|
خصوصيت ايمان به وحي
در اينجا هم دوخصوصيت ديگر هست. اولاً: ايمان به وحي در هر دو جمله مورد توجه قرار گرفته و اين دو جمله در اين معنا با هم مشتركند. يعني يكي از نشانه‌ها يا از عناصر و اركان تشكيل دهنده‌ي آن تقوايي كه مايه هدايت و مايه‌ي نورانيت انساني است، همين است كه ايمان مي‌آورند به وحي و وحي را قبول مي‌كند، منتها اينكه اين وحي مطلق است به پيغمبر اسلام يا پيغمبرهاي ديگر.
پس خصوصيت اولي كه در اين دو فقره و اين دو عبارت وجود دارد، اصل ايمان به وحي است كه اين هم، در تشكيل شخصيت تقوا در انسان يك عنصر لازمي است! ممكن است كسي بخدا ايمان داشته باشد، لكن به وحي ايمان نداشته باشد، اين كافي نيست، لذا در قرآن در مورد عديده اطاعت پيغمبر پس از اطاعت خدا ذكر شده: اطيعوالله و اطيعو الرسول خدا را اطاعت كن و پيامبر را اطاعت كنيد. در حالي كه شما پيرو پيغمبر هستيد مي‌كوئيد: معلوم است من وقتي خدا را اطاعت كردم پيغمبر را هم اطاعت كرده‌ام. بله شما اين‌جور هستيد، چون به پيغمبر (يعني به وحي) اعتقاد داريد، اما اگر كسي به وحي اعتقاد نداشته باشد آنوقت ديگر اطاعت از پيغمبر وجود ندارد.
|
