دلنوشته های اربعینی شما تقدیم به سر قافله عشق

تلويزيون شبكه ٣ داره تصاوير راهپيمايي عظيم اربعين امام حسين رو نشون ميده
شنيدم مادرم زير لب داره ميگه:
السلام علي الحسين
و علي علي ابن الحسين
و علي اولاد الحسين
و علي اصحاب الحسين

دلم خيلي لرزيد
خدايا قسمت ميدم به مادر ارباب،خانوم فاطمه زهرا (س) تمام مادرامون رو كه مارو حسيني بار آوردن سلامت نگه دار.
مادرم حلالم كن
تمام مادراني كه ديگه بينمون نيستن انشاالله همراه خانوم حضرت زهرا باشن

خرم آنروز که ما عاکف میخانه شویم/ از کف عقل برون جسته و دیوانه شویم

بشکنیم آینه ی فلسفه و عرفان را/ از صنمخانه ی این قافله بیگانه شویم

فارغ از خانقه و مدرسه و دیر شده/ پشت پایی زده بر هستی و فرزانه شویم

هجرت از خویش نموده سوی دلدار رویم/ واله ی شمع رخش گشته و پروانه شویم

از همه قید بریده ز همه دانه رها/ تا مگر بسته ی دام بت یکدانه شویم

مستی عقل ز سربرده و آییم به خویش/ تا بهوش از قدح باده مستانه شویم

کجاست موسم اشکم ،کجاست خون خدا

کجاست روز تلاطم ،کجاست عاشورا

کجاست آن تن بی سر،کجاست آه حسین

کجاست رد ستوران،کجاست ثارالله

کجاست آن یل حیدر ،پناه اهل حرم

کجاست ساقی لشگر ،ببینه چشم ترم

رقیه وقت اسارت تو  را صدا میزد

بیا ببین تو عمو جان شکسته بال و پرم

ببینم آن بدنی را که گشته پاشیده

تمام آن گل خوشبو به خون تراشیده

تمام آن بدنی را که اربا اربا شد

که در فضای عبایی خلاصه گردیده

أربعین در راه است ... روز اتمام میقات سالکان الی الله به اشک و سوز و بی تابی در عزای شاه نینوا.

أربعین یعنی شدت کمال و روز رسیدن به کمال در وصال اهل بیتی محنت کشیده به قبور قربانیان سر از تن جدا.

أربعین روز ظهور حقیقت ایمانِ به زیارت مقدس سیّدالشهدا علیه‌السلام.

أربعین مهبط و منزل تمام مصائب به رجوع ام المصائب در کربلا است.

أربعین روز تجلی حقیقت سجده به سجود سیدالساجدین بر تربتِ آن قتیلِ مُقطَّعُ الاعضاء است.

اربعین، روزی است که دوستداران لقاء حسینی و سوختگان عزای زینبی در سوگ چهلمین روز از عزای مولایشان؛ در مسیرکربلا ذوب شوند تا بتوانند با چشم دل، محبوب خویش را ناظر و زائر باشند.

اربعینت نزدیک هست آقا، زینب چه کشیده ...

حسین فریاد میزند! "هل من ناصر ینصرنی"؟

و من در حالی که نمازم قضا شده، میگویم "لبیک یا حسین".

حسین نگاه میکند،لبخند میزند؛ به سمت دشمن تاخت میکند

و من باز میگویم: لبیک یا "ح س ی ن" ... لبیک، حسین سنگ میخورد ....

و من در پس خنده های مستانه ام فریاد میزنم؛

لبیک... حسین رمق ندارد و باز فریاد میزند: هل من ناصر ینصرنی؟

من به دوستم دروغ میگویم و فریاد میدارم لبیک یاحسین،

حسین سینه اش سنگین شده؛

کسی روی سینه است حسین به من نگاه میکند و میگوید: تنهایم نگذار.

یاریم کن. من گناه میکنم و میگویم لبیک یا حسین...

لبیک... خورشید غروب کرده است، و من میگویم: اللهم عجل الولیک الفرج.

حسین به مهدی نگاه میکند و میگوید: مهدی من سرباز توام،

کسی نبود یاریم کند و ادعا کننده ای نبود. تو از من مظلومتری...

به چشمان مهدی خیره میشوم و میگویم: دوستت دارم،تنهایت نمیگذارم...

و مهدی به محراب میرود و برای گناهان من طلب مغفرت میکند...!!

مهدی تنهاست... حسین تنها بود... کربلای دیگری در راه است؟

ایا منتظرید بازامامی بیاید ودرتنهایی خود شهید شود؟ پس بیایید گناه نکنیم؟؟

ای کاش در سال 61 هجری بودم تا خاک زیر پای کاروان زینبی میشدم

به اشک چله گرفتم تا غرق غم باشم
دعا کنید که من، اربعین، حرم باشم ...