ابوطاهر محمدبن علي بن بلال در ابتداي کار، نزد امام حسن عسکريعليه السلام فردي مورد اعتماد بود و رواياتي چند از آن حضرت نقل کرده است؛ ولي رفته رفته به جهت پيروي از هواي نفس، راه انحراف در پيش گرفت و مورد مذمت خاندان وحي واقع شد. وي ادعا کرد که وکيل حضرت مهديعليه السلام است! او نيابت نايب دوم حضرت مهديعليه السلام را منکر گرديد و در اموالي که نزد وي جمع شده بود تا به حضرت مهدي برساند، خيانت کرد. [1] .
نايب دوم، راه ملاقات وي را با حضرت مهديعليه السلام آسان نمود و امامعليه السلام به وي فرمود: اموال را به نايبشان رد کند؛ اما او در دشمني و انحراف خود باقي ماند! پايان کارش آن شد که توقيعي از ناحيه مقدسه حضرت مهديعليه السلام، مبني بر لعن و نفرين و بيزاري از وي - در ضمن افرادي ديگر از جمله حلاج و شلمغاني - صادر گرديد. [2] .
پی نوشت ها:
[1] ر.ک: کتاب الغيبة، ص 400.
[2] الاحتجاج، ح 2، ص 474.
