وقتی کسی نام سیاره مشتری را می‌برد، احتمالاً تصویری که همه با آن آشنا هستیم را به یاد می‌آوریم؛ همان‌که در آن خط استوا و لکه قرمز بزرگ سیاره مشتری مشخص شده است. به همین دلیل ممکن است تصویر بالا و پایین مطلب به نظر یک دنیای بیگانه بیاید. در حالیکه این‌ها تصاویری از غول گازی منظومه شمسی یعنی سیاره مشتری هستند که از زوایای متفاوتی گرفته شده‌اند.
چندی پیش فضاپیمای جونو ناسا به سراغ سیاره مشتری، بزرگترین سیاره منظومه شمسی که به غول گازی معروف است رفت و پرده از برخی رازهای این سیاره برداشت.
این فضاپیما دو ساعت قبل از رسیدن به نزدیک‌ترین فاصله‌اش به مشتری در ماه اوتی که گذشت، تصاویری از منطقه قطب شمال این سیاره گرفت.
فضاپیمای جونو هنگامی که در فاصله 120000 مایلی (حدود 193121 کیلومتر) از سیاره قرار داشت این تصاویر را به وسیله جونو کم (دوربینی که فضاپیمای جونو به همراه دارد) گرفت. البته این نزدیک‌ترین فاصله‌ای نبود که جونو تجربه کرد. این فضاپیما تا فاصله 2600 مایلی (حدود 4186 کیلومتر) از بالای سطح مشتری هم پیش رفت.
آخرین دفعه‌ای که تصویری از منطقه قطبی این غول گازی دریافت کردیم به سال 1974 وقتی‌که فضاپیمای پایونیر 11 از این سیاره عبور کرد برمی‌گردد که تصویر ارسالی، به وضوح تصاویری که جونو گرفت نبود. به همین خاطر تصاویر جونو به نظر کاملاً متفاوت می‌‌آیند.
فرستادن تصاویر تنها کاری نبود که فضاپیمای جونو انجام داد؛ این فضاپیما همچنین امواج رادیویی شفق های قطبی سیاره مشتری را هم به زمین ارسال کرد. امواج فرستاده‌شده بالاتر از محدوده شنوایی انسان بودند. به همین خاطر ناسا برای شنیده شدن این امواج توسط گوش انسان مجبور بود با کاهش فرکانس امواج، آن را به محدوده شنوایی انسان تبدیل کند.
