واژه سایبر تروریسم، نخستین بار در دهه ۱۹۸۰ میلادی از سوی باری کالین (Barry collin) وضع شد و در چند سال اخیر گسترش یافت.

از آنجا که سایبر تروریسم با تروریسم نسبت دارد و به نوعی زیر مجموعه آن محسوب می شود، اولین مرحله منطقی برای شناخت سایبر تروریسم، شناخت پدیده تروریسم است.

تروریسم

تروریسم از واژه «Terror» به معنای ترس و وحشت گرفته شده است. تروریسم، بیشتر یک تاکتیک موثر برای طرف ضعیف تر منازعه بوده است. تروریسم به عنوان استراتژی مقاومت در مقابل دولت مدرن حدود نیم قرن پس از انقلاب فرانسه ظهور کرد که در آن زمان از گونه ای از رژیم دولتی وحشت، ریشه می گرفت.

درباره تروریسم، تعریف های گوناگونی شده است. سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۲ این تعریف را منتشر کرده است: روش اعمال نگرانی از طریق خشونت که به وسیله بازیگران دولتی، گروهها یا افراد (نیمه) مخفی که به دلایل سیاسی، جنایتکارانه یا شخصی اعمال می شود.» از آنجا که تروریسم به استفاده سیستماتیک یا تهدید به خشونت برای رساندن پیام سیاسی اشاره دارد، پس اهداف تروریسم، نمادین است. به طور خلاصه می توان گفت تروریسم به رفتار فرد، گروه، حزب یا دولتی اطلاق می شود که از طریق خشونت، قتل و خونریزی و ایجاد ترس و وحشت می خواهد به هدفهای سیاسی خود برسد.

شیوه های تروریستی

شیوه های به کار برده شده از طرف تروریست ها عبارتند از: هواپیماربایی، گروگانگیری، خرابکاری، بمبگذاری، بانکزنی، آدم ربایی سیاسی و آدم کشی.

بمبگذاری، شکل غالب تروریسم را تشکیل می دهد. از اواخر قرن نوزدهم و با اختراع دینامیت، تروریست ها ساختمان ها و اماکن عمومی شلوغ را هدف قرار داده اند.

اگرچه بیشتر بمبگذاری ها تلفات به بار نمی آورند ولی تروریست ها قادرند خشونت هایی با تلفات بسیار زیاد را ترتیب دهند که به واسطه پیشرفت های تکنولوژیکی در ابزارهای زمان بندی و مواد منفجره آسان شده است. حملات مسلحانه ناگهانی به اهداف غیرنظامی همچون مسافران خطوط هوایی یا توریست های بازدیدکننده از مکان های تاریخی نیز از جمله شیوه های تروریست هاست. با گذشت زمان، قتل مقامات رسمی دولتی کمتر شده است، شاید به این دلیل بوده که مقامات دولتی هم اکنون بشدت محافظت می شوند.

سایبر تروریسم

همان طور که اشاره شد، واژه سایبر تروریسم در دهه ۱۹۸۰ از سوی باری کالین ابداع شد. شاید بتوان گفت جامع ترین تعریف از سایبر تروریسم از سوی دنینگ ارائه شده است.

تعریف وی از سایبرتروریسم چنین است: سایبر تروریسم، حاصل تلاقی تروریسم و فضای مجازی است. سایبر تروریسم، بیشتر به معنای حمله یا تهدید به حمله علیه رایانه ها، شبکه های رایانه ای و اطلاعات ذخیره شده در آنهاست، هنگامی که به منظور ترساندن یا مجبور کردن دولت یا اتباع آن برای پیشبرد اهداف سیاسی یا اجتماعی خاص اعمال می شود.

یک حمله برای این که به عنوان سایبر تروریسم شناخته شود، باید به خشونت علیه اشخاص یا دارایی ها منجر شود یا دست کم آسیب کافی برای ایجاد ترس را باعث شود. از حملاتی که منجر به مرگ یا صدمات بدنی، انفجار، سقوط هواپیما، آلودگی آب یا خسارات متعدد اقتصادی می شود، می توان به عنوان مثال نام برد. حملات جدی علیه زیرساخت های حیاتی نیز بسته به نوع شدت و تاثیر آنها می تواند اقدامی سایبر تروریستی باشد. حملاتی که خدمات عمومی غیرحیاتی را مختل می کنند یا آنها که فقط سر و صدای پرهزینه ایجاد می کنند را نمی توان به عنوان سایبر تروریسم طبقه بندی کرد.

شیوه های سایبر تروریسم

همان طور که مواد منفجره و سلاحهای گرم، اصلی ترین ابزار تروریسم کلاسیک هستند، محتمل ترین اسلحه سایبرتروریست ها نیز رایانه است. روشهای زیادی وجود دارد که تروریست ها می توانند از رایانه به عنوان یک وسیله تروریستی استفاده کنند. اساسی ترین روشهای سایبرتروریسم عبارتند از: هک کردن، و ویروس های رایانه ای، جاسوسی الکترونیک، دزدی هویت و تخریب یا دستکاری اطلاعات.

جذابیت سایبرتروریسم برای تروریست ها

به دلایل متعددی سایبرتروریسم برای تروریست های مدرن جذاب است:

۱) ارزان تر از روشهای تروریستی متعارف است. تنها چیزی که نیاز است، یک رایانه شخصی متصل به اینترنت است. نیازی به خرید اسلحه مانند تفنگ یا موادمنفجره نیست. می توان ویروس های رایانه ای را ساخت و از طریق خطوط تلفن، کابل و ارتباط بی سیم ارسال کرد.

۲) سایبرتروریسم، ناشناخته تر از روشهای تروریسم کلاسیک است. مانند بسیاری از کاربران اینترنت، تروریست ها از اسامی مستعار استفاده می کنند و به یک سایت به عنوان کاربر مهمان ناشناس وصل می شوند و برای نیروهای پلیس و امنیتی بسیار سخت است که هویت واقعی تروریست ها را ردیابی کنند. در فضای مجازی، موانع فیزیکی مانند ایست بازرسی، مرز یا گمرک وجود ندارد.

