|
يک فاسيس (Facies) عبارتست از يک تودة سنگ رسوبى است که داراى ويژگيهائى است که آ‌نرا از فاسيسهاى ديگر جدا مى‌نمايد. آنچه که فاسيسهاى مختلف را از هم جدا مى‌کند ترکيب سنگ، بافت، فسيلها، ساختمانهاى رسوبى و رنگ آنها مى‌باشد.
دلايل زيادى وجود دارد که باعث تشکيل سنگهاى رسوبى مختلف و فاسيسهاى گوناگون مى‌شود.
- سنگهاى رسوبى توسط پروسه‌هاى گوناگونى مثل جريان باد و آب، جريانات جزر و مدى، امواج، جرياناتى که از مخلوط آب و مواد رسوبى حاصل مى‌شوند، رشد در جاى جانورانى که ريف‌ها را مى‌سازند و يا رسوب مستقيم کانى‌ها مثل کانى‌هاى تبخيرى تشکيل مى‌شوند. اين پروسه‌هاى رسوبى اثراتى مثل ساختمانهاى رسوبى و بافت را در سنگهاى رسوبى بر جا ميگذارند.
- ويژگيهاى تکتونيکى از آنجا که نوع محيط رسوبى را تعيين مى‌کنند خيلى اهميت دارند. مقدار نشست و يا بالا‌آمدن زمين و وجود آتشفشانها وابسته به فعاليتهاى تکتونيکى است که روى رسوباتى که انباشته مى‌شوند، تأثير مى‌گذارند.
- آب و هوا در روى زمين، هوازدگى و فرسايش را کنترل مى‌کند که در روى ترکيب سنگهاى تخريبى تأثير مى‌گذارد. در محيط دريائى تشکيل سنگهايى مثل سنگهاى تبخيرى و کربناته توسط آب و هوا کنترل مى‌شود.
دو چيز توسط آب و هوا و تکتونيک کنترل مى‌شود که عبارتند از:
1- مقدار رسوبى که وارد محيط رسوبى مى‌شود.
2- توليد مواد آلى در محيط.
اهميت توالى فاسيس‌ها و ارتباط جانبى آنها اولين بار توسط والتو (Jahannes walther) در اواخر قرن نوزدهم مشخص گرديد. فاسيسهاى مختلف در يک ستون چينه‌نگارى نشانگر محيط‌هاى مختلفى هستند که زمانى در کنار يکديگر قرار داشته‌اند. اين موضوع در صورتى صادق است که هيچ ناپيوستگى بزرگى (مثل دگرشيبى) در ستون چينه‌نگارى نباشد.
|
