شیر علی سلطانی شهادتی حسین گونه را در مناجات صبحگاهی خود طلب می کرد و سرانجام در عملیات فتح المبین با جسدی بدون سر به خاک افتاد او وصیت کرده بود پیکرش را در کتابخانه مسجد کوشک شیرازی در قبری که خود حفر کرده بود خاک کنند تا پیکرش زیر گام های طالبان علم قرار گیرد . قبرش به اندازه پیکر بی سر او بود شیرعلی در حالی که تشنه بود در شامگاه بیست و هشتمین روز از اردیبهشت سال شصت و یک به شهادت رسید.
شهید سلطانی:
( من شرم می کنم در روز قیامت در پیشگاه اربابم امام حسین (ع) سر در بدن داشته باشم )
