كاروان بشري، هميشه در حال حركت است، اما اين حركت، گاهي به سوي هدايت و در بسياري از موارد به
سوي گمراهي است.
بايد تلاش شود آنها كه به سوي گمراهي حركت مي كنند، اگر قابل بازگشت اند، برگردانده شوند و بايد به آنها كه به سوي هدايت حركت مي كنند، در يافتن مسير صحيح، كمك شود؛ اما قرار گرفتن در مسير صحيح ـ با توجه به اغواگري هاي سردمداران كفر ـ آسان نيست. بنابراين آنها كه مي خواهند اين مسير صحيح را طي كنند بايد از كسي كمك بگيرند كه بتواند آنها را در اين مسير هدايت كند و آن شخص در اين اعصار كسي جز وجود مقدس امام زمان (عليه السلام) نميتواند باشد.
بر اين اساس در جملة بعد دعا چنين آمده است: «كجاست كسي كه اميدها به او بسته شده كه اساس ظلم، بيدادگري و دشمني را از جهان زايل سازد؟»؛ أَيْنَ الْمُرْتَجَي لِإِزَالَةِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوَانِ.
«كجاست آن ذخيرة اندوخته شده براي تجديد واجبات، آداب ديني و سنن الهي؟» أَيْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِيدِ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ.
در اين جمله مسئوليت امام زمان (عليه السلام) بعد از ظهور و پس از آن تلاش ها براي ريشه ساختن گمراهي ها، تجديد و به صحنه آوردن فرايض و سنن مشخص شده است. اين نكته گوياي آن است: وقتي امام عصر (عليه السلام) ظهور مي كند، آيين و مقررات جديدي غير از اسلام نميآورد، بلكه همان دين و احكام اسلام را كه محمّد (صلي الله عليه و آله و سلم)، پيامبر عظيم الشأن آورده بود، تجديد مي كند و غباري را كه طي سالها عدم حضور مستقيم امام معصوم (عليه السلام) بر احكام نشسته، مي زدايد. آنچه تحريف شده را كنار مي زند و آنچه براي عمل به صحنه نيامده، به مرحلة اجرا در مي آورد.
هنگامي كه فرايض و سنن الهي تجديد شد، اصل شريعت و وحدت امت، اعاده مي شود لذا در جملة بعد امام (عليه السلام) عرض مي كند: «كجاست آن برگزيده شده تا احكام از دست رفته شريعت را باز گرداند؟» أَيْنَ الْمُتَخَيَّرُ لِإِعَادَةِ الْمِلَّةِ وَالشَّرِيعَةِ.
چنان كه مي دانيم در عصر غيبت، قرآن مجيد و حدود الهي آن طور كه شايسته است مورد استفاده قرار نميگيرد. آيين و مقررات بشري بر انسانها حاكمند. به همين جهت از برنامه هاي امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) است كه با حضورش كتاب و حدود الهي را احيا كند؛ جملة بعد به اين نكته اشاره دارد: «كجاست آن كسي كه آرزوها به او بسته شده تا براي احياء قرآن، حدود و احكام به پاخيزد؟» أَيْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْيَاءِ الْكِتَابِ وَحُدُودِهِ.
روشن است وقتي در اثر عدم حضور امام (عجل الله تعالي فرجه الشريف) غبار، احكام الهي را فرا گرفته و نشانه هاي دين از بين رفته باشد؛ كساني بخواهند دين و آيين را آن چنان كه هست؛ بشناسند، در مشقت بسيار خواهند بود؛ از اين رو در جمله بعد آمده كه از وظايف آن حضرت: احيا نشانه ها و علايم دين و دين داران است، عرض مي كند: «كجاست احياگر آثار و نشانه هاي دين و اهل ايمان؟» أَيْنَ مُحْيِي مَعَالِمِ الدِّينِ وَأَهْلِهِ.
