بسياري از کاربران رايانه، کارت‌هاي گرافيک را با توجه به ميزان حجم حافظه گرافيکي مي‌سنجند. به عنوان مثال شخصي مي‌گويد که کارت گرافيک من 2 گيگابايتي است و شخص ديگري مي‌گويد که کارت گرافيک من 1 گيگابايتي است و اين تفاضل حافظه، دليل توانمندتر بودن کارت گرافيکي تلقي مي‌شود؛ در صورتي که اين استدلال عموميت ندارد و ممکن است يک کارت گرافيک با حجم حافظه کم‌تر قوي‌تر عمل کند. در حال حاضر دو نسل از حافظه‌هاي کارت گرافيک در بازار موجود است که با حجم‌هاي مختلف روي کارت‌هاي گرافيک به کار گرفته مي‌شوند. نسل رايج و نسبتا ارزان‌تر حافظه‌هاي گرافيک GDDR3ها هستند. GDDR3ها نسبت به نسل قبلي چند مزيت عمده دارند. در نگاه اول، GDDR3 از دو فرکانس مختلف براي خواندن و نوشتن اطلاعات استفاده مي‌کند و به همين دليل کارآيي سريع‌تري را نسبت به DDR2 (که اين روزها تقريبا منسوخ شده) از خود نشان مي‌دهد. اين نوع حافظه مي‌تواند به طريق سخت‌افزاري کاملا خالي شود و فعاليت خود را مجددا از نو آغاز کند. اين امکان، مقاومت کارت گرافيک را در مقابل خطاهاي احتمالي نرم‌افزاري افزايش مي‌دهد. امکان خالي شدن فيزيکي حافظه مانع از آسيب‌هاي فيزيکي سخت‌افزاري مي‌شود. در بيشتر مواقع، خطاهاي نرم‌افزاري باعث خراب شدن کارت گرافيک مي‌شوند. به اين صورت که بروز خطا و هنگ کردن رايانه و ثابت ماندن وضعيت حافظه، منتهي به بروز خطاي سخت‌افزاري مي‌شود، حال آن که امکان تهي‌سازي حافظه مانع از ثبات وضعيت حافظه خواهد شد. اين حافظه‌هاي گرافيکي با ولتاژ کم‌تري کار مي‌کنند و به توان کم‌تري براي کار در رايانه نيازمند خواهند بود. کم‌ترين فرکانس اين حافظه‌ها، از بيشترين فرکانس در حافظه‌هاي نسل قبلي بيشتر است. خوب است بدانيد که هر يک از پايه‌هاي اين حافظه‌ها در هر 2 کلاک، 4 بيت را به وسيله يک پين منتقل مي‌کنند، يعني سرعت اين حافظه‌ها در بدترين حالت، دو برابر از حافظه‌هاي قبلي بيشتر خواهد بود. حافظه‌هاي GDDR5، حافظه‌هاي نسل بعدي هستند که جانشين GDDR4ها شده‌اند. خوب است بدانيد که GDDR4، بدون اين که وارد بازار شوند، توسط فناوري GDDR5 کنار گذاشته شد. حافظه‌هاي GDDR5، از پهناي باند، سرعت کلاک حافظه و سرعت دستيابي بسيار بالاتري نسبت به GDDR3 برخوردار است ولي در ساير مولفه‌ها، خصوصيات مشابهي با حافظه‌هاي نسل سوم دارند. اين دو نوع حافظه ثبات خود را در چند سال گذشته به خاطر يکي از دو دليل ارزاني يا راندمان بالا حفظ کرده‌اند. حال بايد پرسيد کدام نوع از حافظه براي ما مناسب‌تر است؟ کارت گرافيکي که Shader آن براي تنها کاربري ويندوز مناسب است، به سرعت حافظه زيادي نيازمند نيست. در صورتي که فرکانس Shader افزايش يابد، با افزايش سرعت حافظه مي‌توانيد فعاليت‌هاي سنگين‌تر گرافيکي را نيز در محيط ويندوز به سادگي اجرا کنيد. حال اگر توانايي Shader به خوبي افزايش يابد، يک حافظه گرافيکي GDDR3 تقريبا براي اجراي هر نوع بازي مناسب خواهد بود. دقت داشته باشيد که سازندگان اين نکات را به خوبي مد نظر مي‌گيرند و هماهنگي ميان اجزاي يک کارت گرافيک، کاملا رعايت مي‌شود. از همين رو به ندرت مشاهده مي‌کنيد که يک کارت گرافيک که براي ويندوز ساخته شده، به حافظه‌هاي با سرعت بالا مجهز باشد. حافظه‌هاي GDDR5 در کنار پردازنده‌هاي گرافيک جديدتر قرار مي‌گيرند و براي عاشقان کيفيت مناسب‌اند؛ چرا که اين کارت‌ها همچنان گران‌ترهاي بازار هستند. در مقابل سازندگان کارت گرافيک هميشه محصولاتي با قيمت متوسط و ارزان دارند. معمولا اين کارت‌ها از حافظه GDDR3 بهره مي‌برند. گاهي نيز در هنگام انجام برخي از فعاليت‌ها مانند رندر فيلم، حجم حافظه اهميت بيشتري نسبت به سرعت آن پيدا مي‌کند. در اين شرايط سازنده ترجيح مي‌دهد براي تعديل قيمت از يک حافظه GDDR3 استفاده کرده و در عوض به حجم حافظه بيفزايد.
