در اینجا به مواردی اشاره میکنیم که انجام آنها در حد معقول، آسیبی به روند تربیت کودک نخواهد زد، پس با خیال راحت با كودكتان رفتار كنید.
بسیاری از پدرها و مادرها در برخورد با کودک خود به مسائلی بر میخورند که یافتن پاسخی برای آنها آسان نیست. مثل اینکه: آیا لازم است کودکم را هر زمان که بخواهد بغل کنم؟ اشکالی دارد اگر درخواست او را رد کنم؟ و بسیاری از پرسشهای دیگری که در مراحل مختلف رشد کودک پیش میآید.
1. بغل کردن کودک
خیلیها معتقدند که اگر پسر بچهای به اندازه کافی بزرگ شده و میتواند راه برود، دیگر نباید او را بغل کرد. اما فکرش را بکنید که او بعدها بزرگتر خواهد شد و قبل از اینکه ما متوجه شویم، احساس استقلال خواهد کرد. آن وقت دیگر دست ما را نخواهد گرفت و از خودمان میپرسیم که چرا پسرم با من ارتباط بر قرار نمیکند. پس حالا که پسرتان هنوز کوچک است، بغلش کنید و از وجود او لذت برید.
2. نه گفتن
بسیاری از ما، خاطرات بدی از «نه» شنیدن داریم. وقتی در زمان کودکی، چیزی را از پدر و مادرمان خواستهایم و پاسخ آنها منفی بوده است. خیلی از پدر و مادرها با یادآوری خاطره «نه» شنیدن خودشان، به خود قول میدهند که تا جایی که میتوانند توقعات فرزند خود را برآورده کنند. غافل از اینکه طبیعتاً بچهها، هر چه بیشتر داشته باشند بیشتر هم میخواهند. اما وقتی به «نه» شنیدن عادت کنند، خواستههای خود را تعدیل خواهند کرد و تنها توقعات منطقی خود را بیان میکنند.
3. بدون بچهها سفر کردن
بسیاری از پدر و مادرها به محض تولد کودکشان، یا به کلی قید سفر رفتن را میزنند، یا حاضر میشوند که او را با خود ببرند و بخش زیادی از وقت خود را صرف نگهداری و رسیدگی به او کنند (و از سفرشان آن طور که باید لذت نبرند). هیچ اشکالی ندارد اگر گاهی بچهها را به پدر بزرگ و مادربزرگشان بسپارید و به یک سفر چند روزه بروید. مطمئن باشید که این کار به نفع هر دوی شما است، چون هم به آنها ثابت میکنید که دوری از پدر یا مادر مسئله بزرگی نیست، و هم اینکه وقتی را برای تقویت رابطه خود یا همسرتان خواهید داشت.
شاید بهتر باشد که در مورد تربیت كودك، همه قوانین را در یک جمله خلاصه کرد: افراط و تفریط نکنید.
4. سپردن بچه به مهدکودک
بسیاری از مادران خانهدار تصور میکنند که چون در خانه هستند، سپردن کودک به مهدکودک کار ظالمانهای است. اما یادتان باشد که لزومی ندارد هر روز او را به مهد کودک ببرید. شاید اگر تنها دو روز در هفته، کودکتان برای ساعاتی از منزل دور باشد، بتوانید به کارهای عقب ماندهتان رسیدگی کنید یا تفریحات و سرگرمیهای خاص خود را داشته باشید. جالب است بدانید که این کار به وضعیت احساسی مادر کمک خواهد کرد.
5. فست فود و شکلات
اکثر مادران به تغذیه کودکشان توجه دارند و دوست دارند که برنامه غذایی سالمی برای او در نظر بگیرند. اما آیا میتوان برقی را که موقع دیدن پیتزا، سیب زمینی سرخ شده و شکلات در نگاه بچهها هست نادیده گرفت؟!
بد نیست اگر هر از گاهی به بچهها اجازه بدهیم آنچه را که دوست دارند بخورند. با این کار، بچهها نسبت به غذاهای نه چندان مفید حریص نخواهند شد، و شاید بهتر باشد که همه قوانین را در یک جمله خلاصه کرد: افراط و تفریط نکنید.
6. تماشای تلویزیون
هیچ پدر و مادری از داشتن کودک تنبل و کم تحرکی که همه وقتش را در مقابل تلویزیون میگذراند خوشحال نمیشود، اما کلاً ممنوع کردن تلویزیون هم عاقلانه به نظر نمیرسد. شاید یک کارتون 20 دقیقهای فرصتی باشد برای اینکه شما هم استراحتی بکنید و خانه را تمیز کنید یا مسواک بزنید!
هرگز نباید این ذهنیت را در کودک ایجاد کرد که برای هر کاری و حتی برای انجام کاری که وظیفه او است، جایزهای در نظر گرفته میشود. اما بیایید منصف باشیم. حتی ما بزرگترها هم گاهی بعضی کارها را نه با میل و رغبت، بلکه برای گرفتن پاداش انجام میدهیم.
7. با لباس معمولی به رختخواب رفتن
بعضی از پدر و مادرها بر پوشیدن لباس خواب یا پیژامه تاکید دارند و دوست دارند که این عادت را به فرزند خود نیز منتقل کنند. تصور کنید که از یک مهمانی بازگشتهاید و کودکتان در اتومبیل به خواب رفته است. هیچ اشکالی ندارد اگر به جای برهم زدن خواب عمیق او، او را با همان لباسها به تختخوابش منتقل کنید. فراموش نکنید که سختگیری بیش از اندازه، لجبازی و مقاومت کودک را به دنبال خواهد داشت.
8. پاداش دادن
البته این کار را هم باید در حد تعادل نگه داشت. هرگز نباید این ذهنیت را در کودک ایجاد کرد که برای هر کاری و حتی برای انجام کاری که وظیفه او است، جایزهای در نظر گرفته میشود. اما بیایید منصف باشیم. حتی ما بزرگترها هم گاهی بعضی کارها را نه با میل و رغبت، بلکه برای گرفتن پاداش انجام میدهیم. پس بد نیست اگر وقتی کودکمان کاری را بر خلاف میل درونی خود انجام میدهد، به او پاداش بدهیم.
