بهتره ازهمین امروزبحثهاروشروع کنیم تاپایان هفته یه نتیجه گیری کلی هم انجام بشه

 

فکر خوبی هستش.

داداش شما گفتید که اینکه سفله بیاد بالای چای به تعدادش مهمون میاد .

یعنی اگر 4 تا بیاد روی چای باید 4 تا مهمون بیاد براتون ؟

این از نظر عقلی درسته که اومدن مهمون به وسیله ی سفله نشون داده بشه یا خاریدن دماغ و یا ...؟؟؟؟؟؟

امکان داره یک روزی سفله اتفاقی بیاد روی چای و براتون اون روز مهمونم بیاد و این تو یادتون میمونه چون به خودتون تلقین میکنین که صبح سفله اومده بودا روی چای.

امام احتمال داره روزی هم سفله روی چای بیاد ولی اون روز مهمون براتون نیاد و این تو یادتون نمیمونه چون دوباره چند بار تو ذهنتون با نیامدن مهمون به خودتون سفله اومدن روی چای رو یاد آوری نکردین

این طور یمیشه که مردم فکر میکنن سفله اومدن روی چای نشانه مهمون اومدنه

اینکه میگن اگر انگشتر از دست عروس بیوفته  و یا گم بشه موقع عروسی این کار باعث شومی میشه کاملا اشتباه و خرافاتی بیش نیست 

من با ذکر خاطره ای اینو اثبات میکنم:

سال 1380 عروس و دومادی از دوستان ما ازدواج کردن که تو موقع عروسی انگشتر عروس گم میشه و با این حال یه انگشتر دیگه میارن و عروسی ادامه پیدا میکنه الان اون دو نفر دارن با هم به خوشی زندگی میکنن و هیچ مشکلی هم ندارن و یدونه بچه خوشگل هم دارن

از نظر عقلی به نظر شما گم شدن یا به زمین افتادن یک انگشتر ناچیز(البته الان قیمتا بالاس) باعث میشه که یک پیوند شرعی و دینی که پر از احساسات طرفین هستش بهم بخوره؟

آقا سید اینکه میگی درست که باعث شومی نمیشود ولی معلم دین و زندگی ماهم میگفت یک نفر این اتفاق در اقوامشان افتاده وباعث اتفاقات بدی شده که بچه ی آنها ناقص شده

یعنی الکی بوده یا نه؟؟

عروسی یا عقد کردن از 1 فروردین تا 13 فروردین

میگویند اگر فردی در 1تا 13 فروردین عروسی یا عقد کند باعث اتفاقات بدی میشود از جمله معتاد شدن و طلاق گرفتن ولی خرافات است

ما هم چند نفر از اقواممان در همین روز عروسی کردن الان نه معتاد شدن نه چیزی بستگی به طرف داره که خوب باشه یا بد

به دنیا آمدن در شش ماه دوم سال

بعضی ها میگویند که اگر در شش ماه دوم سال به دنیا بیایی احساس بزرگی میکنی که درست ولی میگویند زندگیشان در زندگی به خواطر احساس بزرگی از هم

میپاشد ولی بستگی به فرد داره که بتونه از غرورش به خوبی استفاده کنه که افراد زیادی هستند که دارند به خوبی زنگی میکنند و هیچ مشکلی ندارند

دلیل هایی که الکی مردم میگن که خرافاته را اگه هر اتفاقی که می افتد را همان خرافات خودشان ندانند بهتر میشد

ولی بعضی ها از بس به خرافات فکر میکنن که باعت مشکل بدی میشود مثل بچه ناقص و...

پس به این ها فکر نکنن که بتونن زندگی خوبی داشته باشن

دلایل پیدایش خرافات 
 

به نظر می‌رسد به طور کلی علل پیدایش خرافات و انحرافات ، امور زیر باشد:
1. جهل و نادانی
2. آداب و رسوم غلط و القاء دیگران به فرهنگ مدرن، مُدگرایی
3. تعصّب نسبت به آداب و رسوم اقوام و آباء و اجداد
4. توطئه دشمنان و استعمارگران
5. تبلیغات دروغ
6. تملّک افکار
7. سادگی مردم
8. دور شدن از اصول و مبانی اسلامی و غفلت از صراط مستقیم دین
9. دور بودن از علماء و دانشمندان دینی
10. محکم نکردن پایه های اعتقادی
11. عدم تفکّر قبل از بیان هر سخن.