۳) تنوع و تعداد حملات بسیار زیاد است. سایبرتروریست می تواند شبکه های دولتی یا رایانه های دولتی، افراد، خدمات عمومی، خطوط هوایی خصوصی و... را مورد حمله قرار دهد. تعداد زیاد و پیچیدگی حملات احتمالی به تروریست ها کمک می کند تا نقاط ضعف و آسیب پذیر را برای حمله پیدا کنند. مطالعات نشان داده است شبکه های برق و خدمات اضطراری در برابر حملات سایبر آسیب پذیر هستند، برای این که زیرساخت ها و سیستم های رایانه ای که اینها را اداره می کنند، بسیار پیچیده هستند و این موضوع، رفع همه نقاط ضعف را غیرممکن می کند.

۴) سایبرتروریسم را می توان از راه دور هدایت کرد، ویژگی ای که جذابیت زیادی برای تروریست ها دارد. سایبر تروریسم، آموزش فیزیکی اندکی را می طلبد، سرمایه گذاری روانی کمتر و خطر مرگ کمتری دارد و امکان می دهد تا سازمان های تروریستی عضوگیری کنند و اعضا را در اختیار داشته باشند.

۵) سایبرتروریسم توانایی زیادی دارد تا تعداد زیادی از مردم را به خود جذب کند، از این رو پوشش خبری و رسانه ای بیشتری را ایجاد می کند و این همان چیزی است که تروریست ها دنبالش هستند.

تاریخچه مختصری از حوادث سایبرتروریستی

تعدادی از حملات مجازی انجام شده برای نیل به اهداف سیاسی و اجتماعی را می توان این گونه شرح داد: در سال ۱۹۹۶ یک هکر رایانه ای مرتبط با جنبش برتری طلبی سفیدپوستان، ISP ماساچوست را به طور موقت از کار انداخت و به قسمتی از سیستم بایگانی ISP صدمه زد. هکر، پیغامهای نژادپرستانه به همه جهان با نام ISP فرستاد. هکر با این پیغام به کار خود پایان داد: «شما هنوز هم مجبورید تروریسم الکترونیکی واقعی را ببینید... این یک قول است.»

در سال ۱۹۹۸، معترضان اسپانیایی، انستیتو جهانی ارتباطات (IGC) را با هزاران پیغام ایمیل قلابی مورد حمله قرار دادند.

معترضان، صفحات وب را مسدود و تهدید کردند به تاکتیک های مشابهی علیه سازمان هایی که از خدمات این انستیتو استفاده کنند، اقدام خواهند کرد. آنها خواستار شدند تا IGC میزبانی وب سایت مجله Euskal Herria را متوقف کند.

مجله ای که در نیویورک منتشر می شد و از استقلال باسک حمایت می کرد. اعتراض کنندگان می گفتند که IGC از تروریسم حمایت می کند؛ چرا که بخشی از صفحات وب شامل مطالبی درباره گروه تروریستی ETA است که ادعا می شد، مسوول قتل مقامات سیاسی و امنیتی و حمله به تاسیسات نظامی اسپانیاست. IGC سرانجام تسلیم شد و سایت را متوقف کرد.

در سال ۱۹۹۸ چریکهای تامیل، سفارتخانه های سریلانکا را با روزی ۸۰۰ ایمیل در یک دوره ۲ هفته ای، مورد حمله قرار دادند. در پیام ها این چنین نوشته شده بود:«ما ببرهای سیاه اینترنتی هستیم و این کار را انجام می دهیم تا ارتباط های شما را مختل کنیم.»

مقامات امنیتی این مساله را به عنوان اولین حمله شناخته شده به وسیله تروریست ها علیه سیستم های رایانه ای دولت نام گذاشتند.

در طول جنگ کوزوو در سال ۱۹۹۷ رایانه های ناتو به وسیله بمباران ایمیل از کار افتادند و به واسطه حملات هکرهای معترض به بمباران های ناتو صدمه دیدند. بعلاوه موسسات آکادمیک و سازمان های عمومی و تجاری ایمیل های انباشته از ویروس های سیاسی را از تعدادی کشورهای اروپای غربی دریافت می کردند. تخریب وب سایت ها نیز بسیار عادی شده بود. همچنین پس از این که سفارت چین در بلگراد بمباران شد، هکرهای چینی پیغام هایی به وب سایت های دولتی ایالات متحده فرستادند که «ما حمله را متوقف نمی کنیم تا این که جنگ متوقف شود.»

تمامی وقایع یاد شده انگیزه های سیاسی و اجتماعی داشتند و با آن که هیچکدام از این حملات منجر به خشونت یا صدمه نشدند، ولی تعدادی از این حمله ها تهدید یا مشکلات خاصی را ایجاد کرد.

دفاع در برابر سایبر تروریسم

دفاع در مقابل تروریسمی که در چارچوب آن رایانه و اینترنت نقش مهمی را ایفا می کند تا اندازه زیادی شبیه دفاع در مقابل تروریسمی است که رایانه و اینترنت نقشی در آن ندارد. اقدامات عادی مانند بازدارندگی، قانون، دفاع، مذاکره و دیپلماسی در این خصوص نیز موثر است با این تفاوت که دامنه عناصر خاصی گسترده تر است و نیز باید این روشها روزآمد شوند. راهکارهای اصلی دفاع در برابر سایبر تروریسم را می توان در ۳ شاخه اصلی آموزش، ساز و کار حقوقی و تقویت دفاعی طبقه بندی کرد.

الف) آموزش

مهم ترین مرحله در جلوگیری از سایبرتروریسم، آموزش است. این آموزش شامل آموزش عمومی و آموزش مقامات اعم از مقامات سیاسی، امنیتی و پلیس است. نه تنها مردم عادی؛ بلکه بسیاری از مقامات سیاسی و امنیتی نیز هیچ گونه اطلاعی درباره امکان وقوع حملات سایبرتروریستی ندارند.

در خصوص آموزش عمومی، مهم ترین نکته این است که کاربران اینترنت را نسبت به ایمن تر کردن رایانه های شخصی متقاعد کرد و در این راه می توان از آموزش های رسمی و اطلاع رسانی از طریق رسانه های عمومی بهره گرفت. آموزش و اطلاع رسانی به مقامات ارشد سیاسی و امنیتی نیز جایگاه ویژه ای دارد و باید این مقامات نسبت به حساسیت مساله مطلع شوند تا تمهیدات لازم را برای مقابله با سایبرتروریسم عملی کنند.

