاظ نجومی) در حدود ٥٠٠ میلیون سال، فضای میانی، عناصری را دربرگرفت و از این فضا، نسل دوم ستارگان شکل می گیرند. طبق نظر محققان بیشتر ستاره های بزرگ در نسل اول متولد می شوند و عناصر سنگین داخلی خود را (عناصر هسته) از بین می برند و به کمک توده ای با سرعت زیاد، عناصری را در داخل فضای میان ستاره ای پخش می کنند که در اینجا نسل دوم ستارگان با فراوانی عناصری مختلف، شکل می گیرد. حال، کدامیک از این ستاره ها این پدیده را سبب می شوند؟
محققان گمان می کردند این پدیده به ستاره های AGB، که حجمی ٤ تا ٨ برابر خورشید دارند، مرتبط می شود، این تحقیق فرض آن ها را تأیید می کند. برای بررسی این فرض، محققان فراوانی منیزیم و آلومینیوم را که توسط همکاری های بین المللی (SDSS-III و پروژه تحقیقاتی APOGEE) مورد مشاهده قرار گرفت، با مدل های تئوری عناصر هسته در ستاره های AGB مطابقت دادند. آن ها برای اولین بار موفق به بازتولید تفکیک (رابطه ای که در آن با افزایش یک ویژگی سایر ویژگی ها کاهش می یابد) بین دو عنصر در ٥ خوشه کروی با خواص فوق فلزی بسیار متفاوت شدند.
