پایگاه اینترنتی فارین پالیسی در گزارشی با موضوع «كمك متقابل به جای ارعاب»، نوشت: بیش از تعیین هر راهبردی توسط دولت باراك اوباما درباره ایران، باید به رویكرد رویارویی با تهران كه بیش از یك دهه است دائما شكست می خورد، پایان داده شود.
استیون والت در گزارش خود كه روز شنبه در این پایگاه آمریكایی انتشار یافت، این پرسش را مطرح كرده است: اگر كسی شما را تهدید كند، كاری را كه دوست ندارید، باید انجام دهید و در غیر این صورت هدف برخورد قرار خواهید گرفت، چه واكنشی نشان می دهید؟
نویسنده پاسخ داده است: نخستین واكنش امتناع است، زیرا تسلیم شدن در برابر تهدیدها، موجب می شود فرد تهدید كننده تقاضاهای بیشتری كند، ولی اگر فرد پیشنهاد دهد پاداش می دهد؟ چه می شود؟
در ادامه پاسخ آمده است: اگر پیشنهاد قابل توجه باشد، موافقت می كنید، زیرا در این صورت همكاری از جانب شما پیام بسیار متفاوتی دارد و به جای اینكه نشان دهد، می توانید بارها هدف تهدید قرارگیرید، نشان می دهد، در صورت گرفتن پاسخ مناسب، مایل به همكاری هستید.
نویسنده افزوده است: همین منطق ساده، تاكنون بیشتر افرادی را كه درگیر سیاست واشنگتن درباره تهران هستند، راحت كرده است. امروزه، اندیشه مرسوم این است كه تنها راه برای كاهش همكاری با ایران، تهدیدهای بیشتر است، همانگونه كه «جو بایدن» معاون رییس جمهوری آمریكا به تازگی «دیپلماسی حمایت شده با فشار» خواند.
والت در رد این دیدگاه نوشته است: اساتید دوراندیش دیپلماسی مانند نیكلاس برنز عقیده دارند كه آمریكا و همپیمانان آن باید تعامل را نیز با سیاست های كنونی خود پیوند دهند، هرچند كه واشنگتن و همپیمانانش بیش از یك دهه است بدون موفقیت، ایران را تهدید كرده اند.
همانگونه كه ابتدای مطلب اشاره شد، رویكرد تهدید، برخی فعالیت مهم روشنفكرانه در مورد نحوه همكاری آسان تر دولت ها را تضعیف می كند.
نویسنده ادامه داده است: در دهه 1970، «كنت اویه» متفكر سیاسی «موسسه فناوری ماساچوست»، یك فرق اساسی بین تهدید و آنچه كه «كمك متقابل» می نامید، قایل شد و نشان داد كه این مورد به احتمال زیاد موجب همكاری می شود.(ایرنا)
