يکي از القاب حضرت مهديعليه السلام «صاحب الزَّمان» است. اگرچه اين لقب در متن روايات به ندرت ذکر شده؛ ولي در زبان راويان و اصحاب و شيعيان فراوان مورد استفاده قرار گرفته است. [1] .
امام صادقعليه السلام ميفرمايد: «... وَ آخِرُهُمُ القائِمُ بِالحَقِّ بَقيَّةُ اللهِ في الاَرْضِ وَصاحِبُ الزَّمانِ». [2] «و آخرين آنها قائم به حق بقيةاللّه در زمين و صاحب الزّمان است.»
فضل ابن شاذان در کتاب فضايل روايتي از پيامبرصلي الله عليه وآله نقل کرده است که آن حضرت فرمود: «مَنْ اَحَبَّ اَنْ يَلقِيَ اللّهَ وَقَدْ کَمُلَ ايمانُهُ وَحَسُنَ اِسلامُهُ فَلْيُوالِ الحُجَّةَ صاحِبَ الزَّمانِ القائمَ المُنْتَظَرَ المَهْدِيّعليه السلام...» [3] ؛ «هر آن کس که دوست دارد خداوند را در حال کمال ايمان و حسن اسلام ملاقات کند، پس ميبايست حجّت، صاحب الزّمان قائم منتظر مهدي را دوست داشته باشد».
اگرچه هر يک از ائمه صاحب زمان خويشاند، ولي به اعتبار طول عمر فراوان آن حضرت و اينکه مدت زماني بيشتر از بقيه ائمهعليهم السلام زندگي خواهد کرد، ايشان بيشتر از بقيه آن بزرگواران به اين لقب شهرت يافته است.
پی نوشت ها:
[1] کتاب الغيبة، ص 244، ح 211 و ص 271، ح 237.
[2] کمالالدين، ج 2، ص 342، ح 23.
[3] الفضايل، شاذان بن جبرئيل، ص 166.