1.تخم مرغ شکستن به بهانه اینکه فلانی چشمش شور است و نسبت به او سوء ظن پیدا کردن، که سوء ظن از گناه کبیره است و موجب می شود که انسان گرفتار غیبت و تهمت شود، که غیبت از زنا بدتر است. علاوه بر آن گناه اسراف را در پی دارد؛ و لذا نه تنها دفع بلا نمی‌کند بلکه چون گناهانی را به دنبال دارد ممکن است باعث نزول بلاهم بوشد.
البته در این زمینه خیلی‌ها سؤال می‌کنند که آیا چشم زدن از نظر اسلام تأئید شده است یا نه درپاسخ باید گفت: امکان وقوع چشم زدن موردتأئید قرآن وروایات می‌باشد آنجایی که قرآن کریم در ماجرای حضرت یوسف (ع) آورده استکه وقتی فرزندان حضرت یعقب، عازم دیار مصر شدند یعقوب (ع) به آن‌ها سفارش نمودکه از درهای متعدّد وارد قصر عزیز مصر شوند. زیرا آن‌ها جوانان زیبا و دلربایی بودند و تعدادشان هم زیاد بود و حضرت یعقوب با این کار می‌خواست که آن‌ها زیاد جلب توجّه نکنند و چشم نخورند. 
همچنین در روایات فراوانی این مطلب تأیید شده است؛ از جمله پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: «نِصفُ ما یَحفَرُ لِأُمّتی مِنَ القُبُور مِنَ العینِ وَ المِفدَة»  (نیمی از کسانی که می‌میرند به خاطر چشم بد و پرخوری از دنیا می‌روند) و نیز فرمودند: «العِینُ حَقُ یَحضُرُها الشیطانُ وَ حَسَدُ ابنُ آدَم»  (چشم بد حق است که شیطان و حسادت و تنگ نظری مردم آن را پدید می‌آورند) اما راه مقابله با چشم بد، توکّل به خداست و توسل به ذوات مقدسه‌ی اهل بیت (علیهم السلام) و علاوه بر آن خواندنبرخی از آیات قرآن مثل معوذتین نافع است. 

2.تفاوت بین فرزند پسر و دختر
یکی از خرافات زمان جاهلیّت، شوم دانستن فرزند دختر و زنده به گور نمودن دختران بود که متأسفانه گاهی آثار این تفکّر جاهلی، هنوز در چهره‌ی برخی افراد نادان دیده می‌شود به طوری که بین فرزند پسر و دختر فرق می‌گذارند و حتی با دیدن فرزند دختر چهره درهم می‌کشند، در صورتی که این کار در حقیقت، چهره در هم کشیدن در مقام الوهیت و خالقیت پروردگار است که گناهی بزرگ و کفرآمیر است. بنابراین بنده‌ی واقعی کسی است که تسلیم مقدّر است الهی باشد و بداند که خدا هرچه بخواهد، به مصلحت دنیا و آخرت بندگان است؛ لذا باید نسبت به حکمت و اراده‌ی خدای خویش تسلیم باشد و دختر یا پسر بودن فرزند برایش فرقی نداشته باشد.

3.نحس بودن برخی روزها
«فیلسوف و مفسّر بزرگ؛ علامه طباطبائی (رحمة الله علیه) می‌فرماید: »در روایات قابل اعتماد آمده است که: روز وفات حضرت سیدالشهداء (ع) یا پیغمبر اکرم (ص) نحس، و موالید ائمه اطهار (علیهم السلام) سَعد است؛ و این نسبت به شرع دارد، اما صِرف روشنایی روز بین دو تاریکی (شب) نه نحوست دارد و نه سعادت.
«استاد علامه، در جای دیگر می‌فرماید: »از نظر عقل هیچ دلیلی وجود ندارد که ثابت کند فلان روز یا فلان زمان سعد است یا نحس... کما اینکه برای انکار سعد و نحس روزها و دلیلی وجود ندارد، گرچه واقعیت داشتن آن بعید است، ولی بعید بودن غیر از محال بودن است. اما از دیدگاه شرعی، در قران از شومی و خجستگی ایام یاد شده است...  پس از نحوساتی که ما می‌سازیم مثل اینکه، امروز چهارشنبه است و نباید بیرون برویم یا چون در فلان روز حادثه ای برای ما اتفاق افتاد آن روز را نحس بدانیم و ... از امور جعلی و خرافی شمرده می‌شود و ائمه اطهار (علیهم السلام) با آن مبارزه کرده‌اند.
«محمد بن احمد دقاق» می‌گوید: نامه ای به امام هادی (ع) نوشتم و از مسافرت در روز چهارشنبه آخر ماه پرسیدم: حضرت در پاسخ نوشتند: بر خلاف نظر معتقدان به شومی، هر کس در چهارشنبه آخرماه مسافرت کند، از هر گزندی ایمن خواهد بود و از هر بیماری سالم می‌ماند.

4.شانس
یکی از مطالبی که به اشتباه در اذهان مردم القاء شده است، مسأله شانس است. به طور کلی اینکه گفته شود شانس من خوب است یا شانس فلانی بد است، این‌ها صحیح نبوده و معنایی ندارد. البته شایدبه صورت تصادفی مثلاً درجلسه‌ی امتحان سؤال یکی آسان‌تر شود و سؤال دیگری مشکل‌تر، ولی به هر حال شانس به این معنایی که بین مردم متداول است صحیح نیست. اما یک حقیقتی به نام توفیق وجود داردکه آن وِفق پیدا کردن و هماهنگ شدن کارهای انسان است. انسانی که در صراط مستقیم باشد، و به تعهداتش عمل کند و نظم داشته باشد قطعاً توفیقاتش بیشتر است. بنابراین از نظر عقلی و دینی چیزی به نام شانس وجود ندارد ولی توفیق، مصلحت و یا قضا و قدر که بحثی مفصل است حقیقت دارد. 

