او درباره چگونگي ايجاد ميني جت‌ها مي‌گويد: دانشمندان از قبل مي‌دانستند كه نيروي جاذبه تيتان، يكي از قمرهاي زحل، پديده‌هايي را روي حلقه‌هاي زحل ايجاد مي‌كند، پديده‌هايي مانند گلوله‌هاي برف. ولي رديابي آنها پس از ايجاد بي‌نتيجه مي‌ماند و اين پديدههاي جوي، به گونه‌اي اسرارآميز ناپديد مي‌شدند. ما مطمئن هستيم كه بسياري از آنها با هم برخورد كرده و مي‌شكنند. اما تعدادي از اين گلوله‌هاي برفي كه كوچك‌تر هستند، از بين نمي‌روند و روي مسيرهايي به حركت خود ادامه مي‌دهند.
با شبيه‌سازي‌ها مي‌توان دريافت كه امتداد مسير آنها به حلقه f زحل مي‌رسد. آنها هنگام رسيدن به يخ‌ها و خرده‌سنگ‌هاي حلقه F، به واسطه سرعت زياد و شتابي كه دارند، دنباله‌اي از بخار در پشت خود به جاي مي‌گذارند. سرعت اين گلوله‌ها به 2 متر بر ثانيه و طول دمشان به 180 كيلومتر مي‌رسد. دانشمندان براي اولين بار اين اشياي ناشناخته را سال 2009 رصد كردند. سپس با مرور تصاوير آرشيو كاسيني، تكرار آن را هم بررسي كردند.
نيك آتر، محقق تصاوير كاسيني از دانشگاه كويين مري انگلستان، در اين باره مي‌گويد: محيط حلقه f كاسيني حدود 880000 كيلومتر است و اين ميني جت‌ها روي ناحيه بسيار باريكي از آن ديده مي‌شوند. پس از بررسي 2200 تصوير از آرشيو تصاوير كاسيني، ما فقط 500 مورد از اين پديده را طي 7 سال فعاليت كاسيني در مدار زحل،يافتيم. در برخي از موارد، چند گلوله برفي به طور اتفاقي، با هم حركت مي‌كردند و گذر يك اسكادران بشقاب پرنده به نظر مي‌رسيدند. اما با بررسي‌هاي بيشتر متوجه شديم كه آنها، همان پديدههاي جوي اطراف زحل هستند كه همراه هم حركت مي‌كنند. البته علاوه بر اين گوي‌ها، اجرام ديگري هم اطراف حلقه‌هاي زحل هستند كه غلتان به آن داخل و از آن خارج مي‌شوند.
