این نامهای ست نیمه شب از بندر آمده
در خلسه شبانه شهریور آمده
با این پرندگان پریشان به شامگاه
چون برگ برگ باغچهای پرپر آمده
دریاست پیش چشم و در آشوب موجها
این نامه از تلاطم چشم تر آمده
این نامه چون پرنده شبگرد بی نشان
بی تاب ازین کرانه پهناور آمده
یعنی درین سکوت شبانگاه ساحلی
با سوسوی ستارهای اشکش درآمده
از صخرههای ساحل از این دست نامهای
چون قمریای فرود بر این دفتر آمده
اینجا کنار اسکله، اینسان دو چشم من
بر بادبان کشتی بی لنگر آمده
سرشار از دعای جنوب قبیله است
یعنی درست از دل دریا برآمده
این نامه تا سپیده دمان بال و پر زده
هر دم ازین مکاشفه، رنگین تر آمده
سوی امام آینهها با اذان شوق
در آن شکوه نافله پشت در آمده
بی وقفه بر تبسم خورشید خیره است
در سوز و ساز زمزمهای دیگر آمده
میگوید از تطاول پاییز در جنوب
بر تخت، تا دو چشم بهارآور آمده
میگوید او که قافلهای از دعا تو را
بر ابرها به ولوله سرتاسر آمده
در هشت فصل عشق ازین خطه شهید
در پیش پای دوست پیاپی سر آمده
این صف کشیده شب شکنان در خلیج فارس
هنگامه در حماسه ازاین لشکر آمده
سر در بغل به حکم تو دارند گاه رزم
هرگه اشارتی ز تو ای رهبر آمده
عین الیقین کجاست به جز چشمهای تو
چون شب چراغ مردم ناباور آمده
شبهای شعر توست که بر آسمانه اش
منظومهای ستاره به شور و شر آمده
آنجا چقدر گستره چشمها وسیع
از دل فقط ترانه جان پرور آمده
دستی تکان بده که ببینند منکران
هر روزشان چو شامگه محشر آمده
