تامس وولف نویسنده ی امریکایی در سی و هشت سالگی درگذشت.
او امروزه در شمار کلاسیک های امریکایی قرار گرفته است.
از او دو رمان بلند ، یک مجموعه داستان کوتاه و رمان کوتاه و یک رساله درباره ی سبک و شیوه ی ادبی انتشار یافته است.
البته پس از مرگ وولف، انبوه عظیمی از دست نوشته های او باقی ماند که ویراستار آثارش از میان آن ها دو رمان دیگر و نیز مجموعه ای از قطعه های کوتاه بیرون کشید.
کتاب داستان یک رمان که آن را ساغر ساغر نیا به فارسی برگردانده است ، دراصل رساله ای ساک وولف در آن شرح چگونگی نگارش رمان دومش رودخانه و زمان را به تفصیل شرح داده است.
این رساله ، در قالب گزارش جدید، بی پرده و آرام از تلاش هایی است که ولف در راستای رسیدن به شکل هنری کار خود پشت سر نهاده است.
این کتاب می تواند مورد توجه نویسندگان جوان و کسانی قرار گیرد که دغدغه ی نوشتن دارند و دشواری های نوشتن و به چاپ رساندن کتاب ذهن آن ها را به خود مشغول کرده است.
ابتدای این کتاب مقدمه ای روشن و دقیق هم به چاپ رسیده است که پرتوی بر شخصیت و روش کار وولف می انازد.
کتاب داستان یک رمان در واقع شرحی بی پرده و جذاب و فروتنانه از بلندپروازی ها و جدالهای درونی وولف، در مقام یک نویسنده است.
این نوشتار نشان می دهد که وولف به شکل منطقی ، خود نقادی هوشیار و دقیق بود و از ضعف ها و توانایی های خود به عنوان یک نویسنده ، به شناخت و آگاهی روشن دارد.
در ابتدای این رساله ، وولف اعتراف می کند : نمی توان به کسی گفت که چگونه کتاب بنویسد یا چگونه کار کند که کتابش را به چاپ برساند.
سپس در جای دیگری می افزاید: در فرایند دشوار نوشتن کتابم ، چیزی چندان ادبی وجود ندارد . بلکه این کار، داستان عرق ریزی روح و جسم است و درد و اندوه و نومیدی حاصل از آن، پیروزی نسبی (است).
او می گوید: هنوز نمی دانم که چه گونه باید رمان نوشت، اما در این جا می خواهم بگویم که نوشتن چیست؟
سپس در این راه به موقعیت نوجوانی و جوانی خود اشاره می کند و به باورها و آرایی که امریکاییان به آن معتقدند اشاره می کند و از آن می توان نتیجه گرفت:
برای نویسنده شدن لازم است نیرویی درونی انسان را به کار وادارد، یک اجبار خاص که دنبال راهی و روزنی برای خروج باشد.
