سلام بر امت شهید پرور و با ایمان. سلام به بنده ی کوچک را بپذیرید
امید وارم که شما برادران انقلابی امام را تنها نگذارید و راه شهیدان را ادامه دهید و اسلام را در جهان پیروز گردانید.
از برادر مهربانم و خواهر عزیزم و همسر مهربانم می خواهم که در عزای من بلند گریه نکنید که دشمنان خوشحال و دوستان ناراحت می شوند. از بچه هایم می خواهم که اسلحه ی مرا زمین نگذارید و راه شهیدان را ادامه دهند و قلب خانواده ی شهدا را با عمل خود شاد کنند.
من این راه را با َآگاهی انتخاب کردم و از ضد انقلاب ها می خواهم که هر چه زود تر توبه کنند و به آغوش مردم بر گرد ند که فردا دیر است.
امید وارم که خداوند مهربان این خون ناقابل را بپذیرد و مرا در سایه ی رحمت خود قرار دهد. والسلام
باز هم ایشان به یاد من بود ند. مغرور شده بودم که با وجود این همه غفلت، از ایشان هد یه دریافت کرده ام. من نمی دانم هدیه ی امام چه بود، ولی می دانم که هر چه از دوست رسد، نیکوست. مخصوصاً اگر این هدیه، فیض شهادت باشد. شهادتی که آن عزیز و آن حاضر غایب، عطا کرده باشد، حتماً مورد قبول درگاه خدای تبارک و تعالی نیز هست. چرا که:
به ذره گر نظر لطف بو تراب کند به آسمان رود و کار آفتاب کند
