مارگيري در زمستان به كوهستان رفت تا مار بگيرد. در ميان برف اژدهاي بزرگ
مردهاي ديد. خيلي ترسيد، اما تصميم گرفت آن را به شهر بغداد بياورد تا مردم تعجب
كنند، و بگويد كه اژدها را من با زحمت گرفتهام و خطر بزرگي را از سر راه مردم
برداشتهام و پول از مردم بگيرد. او اژدها را كشان كشان ، تا بغداد آورد. همه فكر
ميكردند كه اژدها مرده است. اما اژدها زنده بود ولي در سرما يخ زده بود و مانند
اژدهاي مرده بيحركت بود. دنيا هم مثل اژدها در ظاهر فسرده و بيجان است اما در
باطن زنده و داراي روح است.
مارگير به كنار رودخانة بغداد آمد تا اژدها را به نمايش بگذارد، مردم از هر طرف دور از
جمع شدند، او منتظر بود تا جمعيت بيشتري بيايند و او بتواند پول بيشتري بگيرد. اژدها
را زير فرش و پلاس پنهان كرده بود و براي احتياط آن را با طناب محكم بسته بود. هوا
گرم شد و آفتابِ عراق، اژدها را گرم كرد يخهاي تن اژدها باز شد، اژدها تكان خورد،
مردم ترسيدند، و فرار كردند، اژدها طنابها را پاره كرد و از زير پلاسها بيرون آمد، و به
مردم حمله برد. مردم زيادي در هنگام فرار زير دست و پا كشته شدند. مارگير از ترس
برجا خشك شد و از كار خود پشيمان گشت. ناگهان اژدها مارگير را يك لقمه كرد و
خورد. آنگاه دور درخت پيچيد تا استخوانهاي مرد در شكم اژدها خُرد شود. شهوتِ ما
مانند اژدهاست اگر فرصتي پيدا كند، زنده ميشود و ما را ميخورد.