ب) ساز و کار حقوقی

مرحله بعد در مبارزه با سایبرتروریسم، استفاده از ساز و کار حقوقی و قضایی مناسب است. اولین گام در این راه تدوین و یک شکل کردن قوانین جرایم رایانه ای و اینترنتی خواهد بود. در کشور ما هنوز قوانین خاصی راجع به جرایم رایانه ای و اینترنتی تدوین نشده است و این موضوع یعنی وجود خلاءهای قانونی که نیروهای امنیتی را در مقابله با جرایم رایانه ای و اینترنتی، سردرگم می کند و توانایی واکنش به موقع و مناسب را از آنان می گیرد.

ایجاد دادگاه های خاص جرایم رایانه ای و اینترنتی نیز از جمله گامهای بسیار مهم و موثر در مقابله با سایبرتروریسم است. همان گونه که برای جرایم خاص، دادگاه های ویژه ای وجود دارد برای مقابله با سایبرتروریسم و جرایم سایبر نیز تاسیس دادگاه های ویژه ای مورد نیاز است.

وجود این دادگاه های خاص، رسیدگی به این جرایم را آسان تر و سریع تر می کند و در نتیجه مجرمان یقین خواهند داشت که بسرعت و به طور ویژه ای به جرم آنها رسیدگی خواهد شد و این موضوع گامی بزرگ در خصوص مبارزه با سایبرتروریسم محسوب می شود.

ج) تقویت دفاعی

ایجاد سازمان های مسوول مقابله با سایبرتروریسم مهمترین راهکار دفاعی در برابر سایبرتروریسم خواهد بود. لازم است سازمان های امنیتی خاصی تاسیس شوند که مسوولیت آنها مطالعه و تحقیق و مقابله با حملات سایبر باشد. این سازمان ها می تواند درون نهادهای مختلف امنیتی و سیاسی شکل گیرد؛ ولی مساله مهم این است که حوزه کاری هر کدام از آنها باید به طور دقیق مشخص باشد و مبادله اطلاعات سازمان های امنیتی مختلف مد نظر قرار گیرد.

روش دفاعی دیگر عبارت است از سخت تر کردن حملات از طریق تقویت فناوری های امنیتی. به نظر می رسد مهمترین هدف حملات سایبر تروریستی زیر ساختهای حیاتی کشور باشد. از جمله این ساختها می توان از مخابرات، بانکداری، حمل و نقل، شبکه برق، نفت و گاز، آب، خدمات اضطراری و خدمات دولتی نام برد. از دیگر راهکارهای دفاعی فراگیر و عمومی تر می توان به تعریف روزآمد ویروس های رایانه ای، استفاده از نرم افزارهای ضد ویروس، استفاده از رمزهای عبور قوی و دیوار آتش اشاره کرد.

ترور واژه ای غربی است و در فرهنگ سیاسی به کشتارها و تخریب های رعب آوری گفته می شود که گرچه هدفمندند اما مدرکی قانونی به کسی نمی دهند.

و تروریست کسی است که اگر هم تواناتر از ترورشونده باشد به دلیلی، شرایط جنگ رویارو را ندارد زیرا ترور، ابزار کار باندهای جنایتکار باجگیر مافیایی بین المللی یا حکومتهای غاصب و متجاوز و غیر مردمی می باشد که فریبکارانه مردم نمایی می کنند و بنابراین مجبورند مخالفان خود را با ترور و ارعاب از سر راه بردارند.

ترور و تروریست بردو گونه است : الف تروریست غیر دولتی، ب تروریست دولتی که اسرائیل بهترین نمونه و سمبل تروریست دولتی است گرچه برخی امروزه اسرائیل را تروریست نمی خوانند زیرا اکنون اسرائیل با مجوز سازمان ملل آمریکا آشکارا به ترور می پردازد و همانند نازیها و خِمِره های سرخ و صرب ها آدم می کشد، از این رو محققان اسرائیل را گرچه در ترورهای پنهانی هم عالیترین مدال را بر گردن دارد امروزه از گروه نیوفاشیستها و نوچه های شایسته نیوفاشیستهای غرب می دانند و دارای فرهنگی که هرکس با اندیشه اش مخالف باشد او را می کشد . تروریستهای غیردولتی بر سه گونه اند:

۱) تروریست حرفه ای، این تروریست ساخته و پرداخته کلان سرمایه داران امریکای شمالیِ پس از سرکوب امریکای جنوبی و دورانی است که ساختار امریکای امروزی، ریشه می بست و هر یک از چند قوم حاکم امروز برای ارعاب دیگران و اثبات توانمردی خود، اشرار گستاخی را به نام مزدور در اختیار می گرفتند و به تعظیمشان می پرداختند ، تمام فیلم های وسترنی که می بینید برای بزرگ نمایی مزدورانشان می باشد . از مشخصات این تروریست اینکه وی با مفهوم دوستی و دشمنی آشنایی ندارد و به هیچ چیز بجز حرفه پای بند نمی باشد و تعبدی و تعصبی هم ندارد لیکن در کار خود جوانمردیهای مخصوص رشته را دارد با اینکه او فروشنده گلوله هایش به کسانی می باشد که گلوله را گرانتر می خرند و تا آنجا که اگر به او بگویی چنانچه آن خوک مفلوک گرفتار باتلاق را بکشی پاداشت ده هزار دلار است اما اگر آن جوانی را که دست زن و فرزند را در دست دارد و به خانه می رود یازده هزار دلار، تروریست حرفه ای گلوله اش را جایی خرج می کند که درآمدش بیشتر است.

