آهنربا، ذره آهن را هر کجا که باشد، به سمت خود می کشد. اگر یک مقدار پنبه را از کنار یک آهنربا عبور دهید،آهنربا کششی نسبت به پنبه ندارد،اما اگر مقداری خرده آهن را درون پنبه قرار دهیم،در ان حالت پنبه به سمت آهنربا کشیده شده و جذب آن می شود.
در اینجا خود پنبه جذب نمی شود؛ بلکه براده های آهنی که با خود آهنربا هم جنس هستند به سمت آن کشیده می شوند.
معصیت ها مثل آهنربا و لقمه حرام مانند ذرات آهن است، وقتی که انسان در وجودش لقمه حرام نباشد،می تواند از کنار معصیت ها عبور کند و خود را نگه دارد،اما وقتی که لقمه حرامی را خورد،از کنار معصیت که می گذرد،مجذوب آن می شود،این خاصیت درونی نان و لقمه حرام است.
اما لقمه صد در صد حلال که انسان کار صحیح درستی انجام داده است و اجرت طیب و صحیح و طاهری را در مقابل آن به انسان داده اند؛ وقتی که این لقمه را انسان مصرف می کند، از کنار عبادات که می گذرد،عبادات او را جذب می کند، از کنار امامزاده که می گذرد، به زیارت آن میل و گرایش پیدا می کند. میل و گرایش به مسجد، روضه و تربت شهدا پیدا می کند و این جزو خاصیت و ذات لقمه ای است که از همه جهت حلال باشد.
هنگامی که انسان آن را مصرف می کند، در او نوری را ایجاد می کند. همه طاعات و عبادات، جذابیت و گیرایی دارند؛ ولی همه آن ها با لقمه حلال سنخیت دارند، در محلی که از راه حلال بدست آورده اید، موقع نماز که فرا می رسد، نسبت به نماز شوق و رغبت پیدا می کنید
اما اگر از راه حرام بدست بیاید، وقتی که در آن محل غیبت انجام شود، نسبت به غیبت میل پیدا می کند و قوه جلوگیری کم می شود. حلال و حرام وقتی مخلوط شود، طاعات و معصیت هم با هم مخلوط می شود.
منبع:به نقل از کتاب «پندها و اندرزها»-آیت الله حائری شیرازی
