گابريل گارسيا مارکز از بزرگ ترين نويسنده هاي حاضر دنياست که گاهي اوقات نوشته هاي کوتاه عجيبي براي دنيا مي آفريند، مثل همين جملات:
گابريل گارسيامارکز
-در 15 سالگي آموختم که مادران از همه بهتر مي دانند و گاهي اوقات، پدران نيزهمين طور.
-در 20 سالگي ياد گرفتم که کار خلاف فايده اي ندارد؛ حتي اگر با مهارت انجام شود.
-در 25 سالگي دانستم که يک نوزاد، مادر را از داشتن يک روز هشت ساعته و پدر را ازداشتن يک شب هشت ساعته محروم مي کند.
-در 30 سالگي پي بردم که قدرت، جاذبه مرد است و جاذبه، قدرت زن.
-در 35 سالگي متوجه شدم که آينده چيزي نيست که انسان به ارث ببرد، بلکه چيزي است که خود مي سازد.
-در 40 سالگي آموختم که رمز خوشبخت زيستن، در آن نيست که کاري که دوست داريم را انجام دهيم، بلکه در اين است که کاري را که انجام مي دهيم، دوست داشته باشيم.
-در 45 سالگي ياد گرفتم که 10 درصد از زندگي چيزهايي است که براي انسان اتفاق مي افتد و 90 درصدش آن است که چگونه واکنش نشان مي دهد.
-در 50سالگي پي بردم که کتاب بهترين دوست انسان و پيروي کورکورانه بدترين دشمن اوست.
-در 55 سالگي پي بردم که تصميمات کوچک را بايد با مغز گرفت و تصميمات بزرگ را با قلب.
-در 60 سالگي متوجه شدم که بدون عشق مي توان ايثار کرد، ولي بدون ايثار هرگز نمي توان عشق ورزيد.
-در 65 سالگي آموختم که انسان براي لذت بردن از عمري دراز، بايد بعد از خوردن آنچه لازم است، آنچه را که ميل دارد نيزبخورد.
-در 70 سالگي يادگرفتم که زندگي مساله در اختيار داشتن کارت هاي خوب نيست، بلکه خوب بازي کردن با کارت هاي بد است.
-در 75 سالگي دانستم که انسان تا وقتي فکر کند نارس است، به رشد و کمال خود ادامه مي دهد و به محض آنکه گمان کرد رسيده شده، دچارآفت مي شود.
-در 80 سالگي پي بردم که دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن ، بزرگ ترين لذت دنياست.
منبع:نشريه زندگي ايده آل شماره 42.