۲) تروریست کور، این تروریست مملو از عقده های پنهان و آشکار است و با محرومیتهایی که بر دوش می کشد همیشه کوفته و فرسوده است و بارها به فکر خودکشی افتاده لیکن راهکار آن را به دست نیاورده زیرا او تا راهنمایی نداشته باشد مردارگونه زندگی می کند و قادر به هیچ کاری نیست، نمونه گویای تروریست کور سمپاتهای مجاهدین خلقی می باشند که پس از چرخش رهبرانشان همچنانکه مجسمه ای را جابجا کنند پابه پای چرخشهای کاسبکارانه و منافقانه رهبران حزبی خود تا ۱۸۰ درجه چرخش داشتند. پیش از پیروزی انقلاب اسلامی دشمنان انقلاب را می کشتند لیکن از سال ۵۲ که رجوی با لودادن ۱۷ خانه تیمی ده ها هم پیمان خود را به بهاء نجاتش به کشتن داد و به برکت تبلیغات همه جانبه ساواک با وجود خیابانی و ابریشمچی رهبر سازمان گردید ناگهان سمپاتها و لَجّاره های سازمان هم که از بی شخصیتی و بی جایی در ساختار رسوب کرده بودند به پیروی استبداد رجوی به خودزنی و خودفروشی پرداختند، سرآغاز به ترور شخصیت های ممتاز انقلاب اسلامی کمربستند و اندک اندک کارشان به آنجا کشید که برای مبارزه با رهبران انقلاب اسلامی به یاری صدام دشمن ایران رفته و به تخریب کشور و ترور بی هدف مردم پرداختند و امروز به فرمان سیا در عراق غوغائی را به راه انداختند که با آشکارشدنش پشت هرتمدنی را می لرزاند. دوست دارم برای بهتر شناساندن تروریست کور به دو درامی بپردازم که تراژدی آنها دوست و دشمن را می گریاند.

الف) چون ایران صلح نامه را امضاء می کند مجاهدین خلق از وحشت فردای صلح، خود را به آب و آتش زده و همه نیروهای ساکن در غرب خود را، فرا خوانده و به میدان رزم نهایی دعوت می کنند، به خانم دکتری که در امریکا به تحصیلات تخصصی خود ادامه میدهد چنین می نویسند سپیده روز، فرا رسید و ما آماده کوچ به وطن گشته ایم و شما یکی از چهار نفری می باشید که سازمان برای مسئولیت وزارت بهداری کشور مردمی ایران در نظر گرفته است اگر می پذیرید و آماده خدمت می باشید لباس رزم بپوشید و به ما بپیوندید و دخترک جاه طلب بی ایمان و از همه جا و همه چیز بی خبر خود را به عراق می رساند و چند روزی در اردوگاه آمادگی مستقر و در آنجا با جوانکی که از استرالیا برای قبول شغل وزارت راه به ایران آمده معاشرت هایی دارد و در روزهای حمله به ایران با او وداع و به خیل پزشکان سیار می پیوندد و شوهر ناخواسته اش در دومین روز تجاوز به ایران شکار مرصادیان و به درک واصل می شود و دخترک با یادگار ناخواسته ای از وزیر راه به پشت جبهه برگردانده می شود و چون آبستن برگرداندنش به امریکا به مصلحت سازمان نیست در عراق نیمه محبوس و پس از زایمان فرزندش را به پرورشگاه سازمان می فرستند و دخترک هم نمی دانیم به کجاست و کودکشان در جهانی پرورش می یابد که مناسبترین فرد برای ترورهای کور حزبی است و در روزگاری که سیا برای آبرو بخشیدن به کشتارهاییکه در عراق دارد در پی یافتن تروریستهای انتحاریست، منافقان، نوجوان را که دیگر توان کشیدن بار عقده ها را ندارد به پنتاگون می فروشند و او با کمربندی تلخ به دبیرستانی حمله می کند و خود و دانش آموزانی را می کشد؟!

ب) تراژدی دیگر، درام فرزند بعثی می باشد که در حمله امریکا به دست لجّاره ها کشته می شود و زندگی فرزندش را تلخ تر از هر مردنی می سازد و با چنین حالتی این موجود مملو از عقده هم به راهنمایی تزویر با کوله باری از باروت به خواسته سیا که می خواهد به کشتار خود در عراق وجهه ای ملی و مردمی و انقلابی بخشد به پاسگاهی می زند و خود را راحت می کند و گروهی را می کشد. پیرامون تروریستهای انتحاری دست ساز سیا انتحاری دیگری را هم گفته اند وی عضو سازمان و مرد ۴۵ ساله همیشه درمانده ای بود که از ۲۵ سالگی در عراق رنج می کشید و غصه فقر و بدنامی مادر را می خورد و گزارشگران به سازمان اطلاع می دهند که وی در فکر خودکشی است و تزویر سازمان آشکارا به او پیشنهاد می کند که اگر از زندگی خسته شده است ۵ میلیون تومان بگیرد و برای مادرش بفرستد و با مرگی اسطوره ای خود را راحت کند و او با انتحاری کور و خیابانی چنین می کند .آری تروریست کور یعنی آدمکی که روی صحنه است لیکن با نخی که در پا دارد به بازی می پردازد.

۳) تروریست هدفمند اینان پاک و فداکارند اما یک بعدی و مبتلا به تعصبی کور زیرا اصولاً نه عقل، تغییر فرهنگی را با ترور میسر می داند و نه شرع مقدس چنین مجوزی را برای اصلاحات داده است بنابراین اگرچه اینان متعهد و هدفمند لیکن از آنجا که حرکتشان بی پایه است همیشه شکار تزویری می گردند که ترورهایشان به زیان اهدافشان می باشد ، مگر گاندی بزرگ ناجی هند را یک دانشجوی مقدس بودایی نکشت و یا خانم گاندی و پسرش رؤسای جمهوری را که اگر می ماندند هند امروزه دارای استقلال بیشتری بود، سیکهای متعصب هند نکشتند چرا به دورها برویم مگر مطهری و مفتح را بچه های احمق و متعصب فرقان به تزویر سیا ترور نکردند. من پیش از ترورهایشان شبی را با آنان بودم و همه اشکالاتشان را پاسخ دادم تا آنجا که مجادله ما به منازعه کشید و یکی می گفت بودن شما هم برای انقلاب خطرناک است و من در پایان کار دریافتم که اندیشه آنان آنچنان فسیل گشته که حضرات در همان سیاه چاهی که ابن ملجم افتاده و اسیر دشمن بود در بندند، و اگرکار دست من بود آنان را پیش از جنایاتشان بازداشت و زندانی می کردم تا خود بمانند و جنایتی نکنند لیکن بعضی از ترورشوندگان فردای آنان، به پاسخم گفتند ما قصاص قبل از جنایت نداریم .

