واژه "محراب" در لغت، به معنای "نبردگاه" و در ادبیات اسلامی، به محل اقامه نماز اطلاق می شود. ریشه این عبارت عربی "حرب" است و بی شک بی دلیل نیست که "حرب" به معنای جنگ، چنین قرابتی با واژه "محراب" دارد. چرا که نماز، آوردگاهِ نبرد انسان با شیاطین و نفس خویش است و نیز، جنگ با شیطانک های سر به طغیان برداشته، تکلیفی است بر عهده مومنین که جز در "محرابِ نبرد" میسر نیست.
عکسی که می بینید، احتمالا در سال ۱۳۶۵ و در جریان عملیات کربلای۵ گرفته شده است. سه رزمنده بسیجی، در مجالی که یافته اند، در کانالی باریک به نماز ایستاده اند. کانالی که برای این رزمندگان، هم "محرابِ نبرد" است و هم "محرابِ نماز". و چه محرابی از این نزدیک تر به بارگاهِ الله؟
