دانشمندان همیشه سعی می‌کنند به محض انفجار یک ستاره، تلسکوپ‌های خود را در مسیری که انفجار رخ داده تنظیم کنند تا شاید آن زاویه از انفجار را شکار کنند. دانشمندان به تازگی موفق به مشاهده‌ی روند انفجار یک کوتوله سفید و تبدیل آن به ابر نواختر شده‌اند.
با این روش دانشمندان می‌توانند درباره‌ی نتایج نواختر یا ابر نواختران اطلاعات بیشتری کسب کنند. این روش به مرگ ستاره نیز معروف است. براساس تحقیق متشر شده در Nature سال 2009 وقتی یک کوتوله سفید در سیستم ستاره‌ای دوتایی V1213 Cen منفجر شد، دانشمندان برای نخستین بار شانس این را داشتند که آغاز و پایان یک نواختر کلاسیک را رصد کنند.
یک نواختر کلاسیک در سیستم های دوتایی وقتی شکل می‌گیرد که هیدروژن اطراف ستاره‌های نزدیک توسط جاذبه‌ی متراکم اطراف یک کوتوله سفید، جذب شده و در نتیجه با نور سفید و درخشندگی حرارت هسته‌ای منفجر می‌شود. این سیستم دوتایی توسط دانشمندن به مدت 6 سال مورد بررسی قرار گرفته است و منتظر درخشندگی با انفجارهای کوچک هیدروژنی، بودند. این درخشندگی نشان‌دهنده‌ی هیدروژن‌هایی هستند که با سرعت متغیر و آهسته جذب ستاره‌های اطراف شده که در نهایت به انفجار سال ۲۰۰۹ منجر شده است.
این دو ستاره در نواختر کلاسیک برخلاف ابر نواخترهای پرقدرت بازماندند و در حالی که ارتعاشات امواج آنها باعث بزرگتر شدن و نورانی‌تر شدن ستاره‌های پیرامون آن شدند. با برقراری تعادل میان سیستم دوتایی، جذب هیدروژن از ستاره های محیط توسط کوتوله‌ی سفید، هر چه بیشتر شدت گرفت و دانشمندان این نظریه را دادند که در نواختر کلاسیک و چرخه‌های خواب زمستانی دوباره این انفجار تکرار خواهد شد. دانشمندان احتمال داده‌اند که این اتفاق یک میلیون سال بعد روی خواهد داد، پس هنوز تا آن زمان خیلی فاصله داریم.