و فرق آشکار حملات استشهادی دین شناسان با تروریست هدفمند متعصب و محدود این است که تزویر، زشتی های معاویه را به عاشقانی که اهل جهادند و اهل اجتهاد نیستند نشان می دهد و با یک چرخش چنین تروریستی، علی را به جای معاویه ترور می کند . من قاتل شهید هاشمی نژاد را دهها بار دیده بودم و مزایای تعصب کور او را چشیده بودم سوگند به خدا که او خائن نبود و هدفمندی کور بود . سمبلی گویاتر دومین فرزندم حسین رحیم پورکه دوران جنگ مسئول یکی از بیمارستانهای زیرزمینی سپاه بود. می گوید: پس از درگیری با کموله های بی دین، درمیان زخمی ها جوانی را دیدم که در حال احتضار ذکر می گفت و آرامشی داشت، به کمکش شتافتم لیکن او به صورتم خدو افکند و صورت از من برگرداند و من شگفت زده، دوست کردی خندید و گفت وی از طلاب شمس و تعلیم دیده آخوندهای وهابی است اینان هرگز با صهیونیستها درگیر نمی شوند ولی جنگ با شیعه و انقلاب اسلامی را عبادت می دانند. بایدم آشکار سازم که ترورهای انتحاری گرچه با حملات استشهادی شباهتهایی دارد لیکن هرگز از یک سنخ نمی باشد زیرا جهاد استشهادیان برپایه اجتهاد و ملاحظه همه جانبه مکتب است ولی نمونه هدفمندان فسیل شده و جادو زده افرادی چون قاتل هاشمی نژاد و گروه شمسی که فداکارشان را شناختید و گروه صحابه ای که مهندسان شیعه ای را که در کشور پاکستان به آنان خدمت می کردند ترور می کنند و در همه جا جادوگرانی که آنان را به ترور وامی دارند مجهول الهویه اند. لیکن مجاهد استشهادی هنگامی که درمی یابد دشمن با ترور و ارعاب در پی شکستن روحیه ی مومنان است با فریاد هدفش به حمله ای استشهادی می پردازد. فدائیان اسلام با فریاد الله اکبر و مرگ بر دشمنان اسلام به کشتن کسروی و رزم آرا حمله ای استشهادی می کنند شهید هرندی با فریاد مرگ بر خائنان و دشمنان اسلام به کشتن هژیر می پردازد و در هر حمله استشهادی که فلسطینیان به صهیونیستها کرده اند هدف و قاتل و مقتول و دلیل قتل آشکار است و در یک کلام مردان استشهادی کور و جادوزده به کشتن دشمنان نمی پردازند. با تعریف و شناساندن گونه های تروریسم به اینجا رسیدیم که می توانیم به شناخت تروریستهای عراق امروز بپردازیم سرآغاز باید دانست هرگونه تروریستی به شکلی ابزارکار تزویری است چه دولتی و چه غیردولتی و تروریستهای غیردولتی بر سه گونه بودند : ۱ـ تروریست حرفه ای نمونه قاتل کندی ها .۲ـ تروریست کور که نقش اسلحه را بازی می کند ، او اسلحه را می چکاند و سیاستی او را می گرداند و نمونه روزش زیرقلبیریهای مجاهدین خلق و بعثی های وامانده .۳ـ تروریست هدفمند که جهادش بی اجتهاد است نمونه گویا، از سنیان گروه صحابه و گروه شمس و از شیعیان مجاهدین خلق پیش از خیانت رجوی و بچه های گروه فرقان و از بوداییان دانشجویی که گاندی بزرگ را ترور می کند و از سیکها،کسانی که خانم گاندی و فرزندش را ترور می کنند. اکنون بدان پردازیم که کدامین گونه از تروریستها عراق امروز را به این روز افکندند .

۱) از نظر ما شأن تروریست حرفه ای بالاتر از این است که به ترورهای مجنون گونه بپردازد از این گذشته تروریست حرفه ای در همه عمر بیش از چند ترور ندارد چه رقبا اجازه ادامه کارش را نمی دهند .

۲) تروریست ابزاری و این گونه تروریست کمتر از آن است که بشود با آنان هر روز دهها ترور را انجام داد.

۳) تروریست هدفمند هم بسیار کمتر از آنند که با حیله های جادویی چنین احمقانه به ترور بپردازند چرا می شود گفت در همه سال تروریست متعصبی سنی برای رضای خدا مسجدی را تخریب و شیعیانی را بکشد و یا به عکس. لیکن این محال است که مومنی هرچند احمق دائم به ترورهای خیابانی بپردازد و آدمهایی را که نمی شناسد بکشد زیرا گفتیم چنین تروریستی با جابجایی معاویه و علی، فریب می خورد و علی را ترور می کند نه اینکه سنی در محلی سنی نشین به کشتار مردم بپردازد و در این صورت کشتارهای هدفمند و بعضاً انتحاری بسیار کمتر از آن است که بتواند چنین عراقی بیافریند و نتیجه اینکه بیش از نود درصد ترورها و تخریب های امروز عراق به دست ستون پنجم و کلاه رنگی های غربی که امروزه در نقش غلام سفیدهای امریکایی اتفاق می افتد زیرا امریکای امروز توان چنین بهره کشیهایی را از غلام سیاه های افریقایی خود ندارد لذا از اروپا غلام سفید می گیرد مگر همگان نظامیان انگلیسی را با لباس عربی و یک دنیا سلاح برای انفجارحرمی ندیدندکه چون آنها را گرفتند لشکر مهاجم به قیمت رسوایی بیشتر به تخریب زندان و نجات تروریستهای خود پرداختند و با این توضیحات امنیت در عراق روزگاری میسر است که لشکر مهاجمان و کلاه رنگی ها عراق را تخلیه کنند و تروریستهای بعثی و مجاهدین خلق خود را هم ببرند.

