راوي :همرزم شهيد
منبع :سايت ساجد
زماني كه شهيد ياسيني فرماندهي پايگاه ششم شكاري ( بوشهر) را به عهده داشتند .من در اين پايگاه خدمت مي كردم و براي هماهنگي امور ، زياد خدمتشان مي رسيدم . روزي در دفتر ايشان نشسته و مشغول گفت و گو بوديم كه در اين هنگام آجودان باآيفون ( آوابر) از ايشان خواست تا در صورت موافقت ، يكي از پرسنل را براي ملاقات نزد ايشان ، بفرستد . آن شخص ، سرپرست بخشي از پايگاه بود و از يكي از همكاران شكوه و گلايه داشت ، به محض ورود شروع به بدگويي كرد . جناب سرهنگ ياسيني به دقت به حرفهاي او گوش داد . آنگاه گوشي را برداشت و شخص مورد بحث را فراخواند . پس از دقايقي از راه رسيد ، سپس رو به آنان كرد و گفت :- اگر فقط به حرف يكي از شماها گوش داده و قضاوت ميكردم ، ممكن بود حقي از ديگري ضايع مي شد ، ولياكنون در خدمت شما هستم و هر آنچه مي خواهيد بازگو كنيد تا همين جا به راه حلي صحيح و منطقي دست يابيم . آن دو ، در آن روز به ياد ماندني مسائل و مشكلاتشان را مطرح كردند و به نتايج خوبي دست يافتند . آنگاه در حالي كه اشك شوق در چشمانشان موج مي زد ، همديگر را در آغوش گرفتند و از هم حلاليت طلبيدند . شهيد ياسيني با اقدام مدبرانه و خداپسندانه آن روز ، ضمن آنكه به سايرين آموخت كه نبايد پشت سر يكديگر غيبت و بدگويي كنند ، باب چنين نشستهايي را دز سطح پايگاه گشود و كمتر اتفاق مي افتاد كسي در حضور او از مسئول ديگري بد بگويد.
(سرتيپ خلبان سيروس حياتي ، شهيد عليرضا يا سيني )