.عطسه زدن
برخی افراد عطسه زدن را به بدیُمنی می‌گیرند و می‌گویند، نشانه‌ی صبر است یعنی اگر می‌خواهی جایی بروی یا کاری انجام دهی و عطسه کردی باید توقف کرده، حداقل چند لحظه سر جایت تکان نخوری!! این عقیده هم یکی از خرافات و رسوم بی اساس بوده، هیچ گونه مبنای عقلی و شرعی ندارد؛ و عجیب آنکه سابقه‌ی این خرافه به جاهلیت قبل از اسلام بر می‌گردد؛ چرا که در تاریخ عصر جاهلیت آمده است که: «عرب عطسه را شوم می‌دانست و آن را مقدمه‌ی خطری حتمی می‌پنداشت و لذا اگر صدای عطسه ای را می‌شنید، می‌گفت: »بِکِلابی یعنی بلای آن به جان سگهایم بیفتد؛ و اگر با فرد سابقه خوبی نداشتند، می‌گفتند: «بِکَ لابی»؛ یعنی به جان خودت نه من.بالعکس این خرافات در روایات ائمه (علیهم السلام)، از «عطسه» به عنوان عامل عافیت و سلامتی یاد شده است و به عنوان عاملی پر برکت برای جسم و روح معرفی گردیده است:
در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده که:
«التَّثاوُبُ مِنَ الشَّیطانِ و العِطاسُ مِنَ الله عزَّوجَل» ؛ (خمیازه از شیطان است، ولی عطسه از ناحیه خداوند متعال می‌باشد)
6.خوردن غذای اهل مصیبت
امروزه مشاهده می‌شود که وقتی مسلمانی از دنیا می‌رود و خانواده ای داغدار عزیزی می‌شوند احکام و آداب و رسومات نابجایی اجرا می‌شود که علاوه بر خلاف شرع وعقل بودن، گاه ظلم و گناه نیز به شمار می‌آید. به عنوان مثال چیدن و حمل حجله‌ی عروسی، در تشییع جنازه جوانی که داماد یاعروس نشده است!
ـ کشتن گوسفند و قربانی کردن در برابر جنازه
ـ مسلمانی دادن و پهن نمودن سفره پذیرایی از سوی اهل عزا و شرکت مردم در این مجالس.
در حالی که در احکام دین ما آمده است که: مستحب است پس از دفن تا سه روز برای اهل خانه‌ی میّت غذا بفرستند و غذا خوردن نزد آنان و درمنزلشان مکروه است.
حتی در حدیثی از امام صادق (ع) نقل شده که: «الْأَکْلُ عِنْدَ أَهْلِ الْمُصِیبَةِ مِنْ عَمَلِ أَهْلِ الْجَاهِلِیَّةِ وَ السُّنَّةُ الْبَعْثُ إِلَیْهِمْ بِالطَّعَامِ کَمَا أَمَرَ بِهِ النَّبِیُّ (صلی الله علیه وآله وسلم) فِی آلِ جَعْفَرِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (ع) لَمَّا جَاءَ نَعْیُهُ...» (37)؛ غذاخوردن د رکنار (سفره) اهل مصیبت، از اعمال جاهلیت است و سنت اسلام این است که برای مصیبت دیدگان غذا ببرند (نه آنکه غذایشان را بخورند) همانطور که پیامبر (صلی الله علیه وآله) دستور دادند برای خانواده‌ی جعفر بن ابیطالب؛ وقتی خبر شهادتش رسید، غذا ببرند.
البته موارد زیادی دیگر به عنوان خرافات مطرح است که گنجایش این مقاله را نخواهد داشت از قبیل؛ فال نیک و بد زدن، تخم مرغ روی ماشین شکستن از باب اینکه بلای به ماشین نخورد. استخاره ساختگی، ساییدن قند بالای سر عروس، آب ریختن بر بدن گربه باعث درآوردن دانه های پوستی می‌شود، بر هم زدن قیچی باعث جنگ و دعوا بین افراد خانواده می‌شود، مجلس ختم برگزار کردن در روز شنبه اثر بد دارد، شمع روشن کردن در زیارتگاه‌ها و روی قبر سادات و علماء ودیگر اموات، گره زدن نخ به ضریح‌ها و درب‌های اماکن مقدسه، دخیل بستن به سقاخانه که این‌ها هیچ استناد قرآنی و روایی نداشته و جزء خرافات محسوب می‌گردد.