اسلام دین رحمت است و تروریسم را تجویز نمی کند. خداوند در قرآن می فرماید:« خداوند شما را باز نمی دارد از اینکه نیکی و بخشش کنید به کسانی که به سبب دین با شما نجنگیده اند و از شهر و دیارتان شما را بیرون نرانده اند. خداوند نیکوکاران را دوست می دارد» (ممتحنه:۸ )

پیامبر(ص)سربازان را از کشتن زنان و کودکان منع می کرد (۱)و به آنان توصیه می کرد:«... عهد شکنی نکنید، تجاوز نکنید، نوزادان را نکشید.»(۲) و همچنین می گفت :« هر کس شخصی را بکشد که با مسلمانان پیمان دارد، رایحه ی بهشت به مشام او نمی رسد؛ هر چند که رایحه ی آن از فاصله ی چهل سال پیداست.» (۳) پیامبر(ص)همچنین مجازات بوسیله ی آتش را ممنوع کرده است.(۴)پیامبر(ص)قتل را جزو دومین گناه از گناهان کبیره می داند.(۵) و حتی درباره ی مجازات آن در روز قیامت هشدار می داد. « از اولین پرونده هایی که در روز قیامت در بین مردم به آنها رسیدگی می شود، مسائل مربوط به خونریزی می باشد.» (۷و۶)

مسلمانان حتی به مهربان بودن با حیوانات تشویق می شوند و از آزار رساندن به آنها منع می شوند. روزی پیامبر(ص) فرمود: « یک زن مجازات شد زیرا او یک گربه را زندانی کرد تا مرد. به خاطر این کار، وارد دوزخ شد. وقتی که آن زن، گربه را زندانی کرد، هیچ آب و غذایی به گربه نداد؛ و همچنین گربه را رها نکرد تا خودش حشرات روی زمین را بخورد.»(۸) پیامبر(ص)همچنین می فرمود که یک مرد به واسطه ی اینکه به یک سگ تشنه آب داد، خداوند گناهانش را بخشید. از پیامبر(ص)سؤال کردند: « ای پیامبر(ص)خدا، آیا در قبال مهربانی با حیوانات به ما پاداش داده می شود؟ » پیامبر(ص) فرمود: « برای مهربانی کردن با هر حیوان زنده یا هر انسانی، یک پاداش وجود دارد.»(۹)علاوه بر این، وقتی که به عنوان غذا، زندگی حیوانی گرفته می شود، به مسلمانان توصیه شده است به گونه ای عمل کنند که کمترین وحشت و درد ممکن برای حیوان ایجاد شود. پیامبر(ص)می فرمود:« وقتی حیوانی را کشتار می کنید، با بهترین روش این کار را انجام دهید، باید چاقو را تیز کرد تا درد حیوان کاهش یابد.»(۱۰)

در پرتو این متون و متون اسلامی دیگر، ایجاد رعب و وحشت در دلهای شهروندان بی دفاع، ویرانی وسیع ساختمانها و اموال، بمب گذاری و ناقص العضو کردن مردان، زنان و کودکان بی دفاع، بر اساس تعالیم اسلام و مسلمانان، همگی اعمال ممنوع و نفرت انگیز هستند. مسلمانان پیرو دین صلح، رحمت و بخشودگی هستند. اکثریت عظیمی از مسلمانان هیچگونه ارتباطی با اعمال خشونت آمیز که به آنان نسبت داده می شود، ندارند. اگر فرد مسلمانی مرتکب تروریسم شود، این شخص، مجرمی است که بر خلاف قوانین اسلامی عمل کرده است.

آیا واقعاً اسلام دین ترور(رعب و وحشت) است؟

هر زمان که این گمان وجود دارد که یک بمب مسؤول یک تراژدی است، مثلا ًسقوط هواپیمای پرواز ۸۰۰ تی دبیلیوای(TWA)، غیر مسلمانان ومسلمانان هر دو به اسلام مظنون می شوند. البته کسانی که (این اتهامات را)تکذیب می کنند، فراوان هستند، اما سوء ظن طفره آمیز درباره ی اسلام در دیدگاههای کلی از تروریسم باقی می ماند، حتی اگر گروههای دیگربه عنوان متهمان اصلی هر حادثه بخصوصی شناسایی شوند.

این فهم به علت ناخرسندی درونی از اسلام در بین مردم آمریکا نیست. این طور فهمیده می شود که روند کلی فکری در بین اکثریت عظیم مسلمانان همانند هر عقیده دیگری، صلح آمیز و مبنی بر پرداخت مالیات است. آنان تلاش می کنند که آمریکا به یک جامعه ی بهتر تبدیل شود و روابطشان را با همسایگان و همکارانشان بهبود بخشند.

اما تصاویر و اصطلاحات بر نظر عموم مردم تأثیر می گذارند و وقتی که اسلام در سرتیتر روزنامه ها گزارش می شود، ذائقه ی تلخی در اذهان عمومی بر جا می گذارد. اصطلاح «بنیادگرایی اسلامی»هر مفهومی داشته باشد، در ارتباط با حوادث خشونت آمیز به اندازه کافی بارها تکرار شده است که به طور طبیعی هر انسان متفکری باید از این حقیقت ناخرسند باشد که آمریکا منزلی برای یک جامعه ی مسلمان پر جنب و جوش باشد. ریشه ی این مشکل برخاسته از تصاویر منفی درباره اسلام است. در دادگاه افکار عمومی، اسلام متهم است مگر اینکه بی گناهی آن ثابت شود.

اگر چه خاورمیانه کمتر از آمریکای لاتین و اروپا، خاستگاه حوادث تروریستی بوده، اما هنوز هم به عنوان منطقه ای که ریشه تروریسم در آن وجود دارد، در نظر گرفته می شود. بر اساس گزارش اخیر وزارت امور خارجه ی آمریکا، نمونه های تروریسم جهانی که در اوایل امسال منتشر شد، ۲۷۲ حادثه ی تروریستی در اروپا، ۹۲ حادثه درآمریکای لاتین و ۴۵ حادثه در خاورمیانه اتقاق افتاده است. این ارقام گرایش به تروریسم را نشان می دهد نه یک ناهنجاری که با استناد به آنها، اکثریت عاملان این حوادث تروریستی، ارتباطی به خاورمیانه و اسلام ندارند. فراکسیون ارتش سرخ در آلمان، جدایی طلبان باسک در اسپانیا، ببرهای تامیل در سریلانکا، راه نور در پرو و ارتش آزادی بخش ملی در کلمبیا، مانند گروههای تروریستی با هویت اسلامی، با وحشت و تنفر به آنها نگریسته نمی شود.

