اشارات :: آبان 1387، شماره 114
امين عظيمي
1. تعدادي از اهالي ري خدمت امام صادق(ع) رسيديند. حضرت فرمود: آفرين بر برادران قمي ما. گفتند: ما اهل ري هستيم (نه اهل قم). حضرت سخن خويش را تكرار فرمود و آنان چندينبار گفتند كه ما اهل قم نيستيم و حضرت هم چندينبار فرمود كه اي برادران قمي ما خوش آمديد. سپس حضرت فرمود: «إِنَ لِلّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَكَةُ وَ إِنَ لِلرَّسُولِ (ص) حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِينَهُ وَ إِنَ لِأَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ(ع) حَرَماً وَ هُوَ الْكُوفَهُ وَ إِنَ لَنَا حَرَماً وَ هُوَ بَلْدَهٌ قُمَّ وَ سَتُدْفَنُ فِيهَا امْرَأَهٌ مِنْ أَوْلَادِي تُسَمَّي فَاطِمَةَ فَمَنْ زَارَهَا وَ جَبَتْ لَهُ الْجَنَةُ؛ خداوند حرمي دارد كه مكه است و رسول خدا حرمي دارد كه مدينه است و براي اميرالمؤمنين حرمي ديگر است كه كوفه است و براي ما اهلبيت حرمي ديگر است كه آن شهر قم است و به زودي بانويي از اولاد من در آن دفن مي شود كه نامش فاطمه است. پس هر كه او را زيارت كند بهشت بر وي واجب مي شود».
راوي مي گويد اين سخن امام صادق(ع) پيش از ولادت حضرت فاطمه معصومه بود
2. امام صادق(ع) مي فرمايد:همانا قم كوفه كوچك است. آگاه باشيد كه بهشت هشت در دارد كه سه در از آنها براي قم است. بانويي از اولاد من در آنجا از دنيا ميرود كه نامش فاطمه دختر موسي است و با شفاعت اين بانو تمام شيعيان وارد بهشت خواهند شد.
