حتی نمی‌توان تصور کرد که منظره غروب خورشید تا چه حد زیبا می‌شد؛ آسمان عصرگاهی با هزاران قوس نقره‌ای پوشیده می‌شد. اگر زمین هم حلقه‌هایی مانند حلقه‌های زحل داشت، آن گه کافی بود سرتان را بالا بگیرید تا زیباترین مناظر ممکن را در آسمان ببینید.
ران میلر، هنرمند نجومی
کهنه‌کار، چند تصویر خیالی خیره کننده خلق کرده که در آنها آسمان زمین را با این فرض که حلقه‌هایی مشابه حلقه‌های زحل در مدار زمین باشند، نشان می‌دهد.
میلر در یک مقاله که به تازگی برای یک وبلاگ علمی تخیلی نوشته است، تصورات خود را از یک زمین حلقه‌دار و آسمان آن از نقاط گوناگونی در سرتاسر سیاره ما به نمایش گذاشته است. او اشاره می‌کند که زمین هم مدت‌ها پیش حلقه داشته است، البته برای مدتی نه چندان طولانی. این حلقه نتیجه یک برخورد عظیم سیاره‌ای بوده که دیگر نتیجه آن، شکل گیری ماه بوده است. طبق نظریه برخورد عظیم، آنها نتیجه یک برخورد در ۴٫۶۵ میلیارد سال پیش بین زمین و یک سیاره هم اندازه مریخ بودند که تیا نام داشت. گرد و خاک حاصل از برخورد، دور هم جمع شده و ماه را شکل دادند.
حلقه‌های فعلی زحل به این دلیل منجر به تشکیل یک قمر در آن نشدند که در داخل «حد روش» قرار دارند. این حد، شعاع دایره‌ای است که در داخل ان اجسامی که به دور سیاره می‌چرخند، عموما تحت تاثیرات شدید جزرومدی از هم جدا می شوند. چه می‌شد اگر موادی که به هم چسبیده و ماه را شکل دادند، در مداری با فاصله کمتر از حد روش زمین می‌بودند؟ تصاویر میلر، پاسخ احتمالی را نشان می‌دهند.
میلر، که از روسای سابق آسمان‌نمای آلبرت اینشتین موزه ملی هوا فضای ایالات متحده است، سابقه درخشانی در زمینه کارهای علمی تخیلی دارد: او تصاویری را تهیه کرده که تقریبا تمام انتشاراتی‌هایی که گوشه چشمی به ایده‌های جذاب علمی دارند، از آنها بهره برده‌اند، از ساینتیفیک امریکن گرفته تا استارلاگ. او همچنین تمبرهای پستی را در ایالات متحده طراحی کرده، کارهای ژول ورن را ترجمه کرده، و به عنوان تصویرگر تولید در فیلم «توتال ریکال» (یادآوری کامل) نیز کار کرده است.
او می‌گوید: «من یک تصویرگر فضایی حرفه‌ای هستم و همواره علاقه خاصی به زحل داشته‌ام. من داشتم به چند تا از کتاب‌های فضایی قدیمی نگاه می‌کردم که در کتابی متعلق به دهه ۱۹۲۰/۱۳۰۰ به تصویری برخوردم که در آن نشان داده شده بود که اگر زمین حلقه‌هایی مانند زحل داشت، آسمان لندن به چه شکلی بود. این تصویر مرا به فکر فرو برد که شاید بتوان یک سری تصویر جذاب تهیه کرد و نشان داد که این حلقه‌ها از عرض‌های متفاوت جغرافیایی به چه شکلی دیده می‌شوند».