هیچ توجیه اخلاقی برای تروریسم صرف نظر از هویت قومی یا مذهبی عاملان یا قربانیان ترور وجود ندارد، اما مبنای واقعی تروریسم در درک عمومی از این مسأله، خصوصاً در جلسات بازرسی کنگره ی آمریکا درباره ی تروریسم نهفته یا پیچیده است. کشورهایی که دارای بدترین آمار ثبت شده ی تروریستی در جهان هستند، در خاورمیانه قرار ندارند. آنها حتی جزو کشورهای مسلمان در خارج از خاورمیانه هم نیستند. کلمبیا و آلمان از آن جمله اند. کلمبیا بندرگاهی برای صاحبان موادمخدر و آلمان کشور نازیهاست.

بین اسلام و تروریسم رابطه ی منفی وجود دارد، اما هیچ کس تا بحال نپرسیده است؛ «چرا ؟»آیا علت می توانست این باشد که جامعه ی آمریکا نمی تواند بر ترس و واهمه از آیت الله خمینی پیروز شود، حتی اگر او مرده باشد؟ کنگره ی آمریکا ضروری تشخیص داد که ۲۰ میلیون دلار برای سقوط حکومت ایران هزینه کند حتی اگر مردم با سازمان سیا مخالفت کنند. حکومت های عربی، دوست و دشمن، به وسیله ی مستبدانی اداره می شود که مردم خودشان را بیشتر از مردم خارج از کشور می کشند. این تصور که این کشوها تهدیدی برای منافع آمریکا به حساب می آیند یا هر یک از آنها می تواند بر منطقه تسلط داشته باشد یا حتی فقط با بقیه ی ابرقدرت ها رقابت داشته باشد، در واقع یک تصوّر آرمانگرایانه است. بنابراین، موضوع این نیست که این کشورها بر منطقه یا جهان تسلّط پیدا می کنند، بلکه موضوع این است که چه کسی می تواند بر مردم این منطقه تسلّط داشته باشد و منابع آنها را استثمار کند. از اوضاع خاورمیانه این طور استنباط می شود که سیاست آمریکا در راستای خدمت کردن به منافع مردم نیست؛ آن سیاست برای حمایت از اسرائیل و دیکتاتورهای عرب سرسپرده ی آمریکا می باشد، حتی وقتی که آن کشورها حقوق بشر را هم نقض کنند. هنگامی که آمریکا بر کشورهایی که دیکتاتورهایشان بد عمل می کنند، تحریم هایی را اعمال می کند و به عملیات نظامی علیه آنها دست می زند و در نتیجه ی اینها، درد و رنج، قحطی و کشتار به بار آید، تمامی اینها به نام درس دادن به مستبدان است. اولویتهای آمریکا در خاورمیانه، حقوق بشر و دموکراسی نیستند، بلکه نفت و هژمونی اسرائیل است. در نتیجه ی این اقدامات است که احساسات ضدآمریکایی افزایش می یابد. سپس این حالت از افکار عمومی به عنوان«بنیادگرایی اسلامی» توصیف می شود، اگرچه ریشه این خشم و انزجار در دین نیست. وقتی که این خشم و انزجار با خشونت همراه باشد، آن را «بنیادگرایی رادیکال اسلامی»یا «تروریسم اسلامی»می نامند. «کارشناسان تروریسم» قبل از هر حدس و احتمال درباره ی تروریسم، آن را به خاورمیانه ربط می دهند. آنان از انسانی که به خاطر خانواده ی قربانی شده اش و ترس مردم آمریکا رنج می کشد، سوءاستفاده می کنند. در حقیقت، افراطی های مسلمان، هنجارهای عدالت اسلامی را نقض می کنند و باید پاسخگوی رفتار جنایتکارانه ی خود باشند، اما مسلمانان آمریکا نباید در برابر سیاست های خاورمیانه یا گزارش های تعصب آمیز، همچون گروگان با آنان برخورد شود.

روزنامه نگار اسرائیلی، یائوف کارنی، که حوادث چچن را گزارش می کرد، مشاهدات چشمگیری درباره ی این حوادث داشت: «به غرب گفته خواهد شد و متمایل خواهد بود باور داشته باشد که – ظلم به چچنی ها، بخشی از جنگ جهانی علیه «افراط گرایی اسلامی»است که دامنه ی آن از غزه تا الجزایر و از تهران تا خارطوم می باشد. روسها در جستجوی همدردی و همفکری غربی ها خواهند بود. نباید این همدردی و همفکری را به آنان داد.» موضوع، چچن و یا حتی اسلام و غرب نیست. بحث درباره ی جنگ های مذهبی و برخوردهای فرهنگی، فقط ما را از موضوع واقعی منحرف می کنند: قدرتمندان می خواهند که به تسلّط خود بر ناتوانان (کشورهای ضعیف) ادامه دهند، با مخدوش کردن واقعیت ها، بر افکار عمومی تأثیر بگذارند و از این رو وضعیت موجود را حفظ کنند.

