درست قبل از شروع سال نو میلادی، خبر پدیدار شدن طوفانی بر روی سیاره زحل توسط فضاپیمای کاسینی منتشر شد که هر روز بزرگتر از روز قبلش می شد. امروز در حدود یک ماه از پدیدار شدن آن طوفان عظیم که با تلسکوپ های آماتوری نیز به راحتی قابل رویت بود می گذرد و گویا این طوفان همچنان در حالت متغییری قرار دارد.
اواخر سال گذشته، طوفان جدید و بسیار درخشانی در نیم کرهٔ شمالی سیاره زحل به وقوع پیوست. اولین بار در دسامبر گذشته این پدیده در حالی توسط منجمان آماتور مشاهده شد که این غول گازی حلقه دار در حال ارتفاع گرفتن در آسمان پیش از طلوع خورشید بود. فضاپیمای کاسینی در۲۴ دسامبر توانست نمای بسته زیر را از این آشفتگی جوی پیچیده از فاصلهٔ ۸/۱میلیون کیلومتری ثبت کند. با گذشت زمان طوفان از نظر طولی گسترش پیدا کرد و قسمتی از سطح جو سیاره را به طور کامل دربرگرفت .
این طوفان ها معمولا به صورت دوره ای در سیاره زحل اتفاق می افتند و برخی مواقع به حدی بزرگ هستند که توسط تلسکوپ های مستقر در زمین رویت می شوند. طوفان های فوق معمولا گستردگی به اندازه هزاران کیلومتر دارند و برای مدتی در سطح سیاره خودنمایی می کنند. به گفته دانشمندان این طوفان درخشانترین طوفانیست که در طول دهه گذشته در زحل ظاهر شده است.
نظریه های متفاوتی درباره چگونگی شکل گیری این طوفان که گرداگرد سیاره زحل را فراگرفته است بیان شده اما تا کنون دلایلی مانند وجود جو غلیظ و نیروی گرانش شدید بیشتر از سایر نظریه ها مورد قبول دانشمندان واقع شده است.
تصویر فوق که توسط John Chumack منجم آمریکایی در تاریخ 22 ژانویه از زحل گرفته شده است به خوبی گسترش این طوفان را نشان می دهد. وی درباره این طوفان می گوید: با در نظر گرفتن فاصله تقریبی 1.392 میلیارد کیلومتری زحل از زمین این طوفان باید بسیارغول پیکر باشد تا ما بتوانیم آن را از روی زمین به راحتی مشاهده کنیم.
سیاره زحل به جز این طوفان جالب توجه که به تازگی بر روی آن تشکیل شده است دارای یک شش ضلعی عجیب نیز هست. بر روی این سیاره، شکلی مانند شش ضلعی توسط دوربین فضاپیمای کاسینی ناسا با وضوح مناسب عکسبرداری شده که بسیار جالب توجه است. دانشمندان گمان می بردند این ساختار 6 ضلعی مسیر فوران های گازی یا تندبادهای اتمسفری است اما این که چه عاملی می تواند گاز یا جریان هوا را در چنین ساختار سخت و زاویه داری هدایت کند به شکل سوالی بی پاسخ باقی مانده است. این ساختار 6 ضلعی از زمانی که فضاپیمای وویجر در دهه 1980 آن را کشف کرد به صورت علامت سوالی بزرگ در ذهن دانشمندان باقی مانده است.
زحل، پس از مشتری، دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی و ششمین سیاره دور از خورشید است. زحل یک گلوله گازی غولپیکر با چگالی بسیار کم است ، به طوری که اگر روی آب بیفتد روی آب می ماند!