در نزديكى مشهد العماره عراق مستقر بوديم. فرماندهى داشتيم كه هميشه ما را نصيحت مى كرد به غذاى بعد از نماز يك روز بعد از اين كه سنگر ما از نظر پاكيزگى نمونه شناخته شده بود او براى ناهار مهمان ما شد و قبل از ظهر به سنگر آمد.
دست بر قضا آن روز ماشين غذا زود آمد و براى اين كه به او غذاى سرد نداده باشيم سفره را پهن كرديم. فرمانده چپ چپ نگاه مى كرد. فهميديم جريان از چه قرار است. مى خواست كه بگويد قرار ما چه بود؟ به شوخى و جدى گفتيم اگر هر روز اول نماز مى خواندى بعد غذا مى خوردى امروز بايد بر عكس عمل كنى. اول امتناع كرد و بعد با پافشارى و اصرار ما قبول كرد. بعد از غذا گفت: مرا گول زديد؟ جواب داديم هرگز. شما مهمان ما بوديد و چون چراغ براى گرم كردن غذا نداشتيم و از طرفى نمى خواستيم غذاى سرد به شما داده باشيم اين بود كه زودتر از وقت نماز سفره انداختيم.
ویژه نامه سروقامتان روزنامه جوان