حمله به آمریکا؛ پاسخ مسلمانان

« هر کس انسانی را بدون ارتکاب قتل، یا فساد در زمین بکشد، چنان است که گویی همه ی انسانها را کشته است، و هر کس انسانی را از مرگ رهایی بخشد، چنان است که گویی همه ی مردم را زنده کرده است.»(مائده : ۳۲ )

یکی از مفاهیم اصلی اسلام، صلح است. بنابراین، حوادث غیر انسانی و وحشت آور مرکز تجارت جهانی تلفاتی برای بی گناهان در برداشت و مسلمانان زیادی هم جزو قربانی ها بودند – روشن است و شکی وجود ندارد که این عمل کاملاً غیر اسلامی است. با وجود این، باید یادآوری کرد که اعمال یک فرد و یا یک گروه کوچک، الزاماً نمایانگر عقاید یک دین مخصوص نیست و همچنین به این معنی نیست که آن دین مسئول چنین اعمالی است. بنابراین، برچسب « تروریست های اسلامی » زدن رسانه ها به کسانی که بنا به اتّهام (بدون ارائه ی مدرک) مسئول چنین اعمالی هستند و ارتباط دادن این اعمال به اسلام یا قرآن، درست نیست. برعکس، چنین اعمال غیر انسانی، آشکارا با تعالیم اسلام در تضاد است. – درست همچنانکه بمب گذاری در اکلاهاماسیتی توسط «تیموثی مک ویگ»و کشتاری که در حبرون در مسجد ابراهیم توسط دکتر « باروک گولدشتاین »انجام شد، آشکارا با تعالیم مسیحیت و یهودیت در تضاد است.

غیر قابل تصوّر است دین اسلام که تعلیماتش را از پیامبران بزرگی چون ابراهیم، موسی، عیسی و محمد(درود خدا بر همه ی آنان باد)می گیرد، به آموزش تروریسم و اعمال انتحاری بپردازد. در واقعیت، اسلام نه تنها تروریسم و اعمال انتحاری را محکوم می کند، بلکه به طور کامل آنها را ممنوع می کند. از این رو، بسیاری از ملت ها، سازمان ها و جوامع مسلمان در سراسر دنیا چنین اعمالی را محکوم کرده اند و امیدوارند که هرگز مانند اینها را دوباره نبینند.

روزنامه نگاری زرد(۱۱)رسانه ها که تصاویری از یک گروه کوچک فلسطینی را ( که اکثراً کودک هستند) که چندین سال است مورد رعب و وحشت قرار گرفته اند، نشان می دهد، احساسات درست مسلمانان سراسر دنیا را نشان نمی دهند. همچنین تأسف آور است که انواع مختلف آزار و اذیت (از جمله تیراندازی، کتک زدن، پرتاب سنگ، سرقت، تجاوز به اموال مردم، تهدید به مرگ و زبان تنفر)علیه مسلمانان بی گناه مقیم آمریکا – اعم از سالخوردگان، زنان و کودکان – اتفاق افتاده است. علاوه بر این، عبادتگاه های اسلامی و تجارتخانه های مسلمانان، هدف خشم و بی خردی بعضی از مردم قرار گرفته اند، درست همانند مردم آمریکا که هدف خشم و بی خردی عاملان حملات مرکز تجارت جهانی قرار گرفته بودند. چنین کوته فکری و تنفرّی، غیر انسانی و غیر قابل توجیه است. ما کشتن شهروندان بی گناه در ایالات متحده را محکوم می کنیم، درست همان طور که صبورانه، سالیان متمادی کشتن شهروندان مسلمان و بی گناه در بوسنی، چچن، کشمیر، فلسطین، هندوستان و کشورهای دیگر را محکوم کرده ایم.

خداوند قادر متعال، که در الوهیت و ربوبیتش همتا و شریکی ندارد، همه ی ما را به راه راست و حقیقت هدایت نماید و صلح را در سراسر کره ی زمین گسترش دهد.آمین.

خلاصه، مسلمانان خود را مصیبت زده و نه عامل مصیبت می بینند؛ آنان شدیداً خود را در حالت دفاعی و نه حالت تهاجمی احساس می کنند؛ آنان خود را آماج خشونت دیگران و نه آغازکننده ی خشونت در نظر می گیرند. مسلمانان در دنیا خود را قربانی می دانند. برای حمایت از این موضعشان، مسلمانان، همسایگان مسیحی و یهودیشان را با یک سفر سریع به دور دنیا می برند. آنان به طور اجتناب ناپذیری از بوسنی شروع می کنند، که در آن تقریباً ۲۰۰هزار مسلمان به وسیله ی مسیحی های صرب قتل عام شدند. مسلمانان وقتی با این حقیقت روبرو هستند که ۲۲هزار زن مسلمان ۹ تا ۸۲ ساله به وسیله ی سربازان مسیحی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند، وحشت زده و ناراحت می شوند.

همان صداها که در نامیدن مردم به عنوان «تروریست»خیلی سریع عمل می کنند، به طور شگفت انگیزی ساکت می شوند وقتی که جنایتکاران جنگی، هزاران نفر را در غنا، صبرا و شتیلا، دیریاسین، کفرقاسم و در بسیاری از قتل عام های دیگر کشتند. این نهایت بی خردی آنان است که حق مسلّم مردم را برای پاسخ دادن به مصادره ی روزانه ی زمین، ترورها، سوزاندن مزارع، شکنجه ی زندانیان، تخریب روزانه ی منازل و کشتن زنان و کودکان بی گناه به وسیله ی نیروهای قدرتمند آی.دی.اف.(IDF) انکار کنند. جهان باید از خواب طولانی اش بیدار شود و به رنج و محنت فلسطینیان در سرزمین مقدس پایان دهد. اشغال باید پایان یابد!

در کشمیر، نیروهای اشغالگر هندی به طور خشونت آمیزی به مسلمانان حمله می کنند و هزاران کشمیری را می کشند. جایی دیگر در هند در دسامبر ۱۹۹۲ و ژانویه ی ۱۹۹۳، اراذل و اوباش خشن هندی در بمبئی با حالت وحشیانه به مسلمانان حمله کردند و بیش از ۸۰۰ مسلمان را کشتند و ۵هزار خانه ی متعلق به مسلمانان را تخریب کردند و ۲۰۰هزار تن از مسلمانان را به فرار از شهر وادار کردند. مساجد را با بمب آتش زا نابود کردند و مادران می دیدند که پسرانشان را از خانه ها بیرون می کشیدند و به قتل می رساندند و یا زنده زنده می سوزاندند. در تاجیکستان و جاهای دیگر در آسیای مرکزی، کمونیست ها به قدرت بازگشته اند و به کمک نیروهای روسی به مسلمانان حمله کرده اند و بیشتر از ۲۰هزار مسلمان را کشته اند و ۳۵۰هزار نفر را مجبور به فرار کرده اند.

ترجمه از انگلیسی: بایزید توحیدیان